Árroði - 01.04.1935, Blaðsíða 24

24
Á RROÐI
sem Guðs anda tilheyra; þeir
eru honum heimska og hann
getur ekki pekt þá, pví peir
hijóta andlega að dæmast« (1.
Kor. 2, 14).
Petta er spegillinn, sem Bibli-
an setur fyrir syndarann. — En
hvað notaði pað, að hún fyrir-
setur svo breyzkum skepnum,
sem manneskjurnar eru að sjálft-
dáðum, svo hátt takmark; hvað
notaði, að hún upphvetur oss til
að stríða við holdið og keppast
áfram pann prönga veg, sem til
lífsins leiðir, ef hún hefði ekki
einnig komið vorum veikleika
til hjálpar? En hún gjörir pað;
pví að hún vísar syndaranum til
hans, 8em kominn er til að frelsa
pað tapaöa (Jóh. 3, 16).
Jesús kunngjörir ekki einung-
is öllum syndurum, sem vilja
umvenda sér frá pví vonda, náð
hjá Guði; heldur hefir hann einn-
ig með sínu eigin blóði innsigl-
að friðarins boðskap.
Pegar nú syndarinn hlýðir
köllun Drottins, auðmýkir sig af
hjarta fyrir Guði, og í trúnni á
Jesúm Krist sættir sig við hann,
pá fær hann hugprýði og styrk
til að voga sér í stríd við sínar
•yndsamlegu girndir; pví pá
vakna heilagar tilfinningar í sálu
hans, elsku, trausts og pakklætis-
tilfinningar, og pá fær Jesú
náðarlærdómur framkvæmt það
hjá honum, sem eintómar lög-
málsins hótanir og skelíingar ekki
geta til vegar komið (Róm. 8).
Trúin á pann krossfesta og
upp aftur risna styrkir sálu hans.
Guðs heilagi andi, sem hann lof-
aði sínum lærisveinum og elsk-
endum, styrkir hann í stríðinu.
Hann lærir að vaka og biðja,
svo hann falli ekki í freistni.
Hann verður, eins og Ritningin
að orði kem8t, ný manneskja og
ný skepna (Ef. 4, 22., 2. Kor.
17); og hann hlýöir nú Guði,
ekki eins og þrællinn sínum
herra, heldur eins og gott barn
föður sínum (Róm. 8, 15).
En ef að petta friðarins evan-
gelium, sem Biblían boðar oss,
á að hafa pessa verkan í vorum
hjörtum, munum vér pá ekki
purfa að færa oss paö í nyt með
auðmýkt hjartans? Pví hvernig
getum vér metið pað svo mik-
ils, ef vér ekki findum pörf
vora fyrir pað? Hverniíj leitað
læknisins, ef vér ekki findum
oss sjúka?
ímyndaðu pér aldrei, kristinn
maöur, eins og sá drambsatni
gjörir, að pessi hjartans uð-
mýkt fyrir Guöi, sem hans orð
krefur af oss, sé breyskleiki eða
bleyðiskapur. Peink til postulans
Páls; enginn hefir meir auðmýkt
sig fyrir Guði en hann (1. Kor.
15, frá 9. v. 1. Tím. 1, frá 12. v.)