Morgunn - 01.12.1992, Síða 6

Ritstjóraspjall
MORGUNN
er sagt og bíða þess einfaldlega sem forsjóninni þóknast
að „ráðskast" með okkur.
Nei, svona getur þetta tæplega verið, það væri ákaflega
órökrétt og það orð er ekki til í orðabók lögmálsins. Það
eru mikil sannindi sem búa í máltáekinu „Hver er sinnar
gæfu smiður." Við erum á hverju andartaki að skapa
framtíð okkar, nær sem fjær, með hverri hugsun, með
hverri athöfn og viðbrögðum, þ.e.a.s. innan þess ramma
sem umlykur þá lífsreynslu sem við fæddumst til og við
ætluðum okkur, meðvitað eða ómeðvitað, að læra af
núverandi göngu í gegnum jarðlífið. Við megum aldrei
gleyma því að við höfum frjálsan vilja, það er ekki hægt
að ráðskast alfarið með okkur, sé skoðun okkar annarrar
áttar en sú sem aðstæður og kringumstæður virðast
stefna okkur í, þessa stundina.
Þeir sem kynnt hafa sér flug eða jafnvel hafa farið í
flugnám, geta heimfært ákveðinn þátt í því upp á þetta.
Þar gildir sú regla að flugstjóri hverrar flugvélar ber
alfarið lokaábyrgð á öllum ákvörðunum sem teknar eru
um stjórn vélarinnar. Það eru ákveðnar reglur að sjálf-
sögðu sem hann þarf að fara eftir og í flugstjórnarsviðum
flugvalla með flugturn fer hann eftir fyrirmælum þess
sem þar situr og stjórnar, þ.e.a.s. svo fremi að þau fyrir-
mæli stefni ekki honum og farartæki hans í hættu að hans
mati. Flugstjórinn veit best í hvaða aðstæðum hann er
hverju sinni og hvað er að gerast, eða ekki að gerast, í
flugvél hans þá stundina. Setjum nú svo að eitthvað
óvænt komi upp á, sem skjótrar úrlausnar þarfnast. A
hann að hugsa sem svo, ja „lögmálið," þ.e. flugreglurnar,
hafa lagt mér ákveðna línu að fara eftir og henni er mér
óhjákvæmilegt að fylgja, hvernig svo sem allt fer?
Auðvitað ekki. Hann bregst við eins og hans eigin
skynsemi segir honum að best sé að framkvæma miðað
við aðstæður.