Teningur - 01.05.1987, Blaðsíða 7

til fullnustu að horfa á sjálfan sig standa
við barborðin og horfa, og hann hallaði
undir flatt og brosti og sagði já, jahá,
jahéma. Þegar skólastjórinn sagði hon-
um með þunga að hann væri alkóhólisti
tók hann strax áfjáður undir það og sam-
þykkti skilyrðislaust að fara strax í með-
ferð við sjúkdómnum. Um leið varð hon-
um litið til stúlkunnar. Hún horfði út um
gluggann, lyfti annarri hendinni upp að
hárlokk sem lék við hálsinn en lét hana
falla aftur niður í kjöltuna og tók til við að
prjóna.
Hann sat lengi á rúmstokknum, nakinn
nema í nærbuxum. Hann hélt á öðrum
sokknum. Hann horfði ágult veggfóðrið.
Hann lét sokkinn detta á gólfið. Síðan
stóð hann upp og vafði utan um sig sæng-
inni og gekk berfættur út í bláa nóttina og
þögnina, hægt.
Margrét Lóa Jónsdóttir
HJÁ ÞÉR
allt er bláhvítt undir súðinni
uns húmið rennur inn í skaut
næturinnar allt er bláhvítt
undir súðinni þinni
TILIBS
Leiðrétting
f síðasta hefti læddist inn prentvilla í eitt ljóð
Sören Ulrik Thomsens. Villan breytir myndinni
í Ijóðinu og þess vegna er það birt héma aftur.
Þýðandi er beðinn velvirðingar á klaufaskapn-
um.
í ghettóinu hafa hvítar dúfur
skotsár á bringunni (á meðan
vængjaðir vinimir eyða reið-
inni flögra gammamir yfir heið-
inni)
- nú er tímabært að hefja leit-
inú að sannleikanum
á morgun geng ég í hægðum mín-
um fram hjá ráðhúsum og
ritstjómarskrifstofum
LJÓÐ
Nafn, sem enginn kemur orðum að logar í regninu.
Bílamir á þjóðvegunum í norður lýsa upp mannlaust
hús, er dag hvem rís af gmnni og hrynur á ný. Níu
blindar ljóskeilur benda að miðju þess. í kjallaranum
skín kæfður andardráttur, hvassir stigar lyftast í
myrkrinu:
Vindurinn þýtur um opna rangala hússins.