Teningur - 01.10.1989, Síða 63

kom út var Coleman meö fleiri verk
fyrir sinfóníuhljómsveit á prjónunum.
Þar á meöal var verk sem hann kallaði
The Oldest Language, tveggja til
þriggja klukkustunda langt verk fyrir
125 manna hljómsveit sem í væru 2
hljóðfæraleikarar frá hverju ríki
Bandaríkjanna og 1 frá hverju af 22
framandi menningarsvæðum, en
talan 22 hafði sérstaka dulræna þýð-
ingu hjá Crowindíánum. En Coleman
fékk engan til að fjármagna þetta
verkefni. „Mig langaði alltaf til að
vinna með stórri hljómsveit," sagði
hann, „en hafði aldrei efni á því. Ég
tók eftir því að þær hljómsveitir sem
alltaf náðu fyllri hljómi voru rokkhljóm-
sveitir, með rafmagnsgítara og til-
heyrandi. Svo að ég hugsaði með mér
að ég gæti notað slíka hljóðfæra-
skipan til að ná fram þeim hljómi sem
ég sóttist eftir, þessum fyllri hljómi, og
þróað tónsmíðar mínar um leið. Ég er
samt ekkert að skrifa sérstaklega fyrir
rafmagnshljóðfæri eða eitthvað annað,
ég er bara að notfæra mér það hvaða
þýðingu þessi hljómur hefur fyrir mig
í sambandi við tónlistina sem ég er að
semja þá stundina."
Frá útkomu Skies of America liðu
nokkur ár án þess að mikið heyrðist til
Colemans. Columbia hljómplötufyrir-
tækið ákvað að skera niður jazzútgáfu
sína árið 1973 og voru þá Charles
Mingus, Keith Jarrett, Bill Evans og
Coleman settir út í kuldann. Og það
var ekki fyrr en 1977 að næsta plata
hans kom á markað, Dancing in Your
Head, en hún markar að vissu leyti
þáttaskil á ferli hans. Auk brots úr
upptökunum frá Marokkó, sem fyrr
eru nefndar, eru á plötunni tvenn til-
brigði við stef úr sinfóníunni Skies of
America. Þau eru hins vegar með-
höndluð á talsvert annan hátt en hjá
Sinfóníuhljómsveit Lundúna og
hljómsveitin sem leikur hefur allt
annað yfirbragð en fyrri sveitir Cole-
mans. Auk Colemans sem leikur
þarna á altsaxófón leika Bern Nix og
Charlie Ellerbee á rafmagnsgítara,
Rudy MacDaniel á rafmagnsbassa og
Ronald Shannon Jackson átrommur.
Ýmsir gamlir aðdáendur Colemans
urðu yfir sig hneykslaðir, heyrðu lítið
61