Teningur - 01.05.1987, Blaðsíða 26

Teningur - 01.05.1987, Blaðsíða 26
Úr ljóðaflokknum BRÉF OG LJÓÐ (1942-1946) VIII III Nú skal ég segja þér eitt sem skiptir öllu. Maðurinn breytir um eðli ef hann breytir um stað. Hér þrái ég óstjómlega svefninn sem kemur eins og vinarhönd, dregur lokumar frá klefa mínum, hrindir múmum sem lykur mig inni. Eins og segir í þjóðkunnri líkingu líð ég inn í svefninn eins og ljósgeislinn smýgur í kyrrt vatn. Draumar mínir em stórkostlegir. í þeim er ég alltaf úti. Þar er veröldin björt, þar er heimurinn fagur. Aldrei nokkum tímann er ég enn orðinn fangi í fyrsta sinn Aldrei nokkum tímann í draumum mínum er ég enn fallinn af gnípunni niður í djúpið. Þín bíða skelfileg svefnrof, segir þú. Nei, kona góð, Ég þori að gjalda drauminum það sem draumsins er. VI Þar kom. í dag er haustið kannski liðið. Villigæsimar flugu hjá rétt áðan með vængjaþyt sjálfsagt á leið til Iznik-vatns í lofti eitthvað ferskt eins og reykjarþefur Mjallarilmur í lofti ... Að vera úti núna, úti á hestbaki á stökki í átt til fjalla. Þú kannt ekki að sitja hest, segir þú. Hlæðu ekki, vertu ekki afbrýðisöm. í fangelsinu eignaðist ég nýja ást sem ég elska eins og þig eða næstum því eins og þig: náttúmna. Og þið emð báðar mér fjarri. Vindurinn rýkur og fer Sami vindur vaggar aldrei tvisvar Sömu kirsuberjagrein Fuglamir syngja í trénu Vængimir þrá að fljúga Hér em dymar: læstar Þá er að brjótast út Þú ert sú sem ég vil Að lífið sé fallegt eins og þú Að það sé ástvina, elskað eins og þú Ég veit að henni er enn ekki lokið örbirgðarveislunni en henni lýkur ... XI Þar lágum við í því. Við emm fangar Ég innan veggja Þú utan En hverju skiptir það sem okkur hefur hent? Hitt er verra Að bera fangelsið innra með sér Vitandi eða óvitandi Er svo komið fyrir fjölda fólks Fjölda heiðarlegs, vinnusams ágætisfólks Sem hægt væri að elska eins og ég elska þig. XVII Klukkan er níu Hún var að slá á torginu Bráðum verður klefadymnum læst. Þetta hefur verið langur tími: helsti langur í þetta sinn: átta ár. Að lifa, ástin mín, Það er starf sem lofar góðu. Að lifa, ástin mín, Það er jafn alvarlegt mál og að elska þig. 24
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Teningur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Teningur
https://timarit.is/publication/820

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.