Fréttablaðið - 05.11.2011, Side 32

5. nóvember 2011 LAUGARDAGUR32
Lennon gekk ekki í nærbuxum
Skartgripaframleiðandinn og slúðuráhugakonan Dröfn Ösp Snorradóttir (DD-Unit) fór á tónleika með Björk í stuttu fríi á Íslandi.
Hallgrími Ólafssyni leikara brá þegar hann sá Dustin Hoffman á förnum vegi. Kjartan Guðmundsson hitti rökstólapar vikunnar.
Hvað vitið þið hvort um annað?
Hallgrímur: „Ég verð að viður-
kenna að ég veit ekki mikið um þig,
Dröfn, annað en það sem ég gúggl-
aði í gærkvöldi.“
Dröfn: „Úff. Hvað kom nú upp
úr því?“
Hallgrímur: „Mest af því var
DD-Unit-bloggið þitt, þar sem þú
skrifar um fræga fólkið í útlöndum.
Sjálfur er ég afar fáfróður um leik-
ara í Hollywood og annað frægðar-
fólk. Þekki þá frekar í sjón en með
nafni. Ég hef bara einu sinni orðið
„starstruck“ og það var þegar ég
sá Dustin Hoffman í London fyrir
nokkrum árum. Fyrir fram hélt
ég að það væri ekkert mál að hitta
svona gæja, en það gerðist eitthvað
innra með mér þegar ég sá Dustin
og ég sogaðist hreinlega að honum.
Merkilegt alveg.“
Dröfn: „Já. Hérna á Íslandi er
ég oft ansi nærri því að heilsa
fólki úti á götu sem ég hef séð í
sjónvarpinu en þekki ekki neitt,
eins og Páli Magnússyni eða Elínu
Hirst. Mér finnst stundum eins og
ég þekki þetta fólk í gegnum for-
eldra mína eða eitthvað slíkt. Ég bý
í Los Angeles og þar hitti ég stund-
um frægt fólk eins og til dæmis
Mickey Rooney, Patriciu Arquette
og Mark Wahlberg, sem pikkaði
einu sinni í öxlina á mér þegar við
biðum í röð á klósettið á skemmti-
stað. En ég hef aldrei orðið eins
„starstruck“ og þegar ég var eitt
sinn í sama herbergi og maður sem
var að tala í símann við Michael
Jackson. Þá fríkaði ég alveg út þótt
Jackson væri ekki einu sinni inni í
herberginu.“
Hallgrímur: „Enda er Jackson
líklega frægasti maður í heimi.“
Dröfn: „Einmitt. En varðandi
þig, Hallgrímur, þá hef ég að vissu
leyti afsökun fyrir að vita fátt þar
sem ég bý í útlöndum. Ég veit þó
að þú leikur í Heimsendi og Kex-
vexmiðjunni og varst í Fangavakt-
inni. Svo skilst mér að þú talir
fyrir töskuna í teiknimyndunum
um Dóru landkönnuð. Er það rétt?“
Hallgrímur: „Já. Ég ætlaði aldrei
að segja neinum frá því en svo kom
þetta fram í spurningaþætti í sjón-
varpinu um síðustu helgi.“
Dröfn: „Er fólk almennt hundfúlt
út í töskuna?“
Hallgrímur: „Já, aðallega vegna
þess að það er svo leiðinlegt að fá
töskulagið á heilann. Ég get alveg
viðurkennt að mér þótti þetta
hundleiðinlegt sjálfum og þannig
kom þessi töskurödd til.“
Perla og Stjáni blái
Talandi um teiknimyndir. Bíó-
myndin um Tinna er að gera allt
vitlaust þessa dagana. Hafið þið
séð myndina og sjáið þið sjálf
ykkur í sérstökum teiknimynda-
persónum?
Hallgrímur: „Nei, ég hef ekki
séð Tinna-myndina. Mér heyrist
þó flestir vera ánægðir með hana,
nema Gísli Einarsson fréttamaður
sem talaði um það í útvarpinu að
Kolbeinn kafteinn væri gerður að
aumkunarverðri fyllibyttu í mynd-
inni. Gísli hafði þá mynd af Kol-
beini að kafteinninn væri alvöru
fyllibytta en ekki einhver aula-
alkóhólisti.“
Dröfn: „Mig langar að sjá þessa
mynd en finnst skrýtið að hafa
ekki séð eina einustu auglýsingu
fyrir hana í Bandaríkjunum, miðað
við að þetta er risastór mynd eftir
Steven Spielberg. Maðurinn minn
er bandarískur og hann hefur ekki
hugmynd um hver Tinni er. Kanad-
ísk vinkona mín, frönskumælandi,
ólst hins vegar upp við Tinna. Ég
sé svolítið af sjálfri mér í teikni-
myndapersónunni Perlu, eða
Jem, rokkstjörnunni með perlu-
eyrnalokkana.
Hallgrímur: „Mig rámar í hana.“
Dröfn: „Perla minnir dálítið á
mig þegar ég spjalla við starfs-
fólk Morgunútvarps Rásar 2 um
Hollywood-slúðrið einu sinni í
viku. Útvarpsfólkið heldur líklega
að ég sé í pallíettu-kjól, keyrandi
um í blæjubíl fram hjá stjörnunum
á rauða dreglinum, en vegna tíma-
mismunarins er ég oftast nývökn-
uð eftir nokkurra tíma svefn, að
læðast út úr svefnherberginu og
þykjast vera hress.“
Hallgrímur: „Stjáni blái var
alltaf minn maður. Mig langaði að
verða svakalega stór og sterkur. En
Stjáni var svo sem aldrei neitt sér-
staklega stór, bara sterkur. Í gamla
daga var enginn töff nema hann
væri á sjó og Stjáni var í því að
redda málunum. Ég hefði eflaust
gaman af því að tala fyrir Stjána
bláa í teiknimynd.“
Dröfn: „Það var líka fyndið
hvernig Stjáni var rosa massaður
á framhandleggnum en ekki upp-
handleggnum.“
Langar ekki í snýtibréf
Í vikunni bárust fréttir af því að til
stæði að setja silkinærbrók sem
var í eigu Viktoríu Bretadrottning-
ar á uppboð. Gert er ráð fyrir að
rúmlega hálf milljón króna fáist
fyrir gripinn. Ef þið hefðuð ótak-
mörkuð fjárráð, hvaða grip sem
verið hefur í eigu frægðarfólks
mynduð þið kaupa?
Hallgrímur: „Frá því að ég var
pínulítill hefur mig langað til að
eignast hvíta flygilinn hans John
Lennon. Ég er mikill Lennon-maður
og það er draumamublan mín. Á
flygilinn myndi ég svo spila og
semja lög sem yrðu pottþétt fræg.“
Dröfn: „Ég hef reyndar alltaf
verið meira fyrir George og Ringo.
En ætli ég myndi ekki kaupa einn
af þessum sögufrægu skartgripum
sem voru í eigu Elizabeth Taylor.
Ég hef lítinn áhuga á að eignast
nærbuxur eða snýtibréf frá Justin
Timberlake, þótt ég elski hann. Ég
meina, langar þig nokkuð í hárlokk
úr Lennon?
Hallgrímur: „Nei. Og þaðan
af síður naríur. Ég myndi rukka
fyrir að taka við nærbrókinni hans
Lennons.“
Dröfn: „Ætli Lennon hafi geng-
ið í svona hvítum og þröngum
drengja nærbuxum?“
Hallgrímur: „Hann hefur örugg-
lega verið nærbuxnalaus öllum
stundum.“
iPhone er listaverk
Á þriðjudaginn hvatti Bandalag
íslenskra listamanna til Listalauss
dags, þar sem lagt var til að öll list
yrði sniðgengin til að minna á hve
stóru hlutverki listir gegna í dag-
legu lífi okkar. Hélduð þið Lista-
lausa daginn hátíðlegan?
Hallgrímur: „Kvöldið fyrir Lista-
lausa daginn velti ég því fyrir mér
hversu langt ég gæti komist inn í
daginn án þess að einhvers konar
list kæmi við sögu. Reyndin varð
sú að það gekk ekki lengur en það
þegar iPhone-síminn minn vakti
mig, því hönnunin á iPhone-inum
er auðvitað listaverk. En svo fór ég
bara í vinnuna, að starfa við listir.“
Dröfn: „Ástæðan fyrir því að ég
flaug til Íslands í þennan stutta
tíma var fyrst og fremst til að fara
á tónleikana með Björk í Hörpu,
sem er nú aldeilis list. En mér þótti
Listalausi dagurinn flott framtak.“
Haraldur: „Já, ég er sam-
mála því. Það verður að opna
þessa umræðu. Ég minnist þess
til dæmis þegar ákveðið var að
opinberir aðilar styrktu Sinfóníu-
hljómsveit Íslands um 800 millj-
ónir. Ungir sjálfstæðismenn urðu
illir og vildu frekar setja þennan
pening í heilbrigðiskerfið. Samt
hefur verið margreiknað út að
þetta borgar sig.“
Dröfn: „Einmitt. Í kvikmynda-
geiranum kemur þetta fimmfalt
til baka.“
Hallgrímur: „Já. Ég er bolur
inn við bein og finnst mikilvægt
að þegar þessi mál eru rædd, til
dæmis í fjölmiðlum, að það sé gert
á bolamáli. Það gengur ekki að eng-
inn skilji þá sem útskýra gildi lista.
Það þarf fólk sem talar á manna-
máli og útskýrir að einn plús einn
séu tveir.“
Gamla Borgarbókasafnið heillar
Í vikunni komst líka í fréttir að
leikarinn Ólafur Egilsson hafi
sótt um leyfi til að flytja húsið
sem afi hans ólst upp í, sem stóð
við Laugaveg 74 en var flutt út á
Granda fyrir fjórum árum, á Berg-
staðastrætið. Eigið þið ykkur nokk-
urt draumahús á Íslandi?
Dröfn: „Já, mig hefur allt-
af dreymt um að búa í gamla
Borgar bókasafninu við Þingholts-
stræti. Það er fallegt hús og dálítið
leyndardóms fullt.“
Hallgrímur: „Það er mjög flott
bygging. Ég fór í fyrsta skipti á
Árbæjarsafn nú í sumar.“
Dröfn: „Ha? Fórstu aldrei í
skólaferðir þangað?“
Hallgrímur: „Nei, ég er utan af
landi, sjáðu til. Frá Akranesi. En
flest gömul og flott hús eru keyrð
upp í Árbæ. Ég myndi vilja flytja
þau aftur í miðbæinn.“
Dröfn: „Einhvern tíma kom nú
til tals að flytja Árbæjarsafnið í
Hljómskálagarðinn.“
Hallgrímur: „Ég man eftir því.
Svo eru nokkur hús á Bernhöfts-
torfunni sem ég væri til í að búa
í. Þau eru dæmi um vel heppnaðar
viðgerðir á húsum.“
Dröfn: „Einmitt. Þar er virðing
borin fyrir gamla tímanum. Ekki
verið að skemma fyrir, eins og með
glerskálann á Iðnó hér um árið.“
Popptónlist í kirkju
Myndskeið af íslenskri brúður og
föður hennar sem ganga inn kirkju-
gólfið, grímuklædd og undir tónum
lagsins Single Ladies með Beyoncé,
hefur vakið mikla athygli síð-
ustu daga. Hafið þið orðið vitni að
óvenjulegum brúðkaupsathöfnum?
Dröfn: „Engu þessu líku. En í
einu brúðkaupi sem ég var í gengu
brúðhjónin út undir laginu Lovely
Day með Bill Withers. Það var frá-
bært að heyra popptónlist í kirkj-
unni.“
Hallgrímur: „Þegar vinir mínir,
söngvarinn Garðar Thór Cortes
og Tinna Lind Gunnarsdóttir leik-
kona, giftu sig fékk ég að syngja
í kirkjunni, sem mér fannst svo-
lítið flott. Ég tók æðislegt lag,
I‘m Gonna Be (500 Miles) með
Proclaimers. Allir tjúttuðu og það
var mjög gaman.“
Dröfn: „Já, það er skemmtilegt
en dregur samt ekki úr hátíðleikan-
um. Ég kalla þig samt hugaðan að
syngja fyrir framan Garðar Thór
Cortes!“
Hallgrímur: „Já, ég á eftir að
lifa á því sem eftir er. En nú veit
ég líka að ég fæ hann frítt þegar
ég gifti mig.“
Það gengur ekki að enginn skilji þá sem útskýra gildi lista.
Það þarf fólk sem talar á mannamáli og útskýrir að einn
plús einn séu tveir.
Á RÖKSTÓLUM
BERNHÖFTSTORFAN
Hallgrímur telur
húsaröðina milli
Bankastrætis og Amt-
mannsstígs dæmi um
vel heppnaða endur-
nýjun. Dröfn hefur
lengi dreymt um að
búa í gamla Borgar-
bókasafnshúsinu.
FRÉTTABLAÐIÐ/ANTON