Teningur - 01.10.1989, Qupperneq 33

SJÓMENNSKA
Ég vil aö skipið sigli burt frá gömlum
sorgum og haldi til ýngra lífs. Ójá, það
yrði eftir bestu óskum. Ég kann vel
við mig. Ekki er ég betri en aðrir. Það
skiptir mestu máli að ég er ekki sjó-
veikur, því það er gott að vera á sjó og
slappa af. Því meðan á siglíngunni
stendur verður ekkert að gera nema
vera til. Sjórinn bylur á skrokknum. Ég
ræð við sjálfan mig. Skil ekki hræðsl-
una. Vegna alls þessa friðar hlusta ég
á sjóinn án þess að gráta.
Ég hef ekki haft hugsun á að kaupa
Qjafir. Það væri gaman að gefa Siggu
litlu eittkvað til jóla þótt það sé of seint
í þetta árið. Hún er samt ekki eldri en
það að vera barn einsog allir þeir sem
fagrir eru og verður vonandi aldrei
eldri en það að vera úng.
Mér líður ílla að hugsa um van-
rækslu mína. Kerti gæti fært henni
mikla hamíngju á jólum. Boltar og
kerti og Ijós skapa alheim í huga
hennar. Börnin dansa um fjöll. Boltar
skoppa allt í kríng.
Hefur Sigga litla bolta?
Skipið er vagga og hoppar einsog
bolti. Ég hoppa í kasti geisla einsog
Sigga. Ég róla og róla í geislum útá
hafið. Ég skil Siggu og veit að það er
enginn staður nema tilveran. Eg lýsi
öllu af forvitni um hafið og þess vegna
skil ég ekki hræðsluna.
Er ég einatt að hugsa um geisla?
Er ég barn úr því ég skil ekkert nema
filveruna?
MAÐUR OG KONA
Nokkru eftir að maðurinn heldur til
vinnu gengur konan út með körfu til
að kaupa í hana matvæli. Hús þeirra
er úr timbri og járni. Ef einkver væri
alvís mundi hann geta sagt kve stórt
það er. En lífi þeirra er lifað í þessu
húsi, sem enginn veit kvort er lítið
eða stórt. Þau fara út til að bera grjót
eða sækja mat, en þau lifa saman í
húsinu, því líf þeirra fylgir þeim í
húsið. Maðurinn kemur heim um
hádegið en fer aftur að vinna og hann
kemur ekki heim fyrr en að kvöldi. Og
þá fara þau að lifa í húsinu. Þannig er
málum háttað.
Konan sést aldrei stíga dans útá
götu. Hún sést aldrei gera annað á
götunni en að gánga og halda á körf-
unni sinni, þótt líklegt sé að hún hafi
til að bera meðfæddar ástríður og þær
vildu undir einstæðum kríngum-
stæðum knýja hana til að stíga dans á
götunni eða leika sér að því að rétta
fram annan fót sinn en standa á
hinum og kannski að sveigja líkam-
ann, eða hegða sér einsog gatan væri
henni frjáls og leikur væri ekki nema
snar þáttur í lífi hennar. En hún gerir
ekki annað en að gánga með körfuna
sína. Og maðurinn hleypur aldrei með
gjörð eða reynir að hlaupa annan
mann uppi til að reyna við hann
hryggspennu. Hann gerir aldrei
annað en að gánga með matarkass-
ann sinn og hann gengur ávallt hægt.
Og konan hans hleypur aldrei og hún
drekkur aldrei vín útá götu, og það
eru engar kýr fyrir hana að mjólka eða
sjúga og engir hestar fyrir hana að
þeysa á um borgina. Og enginn fær
að sjá línur lenda hennar eða barms
þar sem hún gengur á götunni með
körfuna sína.
Kynlegt má það vera að þessi hjón
skuli hafa byggt slíkt hús en hlaupa
aldrei að gamni sínu þegar sólin
kemur upp og þau kynni að kitla í
maga. Og niðurgrafin brauðgerðar-
húsin eru fyrir bakara að lifa í um daga
og þá smitar deiglyktin andvarann yfir
borginni.
Maðurinn og konan hafa byggt
húsið til að lifa í því þegar þau eru
ekki úti að gánga með körfu eða mat-
arkistil. Þau hlaupa ekki þótt sólin
komi upp. Þau hafa byggt húsið til að
lifa í þegar þau eru ekki úti, og þau
munu sofa og éta og vinna og sofa og
éta og vinna. Og borgin er byggð fyrir
fólk til að lifa í, og menn sofa og éta
og vinna.
31