Teningur - 01.05.1987, Síða 5

Sigfús Daðason
langað til að líkna þessu fólki með smá-
mynt þótt hann grunaði að tilfinningin
sem það veitti væri líkamlegur unaður af
svipuðum toga og hríslast um mann sem
vinnur nokkra upphæð í spilakassa. En
þegar hann var að fara heim á hótelið sitt
eina nóttina hafði hann gengið framhjá
manni sem stóð og laut höfði ofan í stein-
bekk og kreppti hnefana eins og hann
þyrfti á allri sinni sjálfstjórn að halda til
að glenna þá ekki og skammt frá lá dúkku-
haus með augun glennt og opinn munn
og þegar hann gekk upp stigann í hótel-
inu hafði hann hugsað: það er ég sem læt
marra í stiganum, það er ég sem finn
kryddlyktina frá klósettinu. Áður en
hann sofnaði hafði hann setið lengi á
rúmstokknum í öðrum sokknum og engu
öðru og nærbuxurnar voru flæktar um
annan fótinn. Hann hélt á hinum
sokknum. Hann horfði ágult veggfóðrið.
Hann hugsaði: það sem ég sá voru mann-
leg örlög, ég verð að finna það.
Hann ráfaði um þorpið í tvo tíma og sá
fátt nema polla og stór ferköntuð hús sem
virtust yfirgefin. Fyrir gluggum voru
gardínur sem hann sá ekki bærast. Hann
grunaði að þar inni leyndist fólk. Hann sá
hvorki fjöllin né hafið. Það varköld gjóla
en hann sagði við sjálfan sig að sér væri
ekkert kalt og hann trúði sér.
Hann fór inn í verslun til að kaupa
tannkrem. Þetta var kjörbúð og hann
þurfti lengi að leita áðuren hann fann það
við hliðina á royalbúðingum. Tvær kon-
ur voru að versla auk hans. Þær höfðu
báðar lagt allar vörumar sem þær ætluðu
að kaupa á afgreiðsluborðið á meðan þær
voru að leita að fleiri vörum og hann
mátti því bíða. Afgreiðslustúlkurnar
voru tvær. Þær þögðu. Þegar konurnar
komu aftur hvor úr sinni áttinni fóru þær
að tala saman. Hann skildi ekki samræð-
urnar. Önnur þeirra var drukkin. Það
snart hann.
Hann sat hjá móður sinni í klukku-
tíma. Gardínurnar fyrir gluggunum hjá
henni voru brúnar. Þær löfðu framan við
GULLÖLD
Þá hugsað til Virgils.
Villimannlegir siðir fortíðarinnar
á vogarskál móti siðprýði framtímans.
Fagrar hugsanir, viðkvæmni býjabónda.
Ógnar-veldi Kartagó jafnað við jörðu fyrir löngu
Grikkir sigraðir sjálfum þeim til bjargar.
Ósigranlegir Grikkir.
Condere Romam.
Jafnvægið.
Hugljúfinn.
Hjarðmannasælan.
Mjög fagrir mjög stilltir og mjög grimmir
herrar heimsins
hugsuðu sér til hreyfings.