Morgunblaðið - 12.12.2009, Page 53

Minningar 53
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 12. DESEMBER 2009
✝ Georg Her-mannsson
fæddist að Ysta-
Mói í Fljótum 24.
mars 1925. Hann
lést á Heilbrigð-
isstofnun Siglu-
fjarðar 4. desember
sl. Foreldrar hans
voru hjónin Elín
Lárusdóttir, f. 27.2.
1890, látin 1980, og
Hermann Jónsson
f. 12.12. 1891, lát-
inn 1974. Systkini
hans voru 1) Hall-
dóra Margrét, f. 11.10. 1912, d.
2007. 2) Lárus, f. 4.3. 1914, d.
2007. 3) Níels Jón Valgarð, f. 27.7.
1915, d. 1997. 4) Rannveig El-
ísabet, f. 12.11. 1916, d. 1981. 5)
Hrefna, f. 25.6. 1918, búsett á
Siglufirði. 6) Sæmundur Árni, f.
11.5. 1921, d. 2005. 7) Haraldur, f.
22.4. 1923, búsettur á Sauð-
árkróki. 8) Björn Valtýr, f. 16.6.
1928, búsettur í Reykjavík.
Georg ólst upp að Ysta-Mói og
átti þar heima allt til dauðadags.
Hann var ókvæntur og barnlaus.
Á fullorðinsárum tók hann upp
félagsskap við Birnu Salómons-
dóttur, sem lést fyrr í sumar.
Ferðuðust þau mik-
ið saman bæði inn-
anlands og utan.
Aðalstarf Georgs
um ævina var akst-
ur vörubifreiða og
um tíma gerðu þeir
bræður Georg og
Sæmundur út
nokkra vörubíla á
þeim árum, kring-
um 1946-1950, þeg-
ar mest var umleik-
is á því sviði í
Fljótunum. Á seinni
árum tók Georg
nokkuð þátt í félagsmálum Fljót-
anna, var meðal annars hrepp-
stjóri í Haganeshreppi síðustu ár
sem sá hreppur var og hét, þar til
hann sameinaðist Holtshreppi og
síðar Skagafjarðarhéraði. Hann
kom mjög mikið við sögu bygg-
ingar sundlaugarinnar að Sól-
görðum. Einnig var hann formað-
ur sóknarnefndar Barðskirkju og
sá um og annaðist endurbygg-
ingu þessarar gömlu kirkju.
Útför Georgs fer fram frá
Siglufjarðarkirkju í dag, laug-
ardaginn 12. desember 2009, og
hefst athöfnin kl. 13. Jarðsett
verður frá Barði í Fljótum.
Kær föðurbróðir okkar hefur nú
kvatt þessa jarðvist eftir legu á
sjúkrahúsinu á Siglufirði undanfar-
in ár. Snemma mynduðust sterk
bönd milli okkar bræðra og Georgs
frænda, þrátt fyrir að hafa búið í
sitt hvorum landshlutanum, við fyr-
ir sunnan og hann fyrir norðan.
Bæði voru foreldrar okkar duglegir
að keyra með okkur í Fljótin á öll-
um árstímum og sömuleiðis var
Georg tíður gestur fyrir sunnan og
dvaldi á okkar heimili.
Þegar hann kom suður var mikið
útréttað með frænda. Við skutumst
með hann í búðir til að fata sig upp,
kaupa jólagjafir eða eitthvað annað,
eins og að skjótast í Ræsi til að ná í
varahluti. Bestu samverustundirnar
áttum við kannski um jólahátíð-
irnar yfir bobb-borðinu en þá var
spilað frá morgni til kvölds. Georg
var slingur bobb-spilari með mikið
keppniskap og var oft spennu-
þrungið andrúmsloft yfir leiknum
þegar fjórir keppnismenn öttu
kappi. Þá sjaldan að hann komst
ekki suður til að halda jól með okk-
ur í Álftamýri vantaði mikið. Hann
er sannarlega partur af góðri minn-
ingu okkar um gleðileg jól, minn-
ingu sem við munum bera í brjósti
um ókomin ár.
Þegar komið var norður var allt-
af gaman að fá að sitja í vörubíln-
um hans Georgs, fara með honum í
túra með möl og fleira, dæla fyrir
hann olíu á bílinn að kvöldi og
fylgjast með frænda dytta að bíln-
um. Ekki var síðra að skjótast með
honum í reiðtúra þar sem Blesi,
Donni og Tvístjarni voru meðal
annarra hesta teknir til kostanna.
Georg frændi var mikill höfðingi.
Söngmaður mikill, gjafmildur,
hjartahlýr, glaðvær og gat alltaf
séð af tíma til samræðna.
Í hugann koma fleyg orð sem
frændi lét falla fyrir nokkur árum
þegar við bræður, fjölskyldur okk-
ar, foreldrar og Georg fórum sam-
an í bílalest að norðan, að lokinni
veiðiferð og var ferðinni heitið á
ættarmót að Laugum í Sælingsdal.
Þegar við nálguðumst áfangastað
og öll þessi stóru mannvirki kom í
ljós að Laugum, skólahús, íþrótta-
hús, sundlaug o. fl. Þá var mælt:
„Hverjum dettur í huga að byggja
allar þessar stóru byggingar hér á
hjara veraldar?“ Svo mælti höfð-
inginn Georg Hermannsson kom-
andi að norðan frá Ysta-Mói í
Fljótum. Nafla alheimsins.
Georg var gæfumaður í sínu lífi.
Allur hans frændgarður sótti í sam-
skipti við hann, ekki síst á manna-
mótum þar sem fáir sungu betur en
frændi. Hann naut virðingar meðal
sveitunga sinna og valdist til ým-
issa trúnaðarstarfa. Ekki dró úr
gæfu Georgs er hann kynntist
Birnu Salómonsdóttur en saman
áttu þau mörg góð ár í nánum vin-
skap, þar til Birna lést fyrr á þessu
ári. Blessuð sé minning Birnu sem
annaðist Georg svo vel, ekki síst
hin síðari ár þegar Georg tók að
veikjast.
Í dag kveðjum við með hlýjum
minningum og þakklæti kæran
frænda sem reynst hefur okkur svo
vel alla okkar ævi.
Far þú í friði.
Gústaf, Hermann og
Jónas Björnssynir.
Fótunum var kippt undan honum
í orðsins fyllstu merkingu. Það var
fyrir rúmum fjórum árum að Georg
fór að finna fyrir óstöðugleika í fót-
unum. Hann kom á Sjúkrahús
Siglufjarðar í september 2006 og
hefur dvalið þar síðan. Fyrst hafði
hann svolítinn mátt í fótunum og
gat sjálfur hjálpað til við þá aðstoð
sem hann þurfti, síðan hvarf sá
máttur og hefur hann s.l. þrjú ár
ekkert getað nema með mikilli
hjálp og umönnun. Þetta voru
grimm örlög fyrir þennan annars
hrausta frænda minn. Miðað við
hvað veikur hann var, þá var það
mikil gæfa að vera hér á sjúkrahús-
inu og njóta þeirrar frábæru um-
mönnunar sem hann fékk á allan
hátt, fyrir það er fjölskyldan inni-
lega þakklát.
Fyrir u.þ.b. tólf árum tókst með
honum og Birnu Salomonsdóttur
náin vinátta. Birnu hafði hann
þekkt sem unga stúlku í Haganes-
víkinni, þar sem faðir hennar var
kaupfélagsstjóri. Þessi vinátta var
Georg mjög mikils virði, þau ferð-
uðust saman til Kanarí á hverju
ári, meðan hann gat, bjuggu að
vísu mest hvort í sínu lagi, en þó
saman, þetta myndi sennilega kall-
ast fjarbúð. Eftir að Georg veiktist
og kom á sjúkrahúsið var Birna
mjög dugleg að koma norður og
hugsaði hún um hann á allan þann
hátt, sem best verður gert. Hann
varð alltaf glaðari þegar von var á
Birnu. Birna lést fjórða júní s.l.
langt um aldur fram og gerði ég og
við hér okkur ekki grein fyrir að
hún væri svo veik. Fyrstu minn-
ingar mínar um Georg frænda
minn eru að hann var vörubílstjóri
í Fljótunum, handmokaði möl á bíl-
inn í fjörunni og keyrði til Siglu-
fjarðar og Ólafsfjarðar, þar sem þá
var mikið um nýbyggingar. Það var
kannski farin ein svona ferð að
kvöldi, eftir að hafa keyrt í vega-
vinnu allan daginn. Það var oft stór
frændsystkinahópur á Ysta-Mói hjá
ömmu og afa á sumrin, einhvern
vegin var það nú svo að öll töldum
við okkur eiga Georg. Það sem ég á
sérstaklega í minningunni er að
þegar hann kom þreyttur heim á
kvöldin, þá borgaði hann „túkall“
fyrir að sækja einn bolla af berjum.
Ekki er ég viss um að ég hafi haft
mikið uppúr þessu, þar sem ég var
aldrei duglegur til þeirra verka né
annarra í sveitinni. Eftir svo löng
og erfið veikindi er hvíldin kær-
komin. Nú geta þau Birna dansað
og sungið saman, sem þau gátu
ekki síðustu árin.
Björn Jónasson.
Kær föðurbróðir og mágur,
Georg Hermannsson frá Ystamó í
Fljótum, er látinn. Georg var átt-
undi í röð níu barna þeirra hjóna
Elínar Lárusdóttur og Hermanns
Jónssonar, fæddur 1925. Á upp-
vaxtarárum Georgs var bernsku-
heimilið jafnan mannmargt, því auk
níu barna áttu margir þar athvarf
um lengri eða skemmri tíma.
Barnahópurinn var líflegur og
uppátækjasamur og fara margar
sögur af skemmtilegum atvikum og
samskiptum þeirra í milli. Þótt
börnin færu að heiman eitt og eitt
og stofnuðu eigið heimili héldu þau
þó áfram að koma heim að Mó eins
oft og tækifærin leyfðu. Ystimór
bernsku okkar barnabarna, þeirra
Elínar og Hermanns, var fullur af
lífi og fjöri. Þar var afar gest-
kvæmt, systkinin níu voru fjörmikil
og höfðu skoðanir á hlutunum sem
engin ástæða var að fara leynt
með. Í minningunni var ákveðinn
ævintýraljómi yfir Georg, hann var
alltaf góður og notalegur við okkur
krakkana, enda komumst við upp
með ýmislegt sem aðrir fullorðnir
hefðu kannski ekki samþykkt.
Hann fór sinna ferða, átti alltaf
flottustu bílana, vörubíla og drossí-
ur sem okkur krökkunum þótti
mikið til um. Bílarnir urðu enda
ævistarf Georgs, því lengst af starf-
aði hann sem vörubílstjóri. Georg
var mikill áhugamaður um hesta og
naut þess að stússa í kringum þá
og frá honum eru komnir góðir
hestar. Georg var glaðsinna, hafði
yndi af góðum söng og naut sín vel
þegar tækifæri gáfust til að þenja
raddböndin svo röddin titraði. Fjöl-
skyldan á margar minningar um
Georg í góðra vina hópi þar sem
söngur og gleði var í fyrirrúmi,
enda kunni hann ógrynni af söng-
lögum sjálfur. Georg átti alla tíð
heimili sitt á Ystamó eða allt þar til
hann veiktist fyrir um tveimur ár-
um en síðasta æviárið dvaldi hann
á sjúkrahúsinu á Siglufirði við gott
atlæti starfsfólksins þar. Á Siglu-
firði átti Georg einnig tvær systur
og þær og þeirra afkomendur létu
sér annt um frænda. Hafi þau öll
heila þökk fyrir. Georg var ókvænt-
ur en seinni æviárin átti hann góða
vinkonu, Birnu Salómonsdóttur,
sem lést fyrir um hálfu ári, langt
um aldur fram. Birna var Georg
einkar góður förunautur þau ár
sem þau áttu saman og samband
þeirra einkenndist af gagnkvæmri
virðingu, mikilli hlýju og væntum-
þykju. Að leiðarlokum kveðjum við
Georg með virðingu og þökk fyrir
samfylgdina og allar góðu stund-
irnar. Megi hann hvíla í friði.
Ása S. Helgadóttir
og fjölskylda.
Í dag kveðjum við hann Georg,
eða Gogga eins og hann var oftast
kallaður í okkar fjölskyldu, aðeins
sex mánuðum eftir að Birna amma,
sambýliskona hans var borin til
grafar. Birna kynnti Gogga fyrir
okkur fyrir tæpum tólf árum og
það var ánægjuleg viðbót við fjöl-
skylduna okkar. Goggi var ljúfur
og rólegur maður og það var gott
að vera í návist hans. Hann og
Birna amma voru miklir og góðir
félagar, ferðuðust mikið saman
bæði innanlands og utan. Þau fóru
á harmonikkumót og höfðu gaman
af, ótal ferðir fóru þau til Kanarí
saman og nutu þess að slaka á í
sólinni. Goggi var eins og áður
sagði rólegheitamaður, aldrei
heyrði maður hann æsa sig eða
hækka róminn, hann var sérlega
barngóður og hafði gaman af
ömmubörnunum sem fengu að
koma í sveitina með honum og
ömmu, þær ferðir voru vinsælar. Í
dag þökkum við fyrir hið liðna,
þökkum fyrir öll jólin og áramótin
sem við áttum saman, matarboðin
og sveitaferðirnar. Næstu jól verða
ansi tómleg þegar vantar bæði
ömmu Birnu og Gogga. Við hugg-
um okkur við að núna þau séu sam-
an, að þetta var bara stuttur að-
skilnaður þeirra á milli.
Þegar þú ert sorgmæddur skoðaðu
þá aftur huga þinn og þú munt sjá
að þú grætur vegna þess sem var
gleði þín. (Kahlil Gibran.)
Blessuð sé minning Gogga
Ásgrímur, Helga, Þorsteinn
Arnar, Petra Sigurbjörg
og Stefán Björn.
Georg Hermannsson
HINSTA KVEÐJA
Genginn er góður drengur
gott er að muna hann.
Í því var þíður fengur
að þekkja svo traustan mann.
Nanna frænka.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinsemd
við andlát og útför systur minnar,
GUÐBJARGAR AUÐUNSDÓTTUR
frá Minni-Völlum.
Ásgeir Auðunsson.
✝
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
HARALDAR ÁSGEIRSSONAR
verkfræðings
frá Sólbakka í Önundarfirði,
fyrrv. forstjóra
Rannsóknarstofnunar byggingariðnaðarins.
Elísabet Haraldsdóttir, Gunnar Örn Guðmundsson,
Ragnheiður Haraldsdóttir, Hallgrímur Guðjónsson,
Ásgeir Haraldsson, Hildigunnur Gunnarsdóttir,
Einar Kristján Haraldsson, Helga Guðrún Hallgrímsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Systir okkar,
HELGA ÞORBJÖRG JÓNSDÓTTIR,
lést á líknardeild Landspítala Landakoti
þriðjudaginn 1. desember.
Jarðarförin fór fram í kyrrþey frá Kristskirkju,
Landakoti þriðjudaginn 8. desember.
Þökkum auðsýnda vináttu og samúð.
Erna Gröndal Jónsdóttir.
Edda Briem Jónsdóttir.
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
SIGDÓR ÓLAFUR SIGMARSSON,
Þórðarsveig 1,
Reykjavík,
sem lést laugardaginn 5. desember, verður
jarðsunginn frá Fríkirkjunni í Reykjavík þriðjudaginn
15. desember kl. 13.00.
Jarðsett verður frá Norðfjarðarkirkjugarði
miðvikudaginn 16. desember kl. 14.00.
Jóhann Sigfús Sigdórsson,
Loftur Sigdórsson,
Dagbjört Hanna Sigdórsdóttir, Jónas Jóhannesson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug við andlát og
útför eiginkonu minnar, systur, móður, tengda-
móður, ömmu og langömmu,
GRETU LINDAR KRISTJÁNSDÓTTUR,
Einimel 9,
Reykjavík.
Sverrir Hermannsson,
Elísabet Kristjánsdóttir,
Bryndís Sverrisdóttir, Guðni A. Jóhannesson,
Kristján Sverrisson, Erna Svala Ragnarsdóttir,
Margrét K. Sverrisdóttir, Pétur S. Hilmarsson,
Ragnhildur Sverrisdóttir, Hanna Katrín Friðriksson,
Ásthildur Lind Sverrisdóttir, Matthías Sveinsson,
Greta Lind Kristjánsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.