Ný saga - 01.01.1987, Side 56

ÓLAFUR FRIÐRIKSSON
OG KRAPOTKIN FURSTI
Ólafur Ásgeirsson
Olafur var ekki
„theoretískur" jafn-
aoarmaður, það voru tilfinn-
ingarnar og hjartað sem stjóm-
uðu honum."1
Samherjar Ólafs Friðriks-
sonar voru á einu máli um að
hann hafi ekki verið tiltakan-
lega vel heima í þeim fræði-
kenningum sem hreyfing
jafnarðarmanna byggði á.
Það gilti jafnt um sósíaldemó-
krata á borð við Vilhjálm S.
Vilhjálmsson og kommúnist-
ana Einar Olgeirsson og
Hendrik Ottósson. Einar
sagði í endurminningum sín-
um að Ólafur hafi verið sér-
kennilegur maður er hafi ver-
ið víða heima en lítt kunnugur
marxískum fræðum.2 Hendrik
tók í sama streng og sagðist
aldrei hafa skilið af hverju
Ólafur snérist á sveif með
kommúnistum. Að hans áliti
hafði Ólafur „aldrei lesið
neitt eftir Marx og Engels,
nema ef vera skyldi smá pésa,
sem dönsku sósíaldemó-
kratarnir gáfu út fyrir heims-
styrjöldina fyrri: þar á
meðal kommúnistaávarp-
ið."3
Það var í sjálfu sér eðlilegt
að Ólafur yrði léttvægur
fundinn á mælikvarða hinna
marxísku kennisetninga.
Ákveðnir þættir í stjórnmála-
Ólafur Friðriksson var víðlesinn maður en sumum þótti nokkuð skorta á þekkingu hans á marx-
iskum fræðum.
54