Morgunblaðið - 15.01.2011, Blaðsíða 38

38 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 15. JANÚAR 2011
Inga systir og
Hörður hittust í
Þórskaffi í lok átt-
unda áratugarins.
Hún sagði okkur þá sögu kvöldið
eftir andlát hans. „Það var kortér í
danslok og enginn tími til að dansa
eða blanda geði. Hörður tók happ-
drættismiða úr jakkavasa sínum,
hripaði símanúmerið sitt á annan
endann, reif miðann í sundur, rétti
mér og bað mig endilega að hafa
samband.“ Hún fann hinn hluta
happdrættismiðans í veskinu hans
kvöldið eftir að hann dó. Miðinn
reyndist þeirra vinningur og okkar
hinna í fjölskyldunni sem kynnt-
umst Herði og deildum með hon-
um ánægjulegum stundum.
Okkur þótti öllum vænt um
Hörð. Hann var einstaklega geð-
prúður og þægilegur í umgengni
og frá honum stafaði notaleg hlýja.
Hann var í eðli sínu hæglátur en
hafði ákveðnar skoðanir og fylgd-
ist vel með þjóðmálum og krufði
mál til mergjar. Hann var lipur og
greiðvikinn, snyrtimenni og tón-
listarunnandi, naut lífsins lysti-
Hörður Þorvaldsson
✝ Hörður Þorvalds-son fæddist á
Deplum í Fljótum,
Skagafirði, 12. nóv-
ember 1942. Hann
andaðist á heimili
sínu 4. janúar 2011.
Útför Harðar var
gerð frá Dómkirkj-
unni í Reykjavík 13.
janúar 2011.
semda og var höfð-
ingi heim að sækja.
Þau Inga áttu fallegt
heimili þar sem stór-
fjölskyldan kom iðu-
lega saman á hátíð-
um og tyllidögum.
Hörður lét ekki sitt
eftir liggja við slíkar
aðstæður. Hann var
nægjusamur og hóg-
vær með eindæmum.
Okkur er minnis-
stæð nýársnótt eitt
árið á Vesturgötunni.
Hörður hafði allt
kvöldið af sinni einstöku prúð-
mennsku gengið um og séð til þess
að allir hefðu lögg í glasi. Eftir
miðnætti þegar búið var að heilsa
nýju ári var skálað í freyðivíni.
Undir tónlist var svo dansað og
þar nutum við systurnar dansfimi
Harðar. Við tókum þá eftir því að
hann hafði bundið um hönd sér
vasaklút og spurðum hann hverju
sætti. Hann gerði lítið úr en
kvaðst hafa slasað sig lítilsháttar
þegar flugeldur sprakk. Þegar
nánar var að gáð kom í ljós að
hann var illa skorinn en vildi fyrir
enga muni trufla bráðamóttökur á
slíkum tíma. Tókst okkur systrum
með herkjum að fá að gera að
sárinu heima.
Hörður vann um áraraðir sem
bifvélavirki en fyrir nokkrum ár-
um fór hann til starfa við hús-
vörslu hjá Háskóla Íslands. Hon-
um var þetta starf mikils virði,
ekki síst félagsskapurinn. Það kom
ekki síst í ljós eftir að hann
greindist með illvígan sjúkdóm
fyrir einu og hálfu ári. Eftir erfiða
aðgerð og nokkurn afturbata fyllt-
ist hann eldmóð, fór aftur til starfa
um nokkurt skeið og lét engan bil-
bug á sér finna. Síðustu dagana
sem hann starfaði var hann orðinn
helsjúkur, en hugur réði för. Þá
kom þrautseigjan og æðruleysið í
ljós sem einkenndi hann.
– Það er gamlársdagur og
kyrrðin alger í húsinu við Vest-
urgötu. Hörður hvílir máttvana í
drifhvítum sængurklæðum, svo
fallegur, rólyndur og hlýr. Inga
systir heldur í hönd hans og strýk-
ur honum um enni og vanga. –
Friðurinn og sérstök fegurðin sem
umlukti þau og fjölskylduna þenn-
an síðasta dag ársins er okkur
greypt í minni. Við gerðum okkur
grein fyrir að baráttan var að
styttast. Nú er jarðnesku lífsverki
lokið, andinn leystur úr líkaman-
um eins og fiðrildi úr hjúp sínum.
Elsku Inga systir, Hrönn, Stein-
gerður, Hörn, Þorgeir og barna-
börn: Megi almættið styrkja ykkur
í söknuðinum. Blessuð sé minn-
ingin um góðan dreng.
Steinunn og Margrét,
mágkonur.
Nú þegar hátíð ljóss og friðar er
um garð gengin hefur góður vinur
lagt upp í sína hinstu ferð. Hörður
kom inn í fjölskylduna fyrir rúm-
um þrjátíu árum þegar Ingibjörg
frænka mín og hann tóku upp
sambúð og giftu sig síðar.
Strax í öndverðu gekk Hörður
Steingerði frænku minni í föður-
stað, sem er elst barna hennar
Ingu. Í framhaldi eignuðust þau
saman yndisleg börn, Hörn og
Þorgeir Orra, en fyrir átti Hörður,
Hrönn og Vilhjálm sem látinn er
langt fyrir aldur fram. Við fráfall
Villa eins og hann var kallaður
missti Hörður mikið og bar hann
harm sinn í hljóði.
Hörður var einn af þeim mönn-
um sem virtust ekkert eldast, hvað
sem tímanum líður. Hann var um
margt einstakur maður. Hann var
ljúfur, hógvær og hafði góða nær-
veru. Hann hafði ákveðnar skoð-
anir á hlutum, mönnum og mál-
efnum. En í öllu umtali var hann
nærgætinn og gekk aldrei fram
þannig að aðrir þyrftu að vera
sammála honum, frekar fékk hann
mann til að hugsa að lífið er ekki
bara svart og hvítt.
Ég held að Hörður hafi verið
hamingjusamur maður, hann hafi
fundið hamingjuna innra með
sjálfum sér, í gleði, í sátt, í hug-
arró, í heiðarleika og ást til fjöl-
skyldu sinnar og vina.
Saman komu þau Inga og Hörð-
ur sér upp fallegu heimili og var
ávallt gott að tylla sér þar niður
og ræða um daginn og veginn. Eft-
ir að veikindi Harðar komu upp,
bar hann þau af æðruleysi allt
fram á síðustu stundu. Ef maður
spurði um líðan hans, var svarið
eitthvað á þá leið að það væri ekk-
ert að honum.
Síðustu vikur og dagar voru vini
mínum örugglega erfiðir vegna
veikinda hans. Með ótrúlegri elju,
dugnaði og mætti tókst henni
Ingu, frænku minni að búa svo um
að Hörður gæti kvatt þennan heim
í faðmi fjölskyldunnar, með því að
hjúkra honum og sinna allt til hins
síðasta á heimili sínu á Vesturgöt-
unni.
Ég kveð nú góðan mann og vin
sem hefur markað djúp spor í sínu
umhverfi í lifanda lífi.
Elsku Inga frænka, Steingerður,
Hörra, Þorgeir Orri, Hrönn og öll
litlu börnin sem glöddu afa sinn
með nærveru sinni, megi góður
guð styrkja ykkur á erfiðri stund.
Við Alla og börn biðjum góðan guð
að blessa ykkur, minnug þess að
mannsandinn líður ekki undir lok,
frekar en sólin sem gengur til við-
ar en heldur alltaf áfram að lýsa.
Sveinn Guðmundsson.
Það var sárt að fylgjast með
Herði veikjast alvarlega og lúta
loks í lægra haldi. Einhvern veg-
inn fannst mér Hörður vera svo
mikið hreystimenni að slíkt gæti
ekki hent hann. Ég kynntist Herði
þegar ég var enn unglingur er
Ingibjörg elsta systir mín og hann
stofnuðu fjölskyldu. Saman eign-
uðust þau börnin Hörn og Þorgeir
Orra, en úr fyrra hjónabandi átti
Hörður börnin Hrönn og Vilhjálm
Boga. Vilhjálmur Bogi lést fyrir
rúmum áratug og syrgði Hörður
hann mjög. Steingerði systurdótt-
ur minni reyndist Hörður ætíð vel
en barnung missti hún föður sinn
þegar hann fórst við læknis- og
björgunarstörf í Vestmannaeyjum.
Hörður var fæddur og uppalinn
í Fljótunum norður í Skagafirði.
Hann nam bifvélavirkjun og starf-
aði í nokkur ár hjá bifreiðaumboð-
inu Heklu og um skeið hjá bíla-
leigu. Hann rak síðan
bifreiðaverkstæði í þrjá áratugi í
Vesturvörinni í Kópavogi ásamt
Níelsi Níelssyni sem hann kynntist
hjá Heklu. Níels lést fyrir nokkr-
um árum. Ég kom iðulega á verk-
stæðið með druslurnar mínar bil-
aðar og Hörður bætti úr með bros
á vör fyrir lítinn pening, stundum
vart nema fyrir nauðsynlegum
varahlutum. Á verkstæðinu og
ekki síður á nágrannaverkstæðinu
Málningarverki sf. þar sem karl-
arnir í hverfinu drukku gjarnan
morgunkaffi var oft fjör og þar
skiptust menn á skoðunum um allt
milli himins og jarðar. Þar naut
Hörður sín vel í umræðu, enda
fróður um marga hluti og vel les-
inn.
Fyrir nokkrum árum ákvað
Hörður að skipta um starfsvett-
vang, seldi húsnæði sitt í Vest-
urvörinni og hóf störf við hús-
vörslu hjá fasteignum Háskóla
Íslands en þar var fyrir Eggert
Steinþórsson, góðvinur Harðar,
sem lést árið 2009. Ég fann að
Herði þótti vænt um hinn nýja
starfsvettvang og kynni sín af
samstarfsfólki þar.
Hörður var afskaplega þægileg-
ur maður, rólyndur, traustur og
góður. Hann var sérstaklega barn-
góður og í fangi hans voru börn
eins og englar. Hann var nægju-
samur á veraldlega hluti og hygg
ég að þar hafi uppeldi og umhverfi
hans í æsku átt ríkan þátt. Hörður
var bóngóður og hjálpsamur. Iðu-
lega rétti hann mér hjálparhönd
við íbúðabrölt mitt og vann þá
jafnan erfiðasta verkið. Hann var
snyrtilegur og hugsaði vel um um-
hverfi sitt. Á hverju sumri mátti
sjá hann uppi í stiga að sinna við-
haldi á Vesturgötu 40. Hann
kenndi mér þá ágætu reglu að við-
hald yrði aldrei erfitt eða dýrt ef
menn sinntu því örlítið á hverju
ári, t.d. mála einungis suðurhliðina
eitt árið og vesturhliðina það
næsta.
Hörður sinnti starfi sínu í Há-
skólanum á meðan þrek leyfði.
Sárveikur lagfærði hann litla
Volkswagenrúgbrauðið sem hafði
verið óökufært um hríð, ferðabíl-
inn, eða sofubílinn, eins og Þorgeir
Orri nefndi hann gjarnan en á
honum ferðaðist fjölskyldan um
landið á árum áður. Hörður
ferðast ekki meira á sofubílnum
eins og hann ætlaði sér. Hann er
lagður af stað í sína hinstu ferð.
Hörður tók veikindum sínum af
æðruleysi. Ingibjörg systir mín
annaðist hann heima í veikindun-
um og hjúkraði af stakri alúð fram
á síðasta dag.
Blessuð sé minning Harðar Þor-
valdssonar.
Þórir Hallgrímsson
og fjölskylda.
Við Hörður vorum um margra
ára skeið samstarfsmenn hjá Há-
skóla Íslands. Það má segja að
fljótlega eftir að Hörður hóf störf
sem bílstjóri hjá „Rekstri fast-
eigna“ hafi hann virkað eins og
blóðrásin í samfélagi okkar um-
sjónarmannanna hvað aðdrætti og
ýmsa hjálpsemi varðaði. Okkur
umsjónarmennina á austursvæðinu
leysti Hörður af í forföllum og var
þá fljótur að setja sig inn í verkin.
Tæknileg atriði varðandi kennslu-
tæki, sem ég hafði glósað niður á
mörgum mánuðum, setti Hörður
sig inn í á nokkrum mínútum, þeg-
ar hann gekk í verkin mín. Hörður
var einstakt ljúfmenni í samskipt-
um, gríðarlega mikill verkmaður
og kunni sér ekki hóf til verka
vegna ósérhlífni.
Allt sem Hörður tók að sér stóð
jafnan eins og stafur á bók og lét
hann sig hag félaganna varða og
var jafnan með útrétta hjálpar-
hönd til taks bæði innan vinnu-
staðar og utan.
Vinnan var honum afar mikils
virði og í þeim langvinnu veik-
indum sem að lokum drógu hann
til dauða var hann jákvæður og
sýndi ótrúlegt þrek og harðfylgi
og það þykist ég vita að yfirmenn
hans hafi oft haft frumkvæði að
því að hann mætti ekki fárveikur
til vinnu.
Þegar ég kvaddi vinnustaðinn
fyrir tæpu ári leit út fyrir að
Hörður hefði sigrast á sjúkdómn-
um en meinið tók sig upp og nú er
hann allur.
Þessi fáu minningar- og þakk-
arorð segja lítið, en margar bjart-
ar minningar um góðan dreng lifa.
Ég votta aðstandendum Harðar
innilega samúð mína og bið þeim
Guðs friðar.
Ársæll Þórðarson.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
JÚLÍNUS G. JÓHANNESSON
úrsmiður,
Bólstaðarhlíð 40,
lést á heimili sínu sunnudaginn 26. desember.
Útförin fer fram frá Langholtskirkju mánudaginn
17. janúar kl. 13.00.
Kolbrún Edda Júlínusdóttir, Davíð Karlsson,
Klemenz Ragnar Júlínusson, Halldóra Hauksdóttir,
Erling Þór Júlínusson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elsku maðurinn minn, faðir okkar og tengdafaðir,
HELGI MARKÚS KRISTÓFERSSON,
Silfurteigi 4,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Laugarneskirkju þriðjudag-
inn 18. janúar kl. 13.00.
Anna M. Jensdóttir,
Guðný Á. Helgadóttir, Karl Ragnarsson,
Áslaug Helgadóttir, Carl Kjettrup,
Hulda Helgadóttir, Hjálmar Sigurðsson,
Jens B. Helgason, Guðrún Ragnars
og fjölskyldur.
✝
Ástkær faðir, tengdafaðir, afi og langafi,
PÉTUR JÓNSSON,
Árskógum 8,
Reykjavík,
andaðist á Landspítalanum við Hringbraut fimmtu-
daginn 6. janúar.
Útför hans fer fram frá Fossvogskirkju miðviku-
daginn 19. janúar kl. 13.00.
Margrét Pétursdóttir, Illugi Óskarsson,
Kristín Thea Pétursdóttir,
Auður Churukian, Gordon Churukian,
Hjördís Pétursdóttir, Björn Hafsteinsson,
Hrönn Pétursdóttir, Jóhann Eiríksson,
Þóra Pétursdóttir, Ólafur Rögnvaldsson,
Sigurður Pétursson, Sigríður Magnúsdóttir,
Jón Pétursson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Hjartkær bróðir okkar og frændi,
HÖRÐUR BJÖRNSSON
húsasmíðameistari
frá Borgarfirði eystra,
lést á Hrafnistu í Hafnarfirði að morgni mánudags-
ins 10. janúar.
Kveðjuathöfn verður í kapellunni í Kirkjugarði
Hafnarfjarðar mánudaginn 17. janúar kl. 13.00.
Jarðsungið verður frá Bakkagerðiskirkju.
Nánar auglýst síðar.
Systkini og systrabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
DAGBJÖRT HALLDÓRSDÓTTIR
frá Hlöðum,
Hörgárdal,
til heimilis að Asparási 8,
sem lést á hjúkrunarheimilinu Holtsbúð, Garðabæ,
föstudaginn 7. janúar, verður jarðsungin frá
Garðakirkju fimmtudaginn 20. janúar kl. 15.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vilja minnast
Dagbjartar er bent á minningarsjóð Holtsbúðar í Garðabæ, s. 535 2000.
Halldór G. Hilmarsson, Sigríður Finnbjörnsdóttir,
Eysteinn Hilmarsson, Irene Dzielak,
Óskar Hilmarsson, María Ragnarsdóttir,
Emil Hilmarsson, Hafdís Svavarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.