Árroði - 01.04.1935, Side 19

Á R R 0 ÐI
19
feyrningarsteinninn, sem öll bygg-
ángin hvílir á,
Spámennirnir tala um hann
sem koma skyldi, eins og post-
ularnir um hann, sem þá kom-
inn var, og sjálfur hefir hann
staðfest bæði hinna og þessara
orð.
Um spámennina segir hann
(Jóh. 5, 391:
Pessir eru það, setn vitna um
tnig.
Og að postularnir, sem með-
tóku lians Anda, hafi kunngjört
oss Drottins orð, par um getur
enginn sá efast, sem trúir á
Ðrottin sjálfan.
Sé það pví sjálfur Guð, sem
talar til vor í heilagri Ritningu;
sé það sá heilagi, sem hér talar
til syndaranna; inanneskjanna
Paðir, sein opinberar sínum börn-
um pað, sem þau voru svo sár-
þurfandi fyrir að vita, og sem
vér, án hans nákvæmari upp-
lýsingar, aldrei liefðum getað
vitað með vissu. Ber oss pá ekki
að heyra hann með auðmjúkuin
hjörtum, með heilögum, virðing-
arfullum ótta og sonarlegu trún-
aðartrausti?
Eða hver veit rétt Ijóslega, til
hvers vér erum komnir í pennan
heim, nema Guð, sem hefir sett
oss í hann?
Einungis sá eingetni sonur
Guðs, sein er í Föðurins skauti,
gat opinberað oss pað, (Jóh. 1,
18), og hefir opinberað oss pað.
Hver getur upplýst það myrkur,
sem hvílir yfir gröfum framlið-
inna, nema sá alvísi, sem sér
út yfir tímans takmörk inn í ei-
lífðina? »I?ví enginn uppstigur
til hirnins nema sá, sem ofan
sté af himni, Mannsins Sonur,
sem er á himni« (Jóh. 3, 13)
Hver gat sagt oss, hvernig
vér syndararnir skylduin forlík-
ast við Guð, nema Guð sjálfur
hinn heilagi, hvers óvinir vér
með syndinni höfum gjörst? En
til að finna pessa vora sáru þörf
fyrir guðdómlega opinberun, út-
heimti8t auðinýkt.
Sá drambsami finnur ekki, og
getur ekki fundið til hennar; en
sá auðmýktarfulli þenkir þannig:
Guð hefir haft og hefir enn
nú óteljandi fjölda barna að
bera umhyggju fyrir, og á þeirra
andans fullkomnun er óendan-
legur mismunur: l’að, sem ég
ekki get gripið, kann annar
betur gáfaður aö fá skilið; ég
skil það, sem ég þarf með, og
þar fyrir vil ég þakka Guði; og
þegar ég hefi Guðs orð kost-
gæfilega um hönd með andakt,
upplýsist skilningur minn meir
og meir.
Vér finnum í Biblíunni leynd-
ardóma, sem yfirganga mann-
legan skilning. T. d.: »að Guð