Morgunn - 01.12.1992, Page 38

Á andlegu ferðalagi
MORGUNN
neikvæöar hliðar. Það er því vandfarið með liti fyrr en
maður hefur aflað sér þekkingar á þeim. Hér verður ekki
farið nánar út í litamál, að þessu sinni, enda væri það efni
í langa „ferð." Ég vil aðeins ítreka það að það er full
ástæða til að fara varlega með liti er við fjöllum um and-
leg mál. Sem dæmi má geta þess að m.a. blár litur á sínar
neikvæðu hliðar, sé hann ofnotaður. Hér, eins og annars-
staðar, á hinn gullni meðalvegur við.
Kæru samferðarmenn (hjá mér á orðið menn bæði við
um kven- og karlmenn). Ég vona að mér hafi tekist að
skýra orðin „lokun og vernd," tilgang þeirra og nauðsyn-
ina á að nota þau okkur til verndar.
Þó að við venjum okkur á áðurnefndan máta, mégum
við ekki gleyma því að sú vörn er ekki alfullkomin og að
við getum bætt hana mikið með kærleiksríku hugarfari
og góðum verkum, hugar og handa.
Þó að hér sé lokið umfjöllun minni um það sem að
framan er skráð, þá er þessari „ferð" ekki alveg lokiö, því
ég get ekki stillt mig um að segja frá atviki sem kom fyrir
mig er ég var að ljúka við umfjöllunina um
orkustöðvarnar. Klukkan nákvæmlega þrjú, aðfararnætur
14. september 1992, lauk ég kaflanum um
orkustöðvarnar. Ég hafði þá setið alllengi við skriftir og
var satt að segja orðinn úrvinda af þreytu og þá, eins og
oft þegar þreyta sækir stíft á mann, fékk ég þá hugmynd
að ég ætti að hætta þessu pári og láta blöðin í ruslakörf-
una. Með þessa hugsun í huga geng ég fram í eldhús og
fæ mér tesopa og ætlaði síðan í háttinn.
Ég lít á klukkuna og sé að hún er nú orðin 3:10 og allt í
einu dettur mér miðillinn og talnaspekingurinn Lynn
Hertzgaard í hug og einkafundur sem ég átti með henni
17. mars 1989.
Lynn var fyrsti erlendi miðillinn sem ég sat fund hjá og
á þessum tíma var ég að arka mín fyrstu spor í andlegum
36