Húsfreyjan - 01.01.1966, Page 17

Apafélagið. Þau lögðu sinn skerf til sjálf-
stæðisbaráttunnar með því að vinna á skrif-
stofum, elda mat, fara í sendiferðir, hjúkra
sjúkum, sauma og sitthvað fleira. Sá félags-
skapur breiddist til fleiri borga en Alla-
liabad, heimaborgar Indiru, en þar gerðust
um sex þúsund börn þátttakendur.
Indira var sett til mennta í heimavistar-
skólum, fyrst í Poona, síðan í skóla þeim,
er Tagore stofnaði í Santiniketan, og enn
síðar í Sviss og Bretlandi. Hvar sem hún
var við nám, tók liún mikinn þátt í félags-
lífi stúdenta og einn brezkur blaðamaður
skrifaði nú á dögunum, að í háskólanum í
Oxford hafi hún gert allt það, sem vinstri
sinnuðum námsmönnum þótti skylt að
gera, nema ljúka háskólaprófi.
Eftir að liún livarf lieim til Indlands,
gerðist hún virkur meðlimur Kongress-
flokksins og leið ekki á löngu þar til hún
var tekin föst og sat í fangelsi 13 mánuði.
Segja margir, að Jjað sé henni til framdrátt-
ar nú. Enginn indverskur stjórnmálamaður
sé talinn fullgildur, nema liann liafi sætt
fangelsisvist hjá Bretum.
Móðir hennar andaðist Jiegar Indira var
á æskuskeiði og eftir að hún kom lieim,
stjórnaði liún búi föður síns. En liún lét sér
aldrei nægja bústjórnina eina saman. Hún
ferðaðist vikum og mánuðum saman um
hin fátæku sveitaþorp landsins og kenndi
konunum Jjar liagnnýt störf, jafnliliða því,
sem liún fræddi })ær um stjórnmál og
hvatli }>ær til Jjátttöku í félagsmálum.
Er Indland lilaut sjálfstæði og var skipt
í Pakistan og Indland, urðu liryllilegar
blóðsúthellingar vegna trúarbragðastyrj-
ahlar. Þá kallaði Maliatma Gandlii Indiru
til starfa í þeim liverfum Dellii, sem verst
urðu úti. Hún hefur }>ví aldrei skirrst við
að skipa sér J)ar til starfa, sem J)örfin hef-
ur verið brýnust hverju sinni og hún hefur
gegnt ábyrgðarstöðum innan flokks síns,
setið á þingi og verið fulltrúi Indlands hjá
a!J)jóðastofnunum.
Það Idýtur að vekja athygli, að það er í
Austurlöndum, sem konur gegna fyrst störf-
um forsætisráðherra. Hin fyrsta var frú
Bandaranaike á Ceylon og nú Indira
HÚSFREYJAN
Gandhi á Indlandi. Mörgum myndi hafa
þótt líklegra, að sá atburður gerðist fyrr á
Vesturlöndum, svo mjög sem við tölum um
jafnrétti karla og kvenna. En á Indlandi
Iiefur alltaf a. m. k. ein kona gegnt ráð-
lierraembætti frá því })ar fóru fyrst fram
þingkosningar og strax og þjóðin fékk
sjálfstæði sitt, var kona skipuð sendiherra,
en það var föðursystir Indiru Gandlii. Kon-
ur liafa verið og eru landsstjórar í stórum
fylkjum og þær eiga sæti í fylkisstjórnum
og nú sitja 60 konur þar á þingi. Konur
sitja í öllum sveitar- og borgarstjórnum og
fjölmargar vinna í stjórnardeildum og í
utanríkisþjónustunni. Samt eru ekki nema
13 konur af liverjum liundrað læsar.
Ölliun er ljóst, að það verkefni, sem Ind-
ira Gandhi tekst nú á við, er meðal allra
erfiðustu viðfangsefna, sem nokkrum
stjórnmálamanni í heiminum er falið. 1
Indlandi er nú mikil liungursneyð. Fátækt,
menntunarskortur, ólík trúarbrögð og
tungur, skapa lítt yfirstíganlega erfiðleika.
Blaðamaður, sem átti tal við Indiru dag-
inn áður en liún var kjörin forsætisráð-
herra, segir, að hún liafi brugðist gröm við,
er blaðamönnum var tíðrætt um, hvort liún
væri kvenréttindakona. „Ég er mannleg
vera“, sagði liún, og síðar: „Meginverkefni
Indlands er að standa á eigin fótum. Mér
er ekki um betlara“. Sami blaðamaður
segir, að hún liafi lilotið kosningu vegna
minniliáttar verðleika, vegna þess, að hún
sé dóttir Nerhu, af því að liún, ein allra
ráðherraefna, sé elskuð og J)ekkt um land-
ið allt, af því, að liún sé alin upp við vest-
ræna siöu, sé aðlaðandi og æskilegur full-
trúi erlendis. En svo bætir hann við: En
Indira Gandhi býr yfir stærri eiginleikum
en })essum og það getur vel veriö, að Ind-
land liafi hlotið einmitt þann leiðtoga, sem
svo bráð þörf er fyrir.
Lítt mun gæta áhrifa okkar íslenzkra
kvenna á gang mála í liinu f jarlæga Ind-
landi, en vel getum við árnað þeirri konu
heilla og blessunar, sem tekizt hefur á herð-
ar svo þungar skyldur, sem nú hvíla á Ind-
iru Gandhi.
S. Th.
13