Ritmennt - 01.01.1997, Blaðsíða 89

RITMENNT
ANNA SIGURÐARDÓTTIR OG
Árið 1920 fluttist fjölskyldan frá Hvítárbakka til Reykjavíkur
og gekk Anna í Mýrarhúsabarnaskóla á Seltjarnarnesi í tvö ár.
Þar þótti Önnu og skólasystrum hennar hart að fá enga leikfimi-
kennslu og linntu ekki látum fyrr en þær fengu einn tíma í viku
á móti tveimur tímum strákanna. „Þetta er sennilega það fyrsta,
sem ég hefi slcipt mér af jafnréttismálum karla og kvenna", sagði
Anna áratugum síðar.4 Hún var við nám í Kvennaskólanum í
Reylcjavík árið 1924-26 og tók þar annan og fjórða beklc. Anna
þótti fyrirmyndarnemandi og fékk „hin eftirsóttu silfurskeiðar-
verðlaun skólans, bæði fyrir hannyrðir og bóknám".5
Anna dvaldist í Berlín í Þýslcalandi 1929-30 hjá Karli og
Irmgard Kroner. Karl Kroner var þekktur taugalæknir en Irmgard
Kroner, sem einnig var lælcnir, lagði þá stund á tungumálanám,
m.a. norræn mál. Þau höfðu tvisvar komið til íslands og voru ís-
lendingar tíðir gestir á heimili þeirra undir lok þriðja og í upp-
hafi fjórða áratugarins.6 Starf Önnu fólst einkum í því að gæta
sonar hjónanna, Klaus Kroner, og ef til vill að vinna einhver létt
heimilisstörf með. Sjálf sagðist hún hafa verið eins og hirðdama,
farið með frú Kroner í óperuna og leikhús. Um það leyti sem hún
dvaldist í Berlín hafði nasisminn eklci náð undirtökunum í
þýsku þjóðlífi og menning og listir blómstruðu. Hún skrifaðist á
við Kristin E. Andrésson þennan tíma, en hann var við nám í
Kiel, og kernur frarn í bréfurn hans að Anna hafi „orðið margs að-
njótandi, góðs, gagnlegs og skemmtilegs". Anna naut dvalar
sinnar í Þýskalandi og hjó að þeirri reynslu allt sitt líf.
Fram til 1939 vann Anna ýmis störf, var m.a. í níu ár alls í
skóverslun og á skrifstofu Hvannhergsbræðra. í maílok árið 1938
giftist hún Skúla Þorsteinssyni, síðar námstjóra á Austurlandi,
og árið 1939 tóku þau sig upp og fluttust til Eskifjarðar. Við starfi
Önnu hjá Hvannbergsbræðrum tók ungur karlmaður og fékk
hann nærri helmingi hærra kaup en hún hafði haft. „Ég hélt ég
fengi slag", sagði hún. „Þá eins og nú var því haldið fram að kon-
ur væru óstöðugur vinnukraftur, en það liðu ekki mörg ár þang-
að til strákur var farinn sína leið."7
4 Þórdís Árnadóttir: Er ekki öll mannkynssagan karlasaga?, bls. 16.
5 Sigurveig Guðmundsdóttir: Anna Sigurðardóttir, bls. 50.
6 Elín Pálmadóttir: Orlög blandaðrar fjölskyldu, bls. 14-16.
7 I Kvennasögusafni Islands, bls. 2.
KVENNASÖGUSAFN ÍSLANDS
Ljósm. ]ón Kaldnl. - Kvennasögusafn.
Anna Sigurðardóttir árið
1926.
83