Húsfreyjan - 01.10.1964, Blaðsíða 9

Húsfreyjan - 01.10.1964, Blaðsíða 9
um allt liitt, sem þær vantar? Það sem okkur vantar er ævinlega svo mikilvægt, liitt, sem við höfum, er ekki nema sjálfsagt og eðlilegt; og ekki nein liuggun í því, þótt það hafi e. t. v. verið talið til sjaldgæfs munaðar fyrir nokkrum áratugum, og sé svo ennþá í stórum hlutum veraldarinnar; eða hefir nokkurt harn orðið ánægðara með matinn sinn, eftir að liafa heyrt nm svöngu hörnin í Kína? Sumir félagsfræð- ingar halda því fram, að þessi eftirsókn í það, sem við höfum ekki, sé grundvallar forsenda allra framfara. Að una glaður við sitt feli í sér viðurkenningu á ríkjandi ástandi, og gæti leitt til þess, að við ósk- uðum engra breytinga. Síðan ég lieyrði þessa kenningu, hefi ég slakað á við að temja mér öfundarleysi og nægjusemi, dyggðir sem annars lilífa okkur við mörg- um óþægindum í lífinu. Þegar ég því geng framlijá vistlegum hí- hýlum manna í blíðviðrinu, verður mér stundum á að liugsa sem svo: Mikið eiga þessar konur gott að mega vera heima allan daginn að undirbúa jólin, gera heimilin sín vistleg og hrein, leggja jafnvel mikla vinnu í ýmislegt smádútl til skrauts og skemmtunar, svo sem kökubakstur, jóla- föndur og útsaum. Ofl fyllist ég aödáun, þegar dagsverk myndarlegra húsmæðra er horið fram, og rifja upp, hvernig því er lýst í orðskviðum Salómons Davíðssonar Israelskonungs: Væna konu, hver hlýtur hana? Hún er miklu meira virði en perlur. Hjarta manns hennar treystir henni, og ekki vantar að honum fénist. Hún gjörir honum gott og ekkert illt alla ævidaga sína. Hún sér um ull og liiir og vinnur fúslega með höndum sínum. Hún er eins og kaupförin, sækir björgina langt að. Hún fer á fætur, fyrir dag, skammtar heimilisfólki sínu og segir þernum sínum fyrir verkum. Hún hefir augastað á akri og kaupir hann, af ávexti handa sinna plantar hún víngarð. Hún gyrðir lendar sínar krafti og tekur sterklega til armleggjunum. Hún finnur að atvinna hennar er arðsöm; á hunpa hennar slokknar eigi um nætur. Hún réttir út hendurnar eftir rokknum, og fingur hennar grípa snælduna. Hún breiðir út lófann móti liinum bágstadda og réttir iit hendurnar móti liinum snauða. Hún er ekki hrædd um lieimilisfólk sitt, þótt snjói, því að allt heimilisfólk hennar er klætt skarlati. Hún hýr sér til ábreiður; klæðnaður lienanr er úr baðmull og purpura. Maður henanr er mikilsmetinn í borgarhliðunum, þá er liann situr með öldungum landsins. Hún hýr til skyrtur og selur þær, og kaupmanninum fær hún belti. Kraftur og tign er klæðnaður hennar, og hún hlær að komandi degi. Hún opnar munninn með speki, og ástúðleg fræðsla er á tungu liennar. Hún vakir yfir því, sem fram fer á lieimili liennar, og étur ekki letinnar brauð. Synir hennar ganga fram og segja hana sæla, maður hennar gengur fram og lirósar henni: „Margar konur hafa sýnt dugnaö, en þú tekur þeim öllum fram!“ Yndisþokkinn er svikull og fríðleikinn hverfull, en sú kona, sem óttast Drottin, á hrós skilið. Gefið lienni af ávexti lianda liennar og verk hennar skulu lofa hana í horgarliliðunum. Ekki þarf að efa að réttsýnir og skyn- samir menn kunna að meta starf konunnar á heimilinu; e. I. v. syngja þeir henni ekki daglega eins hástemmt lof og Salomon konungur, enda yrði það bragðdauft við hversdags notkun. Græðismyrsl lióls og við- HÚSFREYJAN 7
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Húsfreyjan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Húsfreyjan
https://timarit.is/publication/831

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.