Morgunblaðið - 23.05.2009, Blaðsíða 36

36 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 23. MAÍ 2009
✝
Við þökkum öllum þeim sem sýndu okkur samúð
og vinarhug við andlát og útför föður okkar,
tengdaföður, afa og bróður,
GUÐMUNDAR JÓNSSONAR
frá Stóru-Ávík.
Benedikt Jón Guðmundsson, Laufey Þorvaldsdóttir,
Ingibjörg Berglind Guðmundsdóttir, Kjartan Benediktsson,
afabörn og systkini.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu samúð og
vinarhug við fráfall
KRISTJÁNS EYÞÓRSSONAR,
Borgarbraut 65a,
Borgarnesi.
Fyrir hönd aðstandenda,
Vigdís Auðunsdóttir.
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu samúð og
hlýhug við andlát og útför frænda okkar og vinar,
MARGEIRS PÉTURS STEINGRÍMSSONAR,
dvalarheimilinu Hlíð,
Akureyri.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Beykihlíðar fyrir
kærleiksríka umönnun og góð kynni.
Valborg Svavarsdóttir, Haukur Valtýsson,
Agnes Tulinius Svavarsdóttir, Ottó Tulinius.
✝
Elskulegur sambýlismaður minn,
JÓN BJÖRGVIN SVEINSSON,
lést á Landspítalanum Fossvogi föstudaginn
22. maí.
Útför hans mun fara fram í kyrrþey.
Fyrir hönd aðstandenda,
Erla Karlsdóttir.
AÐ SKRIFA MINNINGARGREIN
Sami skilafrestur er á greinum vegna útfara í kyrrþey.
Minningargreinar sem berast blaðinu innan tilskilins frests verða birtar
í blaðinu. Leitast verður við að birta þær á útfarardegi eða sem næst þeim
degi.Hvemargar greinar birtast í blaðinu á útfarardegi viðkomandi, ræðst
af stærð blaðsins hverju sinni.
Minningargreinar, sem berast eftir tilskilinn frest eða útfarardag,
verða eingöngu birtar á vefnum á www.mbl.is/minningar. Tilvísun á
vefslóðina verður í greinum eða æviágripi sem birtast í blaðinu.
Netgreinarnar eru öllum opnar.
Þeim, sem vilja fá birta minningargreinar í Morgunblaðinu,
er bent á að skilafrestur til birtingar í blaðinu er á hádegi
tveimur virkum dögum fyrir útfarardag, þ.e.:
Birtingardagur Skilatími
Mánudagsblað Hádegi föstudag
Þriðjudagsblað Hádegi föstudag
Miðvikudagsblað Hádegi mánudag
Fimmtudagsblað Hádegi þriðjudag
Föstudagsblað Hádegi miðvikudag
Laugardagsblað Hádegi fimmtudag
✝ Pálmi Alfreð Júl-íusson fæddist á
Á í Unadal í Skaga-
firði 5. júlí 1916.
Hann andaðist á Heil-
brigðisstofnun Sauð-
árkróks 9. maí 2009.
Foreldrar hans voru
Aðalbjörg Sigurjóns-
dóttir, f. í Gljúf-
urárkoti í Skíðadal
21. maí 1884, d. 10.
apríl 1964 og Gunn-
laugur Júlíus Jóns-
son, f. í Hólkoti í
Unadal 5. júlí 1871, d.
24. júní 1957. Síðast búandi að
Fjalli í Kolbeinsdal. Alsystkini
Pálma eru: 1) Sigrún, f. á Hofi í
Hjaltadal 5. 6. 1907, d. 24.6. 2006.
Maki Sigurjón M. Jónasson, látinn.
Þau bjuggu að Syðra-Skörðugili í
Átti eina dóttur. 7) Svava, f. á
Fjalli í Kolbeinsdal 1.11. 1924 , d.
þar 11.11. s. ár. 8) Svava Margrét,
f. á Fjalli 5.3. 1927, d. 28.7. s. ár.
Systkini samfeðra eru: 1) Jón, f.
18.12. 1889, d. 7.5. 1961. 2) Sólveig,
f. 20.7. 1892, d. 13.10. 1985. Átti
eina dóttur. 3) Sigurlína Marín, f
20.7. 1892, d. 19.3.1917.
Pálmi ólst upp með foreldrum
sínum til 12 ára aldurs, en þau
skiptu oft um búsetu eins og sést á
fæðingarstöðum barna þeirra, en
þau áttu aldrei eigið jarðnæði.
Foreldrar Pálma hættu búskap á
Fjalli í Kolbeinsdal og fluttust til
Dalvíkur 1927. Pálmi kunni ekki
við sig á Dalvík og þegar hálf-
systkini hans, Jón og Sólveig, buðu
honum að koma til sín að Grindum
í Deildardal, þáði hann það og var
hjá þeim þar til Jón féll frá vorið
1961, þá flyst hann að Syðra-
Skörðugili.
Útför Pálma fer fram frá Glaum-
bæjarkirkju í dag, 23. maí, kl. 14.
Skagafirði. 2) Anna
Solveig, f. í Brekku-
koti í Hjaltadal 11.7.
1910, d. 22.8. 1968.
Maki Jóhannes H. Jó-
hannesson, látinn.
Þau bjuggu að Neðri-
Vindheimum á Þela-
mörk. 3) Sigurjóna
Jóhanna, f. á Hofi í
Hjaltadal 22.12. 1912,
d. 20.1. 2009. Maki
Ingvar G. Jónasson,
látinn. Þau bjuggu á
Eskifirði. 4) Dagmar
Aðalheiður, f. á Sauð-
árkróki 14.9. 1914, d. 17.2. 2005.
Maki Stefán J. Jóhannesson, látinn.
Þau bjuggu á Akureyri. 5) Halldór
Jón, f. í Hólkoti 10.8. 1918, d.
21.10. 1943. 6) Gestur, f. í Svína-
vallakoti 14.1. 1944 , d. 29.10 1961.
Gamla húsið á Syðra-Skörðugili
kölluðum við í daglegu tali „Öm-
mubæ“. Í Ömmubæ eyddum við
bræður mörgum stundum, en við vor-
um svo heppnir að eiga þar ekki ein-
ungis ömmu og afa heldur líka hann
Pálma. Ósjaldan kom það fyrir að við
borðuðum í Ömmubæ þegar matseð-
illinn þar tók matseðlinum heima
fram. Því fylgdi ákveðið sport, en það
var að leggja sig eftir matinn. Ef við
vorum tveir bræðurnir gat annar lagt
sig á bekkinn hjá afa í suðurherberg-
inu en hinn á bekkinn í Pálmaher-
bergi. Það var alltaf gaman að koma í
herbergið til Pálma. Hann átti gott
plötusafn og þar vorum við ansi oft
búnir að hlusta á plöturnar með Óm-
ari Ragnarssyni eða Jörundi en á
slíku gríni hafði Pálmi mikið dálæti.
Skemmtilegast var þó að heyra hann
sjálfan segja frá. En þegar hann
komst í stuð sagði hann skrýtlur með
miklum tilþrifum, lék sumar persón-
urnar og var síðan alveg að kafna úr
hlátri sjálfur, en fyrir vikið varð frá-
sögnin enn skemmtilegri. Heimsókn-
in endaði oftar en ekki á því að Pálmi
dró fram úr skápnum sínum bauk
fullan af kattartungum eða öðru got-
teríi. Hann hafði gaman af því að
veita og hélt hann þeim sið áfram eft-
ir að hann fór á ellideildina á Sauð-
árkróki að vera alltaf með fullan
kassa af sælgæti og bjóða óspart.
Pálmi réð ríkjum í fjósinu en við
bræður vorum gjarnan sendir með
honum sem aðstoðarkokkar. Yfirleitt
lá betur á manni eftir fjós en fyrir, því
það var notalegt að vera með Pálma í
fjósinu og skemmtilegt þegar hann
náði sér á strik í sögum eða einhverju
spaugi. Á þeim tíma voru yfirleitt
tvær til þrjár mjólkandi kýr, slatti af
kálfum, hænum og einn eða tveir fjós-
kettir. Pálmi hirti fjósið af natni og
var skepnunum góður og hirðusamur
um alla hluti. Hann spjallaði mikið við
kýrnar og ef þær voru með óþekkt las
hann þeim pistilinn og lét þá ýmislegt
flakka. Okkur skammaði hann nánast
aldrei þrátt fyrir óþekkt sem sjálf-
sagt var á stundum ekki minni en í
kúnum. Í þau fáu skipti sem hann
byrsti sig var manni brugðið og dugði
sú áminning því vel og lengi.
Á föstudögum voru hinar reglu-
bundnu ferðir afa og Pálma í búðina í
Varmahlíð. En sá munaður sem
Pálmi leyfði sér helst var að kaupa
lottómiða og sælgæti.
Það var allt í föstum skorðum hjá
Pálma enda var hann einn af þessum
föstu punktum í tilverunni á okkar
uppvaxtarárum. Í sögu Halldórs
Laxness af brauðinu dýra segir frá
konu sem ráfaði villt og matarlaus
uppi á heiðum dögum saman án þess
að snerta á brauðinu sem henni var
trúað fyrir. Þetta var saga um hin
gömlu gildi. Þessi gildi hélt Pálmi í
heiðri og hefði hann líklega brugðist
eins við og kerlingin og frekar soltið
en brugðist skyldum sínum. Trygg-
lyndi, góðsemd og glaðværð voru
hans einkenni og þannig munum við
minnast hans. Hvíl í friði, frændi.
Eyþór og Sigurjón Pálmi
Einarssynir.
Pálmi frændi lifði frekar einföldu
lífi og var sérstaklega vinnusamur.
Hann fæddist inn í sveitarsamfélagið
á Íslandi árið 1916, og starfaði við
landbúnað alla sína tíð. Lifibrauð
hans var því af vinnu við landbúnað
og þeim kindum sem hann átti sjálf-
ur. Peningar voru ekki hans áhuga-
mál eða áhyggjuefni og í raun heyrði
maður hann aldrei tala um peninga.
Pálmi átti eitt veski sem var álíka
gamalt og hann, og í því voru þeir
seðlar sem teknir höfðu verið út af
bankabókinni síðast þegar farið var í
banka. Í slíkar ferðir fór afi með hann
þegar minnka fór í veskinu, en tómt
mátti veskið aldrei verða.
Daglegt líf hjá Pálma snerist fyrst
og fremst um búskapinn og þá
ábyrgð sem hann bar þar. Hann sá al-
veg um hirðingu í fjósi og af kindum
hafði hann gaman, en á hestbak fór
hann ekki og vildi lítið stússast í
kringum hross. Aldrei vildi Pálmi
keyra dráttarvél og hvað þá bíl. Í
smalamennsku fór hann gangandi og
einnig í girðingarvinnu, og þá með
járnkarl og nesti með sér svo hann
gæti notað daginn betur. Pálmi fór út
til verka á sama tíma alla morgna og
kom inn á sama tíma á kvöldin, alla
daga ársins. Að kvöldmat loknum
settist hann niður fyrir framan sjón-
varpið og horfði á það samviskusam-
lega, oftast þar til dagskrá lauk. Það
var aldrei neitt svo slæmt í sjónvarp-
inu að hann stæði upp og færi, en
stundum sagði hann að þetta væri
hálfgerð vitleysa sem hann væri að
horfa á. Í raun var sjónvarpið hans
tenging við umheiminn enda lifði
hann sig vel inn í margan þáttinn og
voru skemmti- og afþreyingarþættir í
sérstöku uppáhaldi hjá honum. Hann
átti líka sinn eigin sjónvarpsstól og í
þennan stól settist enginn annar,
aldrei. Pálmi passaði heldur ekki í
aðra stóla þegar hann var að horfa á
sjónvarpið.
Í herbergi Pálma í Ömmubæ, eins
og gamla íbúðarhúsið var alltaf kall-
að, voru tvær bókahillur, hilla með
plötuspilara og plötunum, tvö rúm,
veggklukka, borð með útvarpi og
einn skápur með tveimur hurðum.
Skápurinn var alltaf mjög leyndar-
dómsfullur og spennandi í augum
okkar strákanna. Fyrstu árin hefur
spenningurinn sennilega mest verið
fólginn í því að þar átti hann oft
súkkulaði sem hann bauð okkur. Oft
voru það kattatungur en það var al-
gjör munaður að fá súkkulaði hjá
Pálma. Í skápnum voru síðan spari-
fötin og nokkrir persónulegir munir
eins og munnharpa sem hann átti og
spilaði aðeins á ef mikið stóð til. Lík-
lega hafa áhorfendur þó aldrei orðið
mikið fleiri en við strákarnir.
Þegar Pálmi varð 60 ára var hon-
um gefinn plötuspilari sem reyndar
var sá fyrsti sem kom að Skörðugili.
Af þessum plötuspilara hafði hann
mikla ánægju og reyndar við líka því
á þeim árum þóttu það forréttindi að
fá að hlusta á plötu hjá Pálma. Græna
og síðan rauða platan með Ómari
Ragnarssyni ásamt Jörundi voru í
miklu uppáhaldi hjá okkur öllum. Yfir
þessum plötum og mörgum fleirum
gátum við allir skemmt okkur saman
og áttum það sameiginlegt að geta
hlegið að sömu lögunum aftur og aft-
ur. Blessuð sé minning Pálma, hans
verður sárt saknað.
Einar Eðvald Einarsson og
Elvar Eylert Einarsson.
Það eru mikil forréttindi að hafa
verið í sveit á Syðra-Skörðugili í
Skagafirði hjá frænda okkar Sigur-
jóni M. Jónassyni, Dúdda, og Sigrúnu
Júlíusdóttur konu hans. Þarna lærð-
um við vinnubrögð sem voru fram-
andi tveimur strákum vestan frá Bol-
ungarvík. Að sumri loknu voru
skagfirskar lausavísur okkur orðnar
tamar á tungu, við lærðum nýtt orð-
færi, bæjarnöfnin á Langholtinu – og
síðast en ekki síst að sitja hest sem þá
var næsta fáheyrt hjá strákum á okk-
ar aldri fyrir vestan. Á haustin fórum
við vestur býsna forframaðir og þótt-
umst kunna eitt og annað fyrir okkur,
sem aðrir þekktu ekki.
Á Skörðugili hafði hver sitt hlut-
verk. Þarna var Pálmi, bróðir hús-
freyjunnar, tryggðatröllið sjálft, sem
varð vinur okkar frá fyrsta degi.
Þessi hljóðláti og hæverski maður
laðaði okkur til sín, eins og öll börn
sem voru svo heppin að kynnast hon-
um. Hann kenndi okkur vinnubrögð
og vinnusemi einfaldlega með því að
vera fyrirmynd. Árum saman leyfði
hann okkur að deila með sér herbergi
sumarlangt, ýtti við okkur þegar
kominn var fótaferðatími og skyldu-
verkin kölluðu; að sækja kýrnar suð-
ur í Höllin. Pálmi undi hag sínum
best á Skörðugili við störf sem honum
líkaði vel við. Og þó hann tileinkaði
sér ekki véltækni nútímans voru störf
hans ómetanleg. Þeir Dúddi lögðu
áherslu á að nýta túnin vel. Hrein-
raka með hrífu þar sem vélarnar
náðu ekki til, slá grasgefna bletti með
orfi og ljá sem ekki voru véltækir og
náðu jafnvel að kenna tveimur
strákpjökkum vestan af fjörðum að
beita slíkum gripum. Á kvöldin var
haldið út í fjós þar sem þeir Pálmi og
Dúddi handmjólkuðu kýrnar; oft
undir söng Skörðugilsbóndans sem
sagði okkur að kýrnar seldu betur
þegar þær hlustuðu á tónlist. Til allra
sinna verka gekk Pálmi af mikilli trú-
mennsku. Því sem manni er trúað
fyrir er manni trúað fyrir, hefðu allt
eins getað verið einkunnarorð hans.
Alla tíð átti hann gott fé og ræktaði
afurðamikinn og góðan stofn. Fyrir
árangur sinn hlaut hann viðurkenn-
ingar sem hann mat mikils, þó aldrei
reki okkur minni til að hann flíkaði
þeim afrekum sínum fremur en öðr-
um.
Eftir að Einar hafði fengið folald í
fermingargjöf frá þeim Skörðugils-
hjónum beið Pálmi að sjálfsögðu ekki
boðanna. Á fermingardaginn tveimur
árum síðar barst Haraldi bréf frá sín-
um góða vini Pálma á Skörðugili sem
gaf honum tvílembda á, sem tryggði
honum innlegg frá sláturhúsi KS
næstu árin.
Pálmi Júlíusson er einn þeirra
samferðamanna sem ógleymanlegir
verða. Okkur finnst að á honum sann-
ist orð Halldórs Laxness að ekkert sé
til rétt nema sá veruleiki sem birtist í
verkum góðra manna. Prúðmennska,
hógværð og trúmennska eru dyggðir
sem prýða þá er slíkt hafa til að bera.
Rétt eins og vinnusemi, góðvild og
vinarþel, sem einkenndi líka þennan
góða mann. Honum eigum við mikið
upp að inna og það er gott að geta
sagt með sanni: Hann var vinur okk-
ar. Ástvinum hans öllum sendum við
okkar einlægu samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning heiðursmannsins
Pálma Júlíussonar.
Einar K. Guðfinnsson,
Haraldur Guðfinnsson.
Pálmi vinur minn er dáinn. Það er
hryggilegt en þó er ljúft til þess að
hugsa að hann skyldi fá að fara svona
sársaukalaust án þess að vera veikur
eða þess háttar. Pálmi minn var líka
orðin saddur af lífinu og tilbúinn að
fara í sinn hinsta leiðangur, tæplega
93 ára gamall.
Kynni okkar Pálma voru svolítið
óvenjuleg enda ég bara stelpuskott
og hann um áttrætt þegar við hitt-
umst í fyrsta sinn. Hann fékk sér
reglulega göngutúr fyrir utan sjúkra-
húsið á Króknum þar sem hann
dvaldist sín efri ár og fór að venja
komur sínar á heimili foreldra minna
Pálmi Alfreð Júlíusson