Morgunblaðið - 15.01.2011, Blaðsíða 39

MINNINGAR 39
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 15. JANÚAR 2011
Vinur minn, Sigurð-
ur Elli Guðnason, er
fallinn frá eftir baráttu
við langvarandi og erfið veikindi.
Það var aðdáunarvert að fylgjast
með því hvernig hann tókst á við erf-
iðleika sína með jafnaðargeði og
æðruleysi.
Sigurður Elli hóf starfsferill sinn
sem flugmaður árið 1967 þegar hann
réðst til starfa hjá Flugfélagi Ís-
lands. Hann flaug þá á DC3 en síðan
þeim flugvélum sem þurfti á sinni
u.þ.b. 30 ára starfsævi, síðast sem
flugstjóri á B737 hjá Flugleiðum.
Starfi sínu sinnti hann af miklum
áhuga og nákvæmni og var hann sér-
staklega vel að sér í öllum tæknimál-
um.
Í frítíma sínum tók Sigurður Elli
sér ýmislegt fyrir hendur og má
segja að hann hafi haft áhuga á og
látið sig varða allt á milli himins og
jarðar.
Hann stundaði stangveiði víða um
land og var mjög lunkinn fluguveiði-
maður.
Árið 1976 lét hann smíða fyrir sig
tæplega tveggja tonna eikartrillu,
Bylgju HF16, sem hann gerði út í frí-
stundum frá Hafnarfirði og var hún
nýtt til handfæraveiða og til veiða á
svartfugli. Skotveiði stundaði hann
líka og minnisstæðar eru þær mörgu
ferðir sem við fórum til rjúpna á há-
lendinu auk annarra fjallaferða sem
farnar voru. Sögur af Sigurði Ella og
ferðum hans væru efni í heilan bóka-
flokk.
Ég þakka kærum vini mínum fyrir
einlæga vináttu og samveru síðustu
44 ár. Við fjölskyldan sendum
Mundu og öðrum ástvinum Sigga
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning hans.
Gísli Þorsteinsson.
Við kynntumst Sigga Ella best í
árlegum rjúpnaveiðiferðum inn á
miðhálendi Íslands. Hann var sjálf-
skipaður bryti og sá um allan kostinn
enda vanur ferðalögum, skipulagður
fram í fingurgóma með uppskrifaðan
gátlista fyrir allt sem þurfa þótti.
Alltaf var samt hægt að bæta ein-
hverju nauðsynlegu á tékklistann
fyrir næstu ferð enda er svona gát-
listi aldrei fullunninn.
„Strákar það er ræs klukkan sjö
sextán í fyrramálið, er ekki örugg-
lega búið að sækja vatn fyrir hita-
brúsana og uppvaskið?“ voru síðustu
orð að kveldi og „Strákar, byrja að
hita vatnið fyrir hitabrúsana“ kallaði
skipandi rödd Sigurðar fljótlega upp
úr sjö að morgni.
Það var ákveðin eldskírn fyrir nýj-
an veiðifélaga að fara með Sigga í
innkaup fyrir veiðitúrinn, en engum
öðrum var hægt að treysta fyrir
kostinum, svo kom upp tékklisti þar
sem búið vað telja upp á hár kart-
öflur á mann, grænar baunir mældar
upp á gramm fyrir hverja máltíð,
sósupakkarnir, brauðið, mjólk, ost-
ur, allt eftir kúnstarinnar mæliregl-
um brytans, neyðarmatur ef ófært
yrði á áætluðum heimferðardegi.
Siggi búinn að hringja á undan í kjöt-
borðið í búðinni og panta kjöt eftir
nákvæmum fyrirmælum, strax í and-
dyri verslunarinnar var hann byrj-
aður að kalla í starfsfólk með nafni
og tilkynna að Sigurður væri mættur
að sækja kjötið sem hann pantaði,
jafnvel þótt kjötborðið væri í hinum
endanum.
Eftir eftirminnilega ferð var
ákveðið að reyna að skrifa niður
ferðasögur í bók og skrifa svo stutta
lýsingu á hverju ári.
Árið 1999 er skrifuð mannlýsing á
öllum ferðalöngunum og Sigurði lýst
svo af skrásetjara: „Sigurður inn
Sigurður Elli Guðnason
✝ Sigurður ElliGuðnason, fv.
flugstjóri, fæddist í
Vestmannaeyjum 12.
maí 1943. Hann lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 30. desem-
ber 2010.
Útför Sigurðar Ella
fór fram frá Kópa-
vogskirkju 14. janúar
2011.
digri: Hann er jarpur
á hár og sveipur í
hárinu, eygður vel, föl-
leitur og snarpleitur,
liður á nefi og liggur
hátt tanngarðurinn,
munnljótur nokkuð og
þó manna her-
mannlegastur. Lang-
orður og margorður.“
Kjötsúpugerðin var
mikil ástríða og ákveð-
in röð á öllu sem í súp-
una fór, allar breyting-
ar og lagfæringar voru
færðar inn á listann
fyrir næstu ferð og endalausar
vangaveltur um hvort og þá hvernig
væri hægt að betrumbæta uppskrift-
ina. Áhugasamir fengu senda hand-
skrifaða uppskrift með leiðbeining-
um brytans og langt símtal í
kjölfarið þar sem farið var ofan í
saumana á uppskriftinni og réttum
tímasetningum við eldamennskuna.
Smurt nesti úr bænum var líka
eftir ákveðinni forskrift, „hún
Munda mín gerir þetta alltaf svona“,
samlokur með salati eða gúrkum og
tómötum, þetta varð að borða fyrsta
daginn eða í allra síðasta lagi á öðr-
um því annars urðu samlokunar of
blautar og ókræsilegar, rúgbrauð
eða flatkökur með hangiketi mátti
hins vegar geyma fram á síðasta dag
ferðar.
Sigga var mjög kært að halda
„samninga“ í ferðunum, það er að
segja að taka „lögboðin kaffihlé“, var
þá stoppað og hlustað á fréttir og
veðurfréttir á meðan nestinu voru
gerð skil og kaffi drukkið enda varð
að klára nestisskammt dagsins, ann-
að var ekki hægt.
Það var mikill missir þegar Sig-
urður hætti að treysta sér í fjalla-
ferðirnar með okkur vegna veikinda
en alltaf var vitnað í hann.
Við kveðjum einstakan vin og
veiðifélaga með mikilli eftirsjá.
Guðjón og Ólafur.
Siggi Elli vinur minn hefur fengið
fararleyfi eftir langa og erfiða bar-
áttu.
Hann hafði ótrúlega mikinn bar-
áttuþrótt og við göntuðumst oft með
það að hann hefði ekki bara níu líf
eins og kötturinn, heldur tuttugu og
níu a la Siggi Elli.
Við vorum alin upp í sama hverfi í
Reykjavík fyrir og upp úr miðri síð-
ustu öld. Hann sjö árum eldri en ég
og bjó í „hinum hluta“ hverfisins svo
við þekktumst ekki sem slík. Ég var
unglingur þegar hann flutti að heim-
an og stofnaði fjölskyldu.
Ég vissi bara að hann hefði lært að
fljúga og væri flugmaður hjá Flug-
félagi Íslands.
En Ísland er lítið og leiðir íbúa
þess liggja oft saman oftar en einu
sinni á lífsleiðinni. Árið 1970 réð ég
mig í starf flugfreyju hjá FÍ og þá
hittumst við Siggi aftur. Við flugum
talsvert saman það sumar. Siggi var
alltaf kátur í fluginu enda var það
bæði starf hans og ekki síður ástríða.
Hann var flugmaður af guðs náð.
Hann stríddi mér í fluginu með þeim
hætti að ég segi ekki frá því hér en
það var mikið hlegið og gantast. Eft-
ir þetta sumar hittumst við ekki í 15
ár.
En svo árið 1985 fór ég að vinna
með Guðmundu Kristinsdóttur,
Mundu vinkonu minni, sem var þá
sambýliskona Sigga en varð síðar
eiginkona hans. Þá kynntist ég Sigga
upp á nýtt og við höfum verið vinir
alla tíð síðan. Þeir eru ófáir kaffiboll-
arnir sem ég hef drukkið með þeim
hjónum við borðstofuborðið þeirra á
Víghólastígnum. Og að ég nú ekki
tali um allar kræsingarnar sem þar
hafa verið bornar á borð. Siggi var
mikill áhugamaður um mat og mat-
argerð og hafði alltaf skoðanir á öllu
sem fram var borið. Hann lagði líka
gjarnan orð í belg yfir pottunum og
vildi kannski að það yrði sett „ívið
minna“ eða „ívið meira“ af einhverju
í það sem þar mallaði. Hann átti
stórt safn af matreiðslubókum sem
hann gluggaði oft í og miðlaði svo
hugmyndum. Síst fannst mér upp-
skriftabókin hans um hvernig hægt
væri að matreiða heila á 100 vegu
eða svo. Hann gerði tilraun til að fá
mig til að smakka á lambsheila sem
hann hafði soðið í álpappír og botn-
aði ekkert í að ég skyldi afþakka
pent.
Siggi var mikill útivistarmaður á
meðan hann hafði heilsu til og elsk-
aði fátt meira en veiðar í ám og vötn-
um eða uppi á fjöllum með hólkinn
um öxlina. Hann veiddi bæði fugla og
fiska. Síðustu árin hefur Siggi ekki
haft mörg tækifæri til að sinna þeim
hugðarefnum. En nú sé ég hann fyrir
mér hinum megin með hundunum
sínum öllum í sælustraffinu með
kaffibolla í veiðiferð.
Við hittumst síðar Siggi „elskan
mín“ eins og hann sagði svo oft sjálf-
ur. En þangað til kveð ég hann og bið
fjölskyldu hans allri blessunar.
Olga Clausen.
Það var nokkuð ljóst er við hittum
Sigurð Ella síðast hvert stefndi.
Samt er maður aldrei undir það bú-
inn að það sé komið að leiðarlokum,
það er eitthvað svo endanlegt, þótt
við vitum að við munum hittast síðar.
Þrátt fyrir mikil veikindi Sigga
Ella komu hann og Munda til okkar í
kaffi nýverið og áttum við ógleym-
anlega stund saman, stund sem er
okkur ómetanleg. Siggi Elli var ein-
lægur, ákveðinn og hreinskilinn
maður, maður sem hafði frá mörgu
skemmtilegu að segja, enda hafði
hann upplifað mörg ævintýri og séð
margt sem okkur er framandi og var
skemmtilegur sögumaður. Í gegnum
tíðina urðu klukkustundirnar hjá
þeim oft fleiri en áætlað var þar sem
það var gaman að ræða við þau hjón-
in um lífið og tilveruna. Stundir eins
og að elda murtu úr Þingvallavatni
yfir sumartímann og skötustappa
með rúgbrauði um jólin eru dýrmæt-
ar minningar sem ylja hjartanu og
maður fyllist þakklæti fyrir. Það var
gott að leita til Sigga Ella um ráð í
fiskveiði, enda var hann reyndur
veiðimaður og góður leiðbeinandi.
Elsku Munda, megi góður Guð
halda utan um þig og styrkja í sorg
þinni og söknuði. Þú mátt vita að hér
í Danmörku er tendrað vina- og kær-
leikskerti sem okkur þykir einstak-
lega vænt um. Við sendum öðrum
ættingjum og vinum Sigga Ella ein-
lægar samúðarkveðjur.
Minning um góðan mann mun lifa.
Guðmundur Ólafur Hall-
dórsson og Brynja S.
’Blomsterberg.
Með fáum fátæklegum orðum vil
ég minnast vinar míns í gegnum tíð-
ina, hans Sigga Ella. Hugurinn leitar
aftur til ársins 1962, en þá um haust-
ið kom Siggi til vinnu og náms í eld-
smiðjunni í Héðni, en ég var þar fyr-
ir.
Í eldsmiðjunni hófst kunnings-
skapur og vinátta okkar Sigga, sem
varað hefur æ síðan. Um miðjan
febrúar 1963 var ég sendur við ann-
an mann til Patreksfjarðar til að
færa til vélar og undirbúa komu vél-
búnaðar í nýja síldarverksmiðju,
sem setja átti upp í húsnæði þeirrar
gömlu á Vatneyrinni.
Um mánuði seinna kom svo stór
hluti vélbúnaðarins, þriggja manna
vinnuflokkur frá Héðni með og mér
til mikillar ánægju var Siggi einn
þeirra.
Við deildum herbergi næstu átta
mánuðina.
Það var okkur mikið áfall þegar
eigandi verksmiðjunnar, Þorbjörn
Áskelsson, fórst í hörmulegu flug-
slysi við Osló, en fljótlega var ákveð-
ið að halda áfram við framkvæmd-
irnar með umsjón Njáls, sonar
Þorbjarnar heitins.
Þjóðhátíðardaginn 17. júní
ákváðum við um kvöldverðarleytið
að láta nokkuð langþráðan draum
rætast: að klifra upp í klettabeltið í
fjallinu ofan bæjarins. Hreint und-
urfögur sýn blasti við okkur, þegar
upp var komið, sjórinn spegilsléttur,
sólin rétt ofan við hafflötinn við enda
fjarðarins og fjöllin sem gulli slegin,
fegurðin var ólýsanleg og fyllti okk-
ur lotningu. Oft höfum við minnst
þessa þegar við höfum hist. Við vor-
um ungir og hraustir og allt lífið
framundan.
Eftir sveinspróf árið eftir skildi
leiðir, en við hittumst samt af og til,
stundum á verkstæði Guðmundar
heitins Bjarnasonar frænda míns.
Siggi var þá gjarnan þar að dytta að
rússajeppanum sínum, sem var
ávallt eins og nýr í hans höndum.
Siggi fór að læra flug, en ég gerðist
slökkviliðsmaður í Reykjavík, frétt-
um hvor af öðrum af og til. Vegna
starfs míns hjá Brunamálastofnun
þurfti ég oft að fljúga innanlands og
erlendis. Siggi var orðinn flugstjóri á
Fokker og bauð mér ávallt fram í
flugstjórnarklefann, ef hann vissi af
mér innanborðs. Hann var óþreyt-
andi að útskýra fyrir mér mæla,
takka og leiðsögubúnað vélarinnar.
Ég er sannfærður um að hann vissi
hvað voru mörg hnoð í skrokki Fokk-
ersins.
Sitjum saman á hóteli og veitinga-
húsi Kalla og Ingu í Grevenmacher í
Lúxemborg. Siggi var þá að þjálfa
flugmenn á Fokker. Það gera engir
aukvisar.
Fréttir af alvarlegum heilsubresti
hjá Sigga alltof ungum.
Björn sonur okkar og hans fjöl-
skylda kaupa Víghólastíg 20, næsta
hús við Sigga, sem gjarnan situr á
góðviðrisdögum á palli við útidyrnar
farinn að heilsu, en vel málhress. Við
höfum margs að minnast frá yngri
árum og oft verða samtölin nokkuð
löng. Góð vinátta skapast milli fjöl-
skyldnanna á Víghólastíg 20 og 22.
Heilsu Sigga hrakar og baráttunni
lýkur milli jóla og nýárs.
Ég vona að samskonar sýn og birt-
ist okkur forðum á fjallinu við Pat-
reksfjörð hafi mætt honum handan
við móðuna miklu.
Minningin um góðan dreng lifir.
Við Gerður, Björn og Kristín vott-
um aðstandendum Sigga okkar
dýpstu samúð.
Guðmundur P. Bergsson.
Meira: mbl.is/minningar
✝
Elsku maðurinn minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
DANIVAL FINNBOGASON,
Garðavegi 2,
Hafnarfirði,
verður jarðsunginn frá Víðistaðakirkju mánudaginn
17. janúar kl. 15.00.
Guðný Ólafsdóttir,
Ólafur Danivalsson,
Laufey Danivalsdóttir, Tómas Ibsen,
Katrín Danivalsdóttir, Sveinbjörn Björnsson,
Herdís Danivalsdóttir, Páll R. Valdimarsson,
Guðný H. Danivalsdóttir, Egill H. Lárusson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir til ykkar allra sem sýnduð okkur
hlýhug og samúð við fráfall okkar elskulega
HALLDÓRS BJARNASONAR
frá Uppsölum,
Skagafirði,
hjúkrunarheimilinu Mörk.
Sérstakar þakkir sendum við starfsfólki á Vífils-
stöðum og í Mörkinni fyrir frábæra umönnun undanfarin tvö ár.
Bjarni H. Johansen,
Sigurlaug Halldórsdóttir,
Helga Halldórsdóttir,
Anna Björk Bjarnadóttir, Tómas Holton,
Guðrún Harpa Bjarnadóttir, Erlendur Pálsson,
Ragnheiður Lilja Bjarnadóttir,
Halldór Heiðar Bjarnason, Lilián Pineda,
Guðjón Már Magnússon,
Sigrún Ásta Magnúsdóttir, Steinar Már Sveinsson,
Hákon Örn Magnússon,
langafabörn og systkini hins látna.
✝
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem
heiðruðu minningu og sýndu okkur samúð og
stuðning við andlát og útför okkar ástkæra
eiginmanns og föður,
HALLGRÍMS STEINGRÍMSSONAR.
Ágústa Hannesdóttir,
Snorri Hallgrímsson
og fjölskyldur.
✝
Hjartans þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og vinarhug vegna fráfalls elskulegs eigin-
manns, pabba, tengdapabba og afa,
ERLINGS SIGURLAUGSSONAR
bifvélavirkjameistara,
Nesbala 3,
Seltjarnarnesi.
Halldóra Sigurgeirsdóttir,
Reynir Erlingsson,
Rúnar Erlingsson,
Ingilaug Erlingsdóttir, Jóhann Kjartansson
og fjölskyldur.