Teningur - 01.05.1987, Blaðsíða 60

Verk á sýningunni Bein í köldum ofni, Sweaborg í Finnlandi 1986. Á veggnum má sjá verkið Lengsta nótt á íslandi (olía á léreft
1981), en á gólfinu eru Náttsteinn (granít 1986) og HægarlHraðar (grjótmöl 1984).
ar landslagsmyndir eins og sólahringa,
nætur og ýmiskonar þessháttar tímabil.
Þessar línur eru í tíma, aðrar í rúmi. Nú
virðist svona skýr hugsun um rúm og
tíma einkenna flest þín verk. Hana er
ekki að sjá víða í myndlist, a.m.k. ekki
um þessar mundir?
Það má vera að ég nálgist hlutina frá öðru
homi og beiti annarri tækni en almennt
gerist, en það eru flestir listamenn meira
og minna að fást við rúm og tíma í ein-
hverri mynd enda ekki til neitt utan þessa
fyrirbrigðis í rauninni. Hvað er það sem
liggur utan rúms og tíma, draumamir?
Guð? Ég veit það ekki.
En sjáðu til dæmis negatífur og pósitífur
Magnúsar Pálssonar og tilfærslur hans á
rými þar sem hann lætur gifsklumpa
virka langar leiðir út frá sér á ýmsa vegu.
Eða tímaskildi Jóhanns Eyfells svo ég
taki tvö nærtæk dæmi. Núna í seinni tíð
em ungir listamenn kannski ekki að
vinna beint með þetta - en þetta kemur
alltaf upp aftur og aftur í einhverri mynd.
Varstu eitthvað í skúlptúr þegar þú bjóst
í Amsterdam?
Nei, ég hafði enga aðstöðu til þess og
hugsaði eiginlega ekkert um skúlptúr.
Samhliða þessum teikningum, sem við
vorum að tala um áðan, gerði ég seríu af
myndum sem ég kallaði Orsök og Afleið-
ing. Það eru abstrakt verk sem komaekk-
ert inná tíma - eru allt annars konar
aðferðarstúdía. Eins fékkst ég soldið við
að blása upp og sprengja bréfpoka á þess-
um árum, klippti svo út rifurnar og þá
fannst mér ég vera með hvellinn í hönd-
unum. - Gerði nokkrar svona hvell-col-
lage myndir. Svo málaði ég landslags-
58