Saga - 1953, Blaðsíða 18
362
Ætli bréfið hafi ekki verið rúnum skráð, en
svo illa gerðum, að ekki varð lesið? En hvort
sem „stafkarlaletur" þetta hafa verið illa gerð-
ar rúnir eða eitthvert annað letur, þá er hér
dæmi þess, að skinn hefur verið notað undir
fleira en latínuletur. Orðsending Odds hefði
naumast verið nefnt „bréf“, ef hún hefði verið
skráð á tré. En úr því að skinn hefur verið
notað undir „stafkarlaletur", þá hefði eins vel
mátt nota skinn undir rúnaletur.
Merkilegt dæmi um notkun rúnaleturs er í
inum fornu lögum vorum. Þar segir svo: „Þat
er níS ef maSr sker tréníS manni eSa ristr eSa
reisir manni niSstöng“ og skyldi varða fjör-
baugsgarð.1) Ekki getur vafi á því leikið, að
hér er við rúnaristu átt, þar sem níð er skorið
í tré. Slíkt níð má bæði vera í myndum („sjmi-
bólskt“) og í orðum, þar á meðal í ljóðmáli.
Það getur verið stutt eða langt mál, t. d. vísur
ein eða fleiri. Níðkviðlingar hafa lengi verið
tíðir gestir á Islandi, eins og kunnugt er, enda
gætir þeirra nokkuð í fornritum vorum. Laga-
ákvæði þetta bendir til þess, að slíkt hafi og
borið við um þær mundir, sem ákvæði þetta
var tekið í lög. Ókunnugt er um aldur þessa
ákvæðis. í Grás II (Staðarhólsbók) er það í
Vígslóða, og mætti því ætla, að það væri eldra
eða ekki yngra en 1117, en í Grágás I (Kon-
ungsbók) er það sér í kafla, og er því ekki víst,
að það hafi verið tekið í Vígslóða, er lagaskrán-
ingin fór fram veturinn 1117—1118. En ákvæð-
1) Grágás Ib 183, II. 392.