Húsfreyjan - 01.10.1964, Blaðsíða 15

Eftir Thit Jensen.
d miðöldum
Það er fyrsti jóladagur. Allir fara á
fætur klukkan fimm. ÞaS er liefð, að telja
þann, sem Ivirir til klukkan sex, syndugt
ietiblóð.
Morgunverðurinn er brauð og öl. Það
kemur mönnum í gott skap.
Menn vita, að dagurinn verður langur
og viðburðáríkur. Fyrst er það hámessan.
Þangað fara allir, sem vettlingi geta valdið.
Nunnurnar koma inn um dyrnar úr
klaustrinu. Þetta er hamingjudagur, lieim-
urinn er frelsaður, sorg og alvara á ekki
við, gleði og gaman ríkir. Hver nunna lief-
ur sitt eftirlætisdýr með sér í kirkju, nema
þær elztu, sem liggja í sælli leiðslu vegna
þess, að þær vita sig Kristi nákomnastar
allra hans brúða, því þær deyja bráðum.
Ein nunna er með litla kanínu, önnur með
taminn íkorna eða apa, flestar fela þó litlu
kjölturakkana, sem mest eru í tízku, undir
grófum nunnubúningnum. Að vísu hefur
biskupinn af Manchester fyrri skömmu
lýst vanþóknun sinni á því, að þær séu með
dekurdýrin sín í kirkju. Ekki þó af því,
að skepnurnar séu við messuna, heldur af
]>ví, að nunnurnar eyði nteir í þessi kvik-
indi en til kirkjunnar þarfa. En livað eiga
þær að elska, fyrst þær ekki mega eignast
börn og það er það eina, sem þeím er
bannað.
Eftir liámessuna reika allir inn í hálofts-
sal hallarinnar. Miðdegismaturinn verður
snæddur klukkan tíu að þessu sinni, því
mörgu þarf að sinna áður en kvöldar.
Matgerðarlistin átti sitt blómaskeið um
þessar mundir. Eikarborð stendur á laus-
um búkkum, ])ví það verður að rýma því
til hliðar þegar farið verður að dansa eða
fara í leiki. Á drifhvítum dúknum standa
ótal silfurskip undir salt, pipar og annað
krydd. Hér er auður í búi hjá Hastings lá-
varði. Fram eru bornar þrjár lotur af rétt-
um. 1 hverri lotu eru bornar mýmargar
steikur, sætindi, svínssíður, fiskur og þá
fyrst og fremst síld. Óllu er blandað sam-
an. Margs konar vín eru borin, ítölsk,
spönsk, frönsk og eitthvert fínirí frá Aust-
urlöndum. Vinsælast er þó ölið, þjóðar-
drykkur Englendinga. Kátínan eykst við
hvern rétt og litlu kjölturakkarnir fá
marga, gómsæta l>ita.
Háloftssalurinn nær eftir endilangri
liöllinni. 1 öðrum endanum er eldlnis, en
í hinum endanum liásæti lávarðarins og
frúar lians og gesta þeirra. Maturinn kem-
ur á borðið rjúkandi heitur af steikartein-
unum. Það er mikill heiður — og list —
að sneiða steikurnar. Lávarðurinn fylgist
vel með elzta syninum, aðalerfingjanum,
sem hefur þennan starfa, t.d. hvort hann
haldi nokkurn tíma á hnífnum milli tann-
anna — þá væri hann ekki starfanum vax-
inn. Nei, hann stendur sig með prýði. Hann
má aðeins nota þumalinn og tvo fingur
aðra til að styðja við steikina. Það er ekki
HÚSFREYJAN
13