Morgunblaðið - 20.02.2009, Page 31

Minningar 31
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 20. FEBRÚAR 2009
✝ Sigurgeir Þor-valdsson, fæddist
31. maí 1923 í Hudd-
ersfield á Englandi,
þar sem faðir hans
var við nám. Hann
lést á Landspít-
alanum 9. febrúar
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Margrét Sigurgeirs-
dóttir, f. 27.9. 1897, d.
14.9. 1937, og Þor-
valdur Árnason
skattstjóri í Hafn-
arfirði, f. 5.1. 1895, d.
15.4. 1958. Sigurgeir var elstur
fimm alsystkina sem öll eru látin,
Árni, f. 1925, d. 1997, Filipía Þóra,
f. 1927, d. 2000, Þorvaldur, f. 1929,
d. 1985, Jón Már, f. 1933, d. 2002.
Auk þess er eftirlifandi hálfsystir
samfeðra, Esther, f. 25. mars 1944.
Hinn 30. mars 1957 kvæntist Sig-
urgeir J. Guðrúnu Finnsdóttur, f.
17.9. 1934. Foreldrar hennar voru
Finnur Sveinsson bóndi í Eskiholti í
Borgarfirði, f. 1.10. 1887, d. 12.11.
1982 , og Jóhanna María Kristjáns-
f. 3.4. 1996, Viktor Logi, f. 23.6.
2002.
Sigurgeir missti móður sína að-
eins fjórtán ára að aldri og var í
kjölfar þess sendur í sveit austur í
Fljótshverfi og í Borgarfjörð. Úr
sveitastörfum lá leið hans á
Bændaskólann á Hvanneyri og út-
skrifaðist hann þaðan sem búfræð-
ingur árið 1942. Þá tóku við ár sjó-
mennsku á togurum frá
Hafnarfirði þar til hann hóf störf í
lögreglunni á Keflavíkurflugvelli
árið 1955 og starfaði hann til árs-
ins 1993 er hann lét af störfum fyr-
ir aldurs sakir.
Sigurgeir var hagyrðingur góð-
ur og sendi frá sér vísur og ljóð við
flest tækifæri. Hann gaf út á eigin
vegum þrjár ljóðabækur, Hryðju-
verk og hringhendur, Hraungrýti
og Hrærigraut, titlar sem gefa vel
til kynna frumlegt innihaldið.
Fyrstu búskaparárin bjuggu þau
Sigurgeir og Guðrún í Reykjavík.
Þau fluttu þaðan til Njarðvíkur og
reistu sér síðan framtíðarheimili
við Mávabraut í Keflavík árið 1962
og voru nýlega flutt þaðan í nota-
lega íbúð fyrir eldri borgara í
Njarðvík er ævi Sigurgeirs lauk.
Útför Sigurgeirs fer fram frá
Keflavíkurkirkju í dag kl. 14.
dóttir, f. 7.10. 1900, d.
5.6. 1976. Börn Sig-
urgeirs og Guðrúnar
eru: Margrét, f. 23.7.
1957, maki Erling
Ólafsson, f. 28.9.
1949. Börn þeirra eru
Þröstur, f. 12.7. 1978,
maki Aðalheiður
Gígja Hansdóttir, f.
18.4. 1977, dóttir
þeirra Anna Rósa, f.
16.7. 2004. Gígja, f.
10.3. 1984, maki
Trausti Ragnarsson,
f. 22.6. 1978, sonur
þeirra Birkir Smári, f. 22.5. 2006.
Víðir, f. 21.11. 1989. Jóhanna
María, f. 11.1. 1959, maki Guðni Jó-
hannes Georgsson, f. 6.9. 1957.
Börn þeirra eru Svanur Geir, f. 7.1.
1988, Fannar Már, f. 15.6. 1990, og
Telma Björk, f. 23.6. 1993. Þorfinn-
ur, f. 6.4. 1963, maki Hélène Liette
Lauzon, f. 8.12. 1965. Börn þeirra
eru Día, f. 18.8. 1987, og Dagur, f.
1.10. 1999. Þórir, f. 13.7. 1968,
maki Ásdís Ósk Valsdóttir, f. 4.2.
1969. Börn þeirra eru Axel Valur,
Pabbi var enginn venjulegur mað-
ur. Sagan segir að ljósmóðirin sem
tók á móti honum á spítalanum í
Huddersfield á Englandi, hafi sagt
er hún sá hann „this is the most
beautiful baby that has ever been
born!“. Þarna var kominn í heiminn
snáði sem átti sér fáa líka. Stórgerð-
ur, freknóttur með mikið úfið rautt
hár. Pabbi varð ungur mjög uppá-
tækjasamur. Margar skondnar sög-
ur eru til af uppátækjum hans í
æsku, eins og sú þegar hann tók
skartgripi móður sinnar með sér í
skólann einn daginn og gaf skóla-
systrum sínum.
Pabbi var ólíkindatól alla sína ævi.
Það eltist aldrei af honum. Hann var
hugmyndaríkur með sérstæðan
húmor. Fengi hann hugdettu, þá var
hann alltaf vís með að framkvæma
hana, ekki síst til að athuga viðbrögð
fólks.
Prakkarastrikin urðu til þess að
hann var sendur í sveit hingað og
þangað um landið frá 9 ára aldri.
Pabbi kynntist því snemma erfiðis-
vinnu til sveita. Fjórtán ára missti
hann móður sína og var þá staddur í
sveit austur í landi. Eftir andlát
hennar má segja að hann hafi alist
upp á sveitabæjum vítt og breitt um
landi.
Sem lögregluþjónn á Keflavíkur-
flugvelli var pabbi þekktur undir
nafninu Sláni, enda u.þ.b. tveir metr-
ar á hæð. Menn tóku síður sénsinn á
að smygla einhverju af Vellinum ef
hann var í hliðinu.
Í frístundum sat hann gjarnan við
ritvélina sína og sló inn skáldskap,
vísur eða ljóð, reyndi við skákþrautir
eða leysti kross- og myndagátur. Að
spila á spil var þó hans mesta yndi og
skoraðist hann ekki undan ef það var
í boði.
Skemmtilegustu æskuminning-
arnar sem ég á um pabba tengjast
útilegum og ferðalögum. Pabbi og
mamma víluðu ekki fyrir sér að
leggja út á holótta malarvegina á
gamalli Toyotu. Með skottið fullt af
dóti, toppgrindina fullhlaðna var
haldið á vit ævintýranna. Pabbi lék á
als oddi á ferðalögum. Ég átti það til
að verða mjög bílveikur. Fór hann
þá með mig út, tók í lappirnar á mér
og hélt mér á hvolfi til að fá blóðið til
að renna niður í höfuðið.
Eitt sinn tók pabbi upp á því að
tína upp hvern steininn á fætur öðr-
um, hristi þá og bar upp að eyranu.
Er ég spurði hvað hann væri að
gera, þá sagðist hann vera að leita að
óskasteininum – það væri til einn
steinn í heiminum sem hringlaði í,
því hann væri holur að innan og inni í
honum væri perla. Sá sem fyndi
þennan stein fengi allar óskir sínar
uppfylltar. Það sem eftir lifði ferðar
vorum við bræðurnir síhristandi
steina. Veiðistangir voru alltaf til
taks á ferðalögum, það var gaman að
renna fyrir fisk í ám og vötnum með
pabba. Hann kenndi okkur bræðrum
réttu handtökin.
Pabbi var heilsuhraustur alla sína
ævi, hafði ótrúlega góða sjón, heyrn
og minni. Hann orti vísur og kvæði
allt til hinstu stundar. Hverju jóla-
korti fylgdi kvæði, og afmæliskort-
um vísa.
Árið 1996 keyptu pabbi og
mamma sér lítið kot á Þingvöllum
sem þau breyttu strax í sælureit.
Pabbi undi sé hvergi betur en þar í
ellinni.
Ég kveð elsku pabba með sárum
söknuði, en er líka þakklátur fyrir öll
árin sem ég fékk að eiga með honum.
Hann var einstakur.
Þorfinnur Sigurgeirsson.
Kallið kom fyrirvaralítið. Máttur
þvarr á sjúkrabeði sígandi og sólar-
hring síðar slokknaði lífsneistinn.
Kvalalaust fyrir tilstilli líknandi
lyfja. Í faðmi nánustu fjölskyldu. Það
eru forréttindi að fá að kveðja þann-
ig eftir að hafa fetað stigu lífsins í 85
ár. Þannig yfirgaf Geiri þetta jarð-
neska líf. Æðrulaus. Sáttur. Lífsgát-
an var Geira ekki alltaf greið, eins og
gengur. Það var áfall fyrir 14 ára
ungling að horfa á eftir móður sinni
ungri hverfa á braut og vera sendur
til vistar í sveit í kjölfar þess. Um-
gjörð atviksins var eins og þá tíðk-
aðist gjarnan. Börn vildu gleymast.
Fréttin af móðurmissinum barst
unglingnum til eyrna í dánartilkynn-
ingu í útvarpi. Áfallahjálp, hvað var
það? Sárið var förunautur Geira alla
tíð. Ég kynntist Geira barnungur
þar sem hann bjó í lítilli íbúð við
Skúlaskeið í Hafnarfirði og stundaði
sjómennsku. Við vorum þar fjórir
frændur á svipuðu reki. Einn okkar
var bróðursonur Geira. Þegar Geiri
var í landi heimsóttum við hann
gjarnan. Þá var ótæpilega veitt af fá-
gætu sælgæti og margt gert til að
kitla hláturtaugar okkar piltanna
með úttroðnu kinnarnar. Æ síðan
var gengið að sælgæti vísu í vösum
Geira.
Geiri var alla tíð Hafnfirðingur í
hjarta sínu. Þar voru æskustöðvarn-
ar. Þar hvílir móðirin sem hann
missti ungur. En í Keflavík reisti
hann sér heimili til framtíðar. Þar ól
hann upp börnin sín fjögur. Geiri var
liðsmaður lögreglunnar á Keflavík-
urflugvelli til loka starfsferils síns.
Hvert mannsbarn í Keflavík þekkti
hann á þessum árum. Mikill maður á
velli. Hann var áberandi í bænum.
Geiri var uppátækjasamur maður og
fetaði stundum nálægt línunni um-
töluðu sem óráðlegt þykir að stíga
yfir. Stríðinn. Ögrandi. En í góðu.
Hann slapp oftast fyrir horn og oft
heyrist vitnað til eftirminnilegra at-
vika honum tengdra þegar sam-
ferðamenn koma saman.
Nú er Geiri horfinn á braut. Það
er sjónarsviptir að honum, en menn
muna hann. Kynslóðir koma, kyn-
slóðir fara. Það er gangurinn. Það
hvarflaði ekki að mér þegar ég barn-
ungur drengurinn heimsótti Geira á
Skúlaskeiðinu ásamt frændum mín-
um að hann ætti eftir að verða
tengdafaðir minn, enda á fárra færi
að sjá fyrir ókomin atvik. Um leið og
ég þakka samfylgd sendi ég Gunnu
og börnunum innilegustu samúðar-
kveðjur. Þeirra er harmurinn mest-
ur sem fallegt andlátið og umgjörð
þess öll mildar.
Erling.
Elsku afi, ég trúi því varla að þú
sért farinn og ég veit að ég mun
koma til með að sakna þín sárt. Þú
varst ein eftirminnilegasta mann-
eskja sem ég hef á ævi minni kynnst.
Ég á svo margar góðar minningar af
þér og fyrir það er ég þakklát.
Mér þótti fátt skemmtilegra en að
vera hjá þér og ömmu í Keflavík um
helgar þegar ég var lítil. Þá sat ég
oft og iðulega inni á skrifstofu hjá
þér, japlaði á nammi sem þú varst
svo duglegur að gauka að mér og
horfði á þig leggja kapal í tölvunni á
meðan þú sagðir mér skemmtilegar
sögur.
Það var nú líka alltaf jafnyndislegt
að heimsækja ykkur ömmu í sum-
arbústaðinn og fara með þér niður
að vatni og veiða með veiðistönginni
sem þú gafst mér í sjö ára afmæl-
isgjöf.
Fáa hefur mér þótt jafnvænt um
og þig, afi minn, og þú munt alltaf
lifa í hjartanu mínu. Ég vona bara að
þú sért kominn á betri stað og hafir
átt fagnaðarfund með systkinum
þínum og foreldrum.
Þín
Día.
Elsku afi, ég á eftir að sakna þín
svo mikið. Þú varst alltaf svo góður.
Áttir alltaf nammi handa okkur
krökkunum. Það var svo gott að vera
hjá þér og ömmu á Þingvöllum á
sumrin. Gaman að gefa þröstunum
rúsínur og fara með þér niður að
vatni að veiða draumafiskinn. Það
var líka gaman að keppa við þig í
litlu tölvunni þinni. Þú varst svo stór
svo nú verður tómlegt þegar þú ert
farinn. Ég veit að Guð og Jesú taka
vel á móti þér.
Dagur.
Í dag er Geiri bróðir minn til
moldar borinn. Hann er síðastur
sem kveður, af 5 systkinum sem ég
kynntist fyrir 16 árum. Ég hafði
vitneskju um þau, en þorði ekki að
hafa samband og opinbera skyldleik-
ann, vissi ekki hvernig því yrði tekið.
Dag nokkurn hringdi síminn,
Geiri kynnti sig og sagðist hafa frétt
að hann ætti systur, sem hann lang-
aði til að sjá og kynnast, og eftir
langt símtal sagði hann að nokkru
seinna yrði fagnaður hjá stórfjöl-
skyldunni, og bauð hann mér og
börnum mínum að koma þangað og
hitta skyldmennin.
Stundin var runnin upp, við vorum
mætt á svæðið, stóðum kvíðin, en
líka eftirvæntingarfull í dyrunum, og
horfðum yfir salinn. Hávaxinn bros-
andi maður gekk til okkar, ég þekkti
hann strax aftur, hafði séð hann 40
árum áður, þegar ég var barn, mundi
að hann var mjög stór og var þá ný-
giftur svo fallegri konu.
Nú stóð hann fyrir framan okkur,
örlítið orðinn lotinn í herðunum, og
fallega konan fylgdi honum.
„Sæl, systir góð, og velkomin í
fjölskylduna,“ þessu ávarpi fylgdi
fast handtak og koss á kinnina. Þetta
var upphaf vináttu og skemmtilegra
samverustunda sem við síðan höfum
átt með yndislegu skyldfólki og vin-
um, sem við kynntumst þetta kvöld.
Ég vil með þessum línum þakka
þér fyrir að finna mig og gefa mér
hlutdeild í lífi ykkar. Þú varst ein-
stakur maður, einlægur, stríðinn og
gekkst oft fram af fólki með orðum
og athöfnum, það tísti í þér þegar ég
fékk hlátursköstin yfir einhverri vit-
leysunni, og Kalli sagði: „Hvers eig-
um við Gunna að gjalda að vera gift
þessum systkinum“. Þú varst vel
hagmæltur, og í jóla- og afmæl-
iskortum voru alltaf vísur eftir þig.
Þetta voru bæði persónulegar tæki-
færisvísur og einnig um lífið og til-
veruna, þær verða vel geymdar í
fjársjóðsmöppunni.
Í síðasta jólakorti ortirðu um
stundir frá liðnum árum í sumarbú-
stöðunum okkar, en ég var svo hepp-
in að þið keyptuð bústað nálægt okk-
ur, og hittumst við því oft. Kvæðið
heitir Sæludagar, þetta er fyrsta er-
indið:
Upp í bústað áttum við
yndislega daga
nutum sólar hlið við hlið
hlustuðum á þrastarklið
fengum alltaf nóg í munn og maga
Kæri bróðir! Við áttum svo sann-
arlega marga sæludaga í Eskiholti
og Karlsbergi, ég veit að andi þinn
fylgir okkur þangað þegar vorar á
ný.
Ég kveð þig um stund.
Elsku fjölskylda! Innilegar sam-
úðarkveðjur.
Esther.
Sigurgeir, Geiri, var stór og góður
maður. Hann tók sig ekki of alvar-
lega og var ánægður með viðurnefni
sitt Sláni og notaði stundum Kálhaus
sem skáldanafn. Hann hafði gaman
af ljóðum frá unga aldri og orti alla
tíð sjálfur. Hann gaf út nokkrar
ljóðabækur. Í starfi sínu í Keflavík
var hann löggan sem menn óttuðust í
græna hliði herstöðvarinnar. Hann
var þekktur fyrir að stoppa marga
sem ætluðu að ná sér í bjór og annað
sem ekki var leyfilegt að flytja inn til
Íslands á þeim árum.
Geiri var vel skriffær og einhverj-
ir sögðu að hann hefði í mörg ár ver-
ið sá sem skrifaði flestar skýrslurnar
og margar hefðu verið langar og ít-
arlegar. Hann var eitthvað að stríða
þeim í höfuðstöðvunum í Reykjavík
sem þurftu að lesa þær. Geiri var
stríðinn og mikill húmoristi.
Gunna og Geiri voru systir og
bróðir mömmu og pabba. Fjölskyld-
urnar voru mjög nánar og djúp
órjúfanleg vinátta ríkir. Í æsku var
alltaf farið til Keflavíkur í jólaboð.
Það eru ógleymanlegar stundir.
Jólahlaðborðið hjá Gunnu var það
flottasta og besta af öllum slíkum á
þeim árum.
Geiri og pabbi höfðu gaman af því
að spila – picket. Það var nánast
regla að þegar bræðurnir komu sam-
an var tekið í spil. Geiri hafði gaman
af spilum og tafli. Hann sagði oft
söguna af því að þegar afi Þorvaldur
hefði tapað í spilum hefði hann oft
hent spilunum í eldinn og einhverju
sinni sagt eftir að Geiri hafði nánast
fengið alla slagina í rússa „Ég spila
aldrei við þig aftur“ – en hann hefði
komið fljótt aftur og sagt: „Eigum
við ekki að taka annan slag“. Geiri
hló að þessari sögu og var alltaf til í
að spila.
Geiri reyndi aldrei að vera eins og
allir hinir. Gerði bara það sem hon-
um þótti réttast og skemmtilegast.
Gunna var stundum að reyna að siða
hann til. Hann brosti bara. Í ferm-
ingarveislu hjá þeim hafði gleymst
að taka ístertuna út úr frysti. Hann
gat ekki skorið hana með hnífnum,
en þá var bara farið fram og komið
með heljarinnar bogasög inn í stofu
og byrjað að saga ístertuna. Allir
hlógu. Það á vonandi eftir að taka
saman „Sögurnar af Geira“.
Í mörg ár hefur Geiri samið vísur
og sent til fjölskyldu og vina á jólum.
Utan á síðasta umslagi er skrifað
með rauðum og grænum stöfum
Kreppu-jól 2008. Á bakhlið er límt
rautt hjarta og í hring er skrifað –
Brostu með hjartanu. Jólahugleiðing
Sigurgeirs 2008 var svona.
Þeir sem öðrum gjöra gott
guðsbörn fyrir vikið,
ættu að sýna ástarvott,
elska heitt – og mikið.
Kreppa nú er engin á
öllu hinu góða !
þar má bæði finna og fá
feiknarlegan gróða !
Menn, sem færa björg í bú,
bæði á nóttu sem degi,
gera það í góðri trú-
Guð þá blessa megi.
Minning um stóran, einstakan og
góðan mann mun lifa og ylja um
ókomin ár.
Fjölskyldu Geira og Gunnu þakka
ég af heilum hug allan stuðning og
vináttu á liðnum árum.
Friður Guðs fylgi þér, kæri frændi
og vinur.
Þorvaldur Ingi Jónsson
og fjölskylda.
Elsku Geiri frændi. Það var í þín-
um anda að fara án þess að gera of
mikið veður út af því. Hægt og hljótt.
Þú kvaddir reisn. Þú varst nýfermd-
ur og kominn í sveit þegar þú misstir
móður þína og barst harm þinn í
hljóði. Þú þurftir að standa á eigin
fótum og fékkst ekkert gefið. Ég
skynjaði það svo vel þegar ég fékk
tækifæri til að skrá lífssögu þína fyr-
ir tveimur árum þegar ég var í kúrs í
Sálgæslu í öldrun í EM.H.Í. Það
kom engin annar til greina í mínum
huga. Það voru forréttindi að fá að
kynnast sögu þinni og um leið þeirr-
ar fjölskyldu sem ég er komin frá í
föðurætt. Ég skildi þá að þú varst
búinn að sættast við fortíðina og fyr-
irgefa í hjarta þínu því fólki sem vissi
ekki betur og beitti ykkur systkinin
harðræði í stað þess að umvefja ykk-
ur ást og hlýju. Lúmskur húmorinn
fleytti þér langt í gegnum lífið.Ég,
kæri frændi vil þakka þér allan hlý-
hug í minn garð. Þegar þið Gunna
pössuðuð mig þegar ég var lítil, þeg-
ar mamma og pabbi fóru til útlanda.
Hjálpina með Ingibjörgu litlu systur
þegar mamma dó. Ég bar ótta-
blandna virðingu fyrir þér sem barn.
En ég sá alltaf það góða og blíða í
augunum þínum.
Þegar pabbi minn, yngsti bróðir
þinn dó fyrir sex árum, varst þú einn
eftir, stóri hlekkurinn í ættarkeðj-
unni, og hálfsystir ykkar Ester. Þú
varst svo mikilvægur hluti af öllu
sem skipti máli í báðum fjölskyldum
mínum þar sem þú varst giftur syst-
ur mömmu. Þá varst þú hluti af öll-
um viðburðum í lífi mínu. Svo stór og
traustur, með brosið þitt og glettin
tilsvör.
Öll ljóðin þín, jólakortin skrifuð í
mörgum litum með heilræðavísum
fyrir árið. Ég vil þakka þér af öllu
hjarta falleg orð í minn garð þegar
mamma dó árið sem ég fermdist. Þú
hafðir trú á mér og hrósaðir mér.
Það hefur alla tíð styrkt mína sjálfs-
mynd. Ég vil þakka allar góðu stund-
irnar. Hlýja og trausta nærveru
þína. Ég mun geyma minninguna
um þig í hjarta mínu. Börnin mín og
Árni geyma líka í sínum hjörtum
dýrmætar minningar. Ég veit að þú
ert nú kominn í heim ljóssins til alls
góða fólksins okkar sem kvaddi á
undan þér. Þau munu umvefja þig
kærleika. Um leið og ég sendi kveðj-
ur mínar með þér, elsku frændi, í
heim ljóssins bið ég góðan Guð að
umvefja hana Gunnu þína, börnin
ykkar, tengdabörn, barnabörn og
barnabarnabörn með allri gæsku
sinni og leiða þau í gegnum sorg-
ardalina.
Þín einlæg bróðurdóttir,
Jóhanna Marín Jónsdóttir.
Sigurgeir Þorvaldsson
 Fleiri minningargreinar um Sig-
urgeir Þorvaldsson bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.