Ritmennt - 01.01.1997, Side 95

RITMENNT
ANNA SIGURÐARDÓTTIR OG KVENNASÖGUSAFN ÍSLANDS
sinna áhugamálum sínum, sérmálum kvenna, og þóttist þá góð, ef hún
gat „stolið" til þess klukkutíma á dag ...20
I Reykjavík hélt Anna ótrauð áfram á þeirri braut sem hún
hafði markað sér. Hún hóf störf á slcrifstofu Kvenréttindafélags
Islands 1958 og vann þar til 1964. Anna sat í stjórn Kvenrétt-
indafélagsins 1959-1969 og sótti fundi Alþjóðasambands lcvenna
(International Alliance of Women) fyrir hönd félagsins 1967 og
1970 auk funda og ráðstefna norrænu kvenréttindafélaganna. Þar
stofnaði hún til kynna við kvenréttindakonur og hitti í eigin per-
sónu sumar þeirra sem hún hafði verið í bréfasambandi við um
langan tíma.
Áhugi Önnu á kvenréttindum var gríðarlegur og birtist mjög
sterkt í þeim gögnum sem varðveitt eru í Kvennasögusafni ís-
lands. Persónuleg bréf hennar til annarra kvenréttindakvenna og
ráðamanna, bréf til hennar, afrit af ræðum, greinum og erindum
ber allt að sama brunni og sýnir óþrjótandi áhuga og löngun til
að bæta kjör kvenna í lífi og starfi. Sú spurning vaknar óhjá-
kvæmilega hvers vegna Anna hafi eklci tengst stjórnmálum
sterkari höndum og boðið sig fram til þings. Því verður líklega
seint svarað nú þegar hún getur ekki svarað spurningunni sjálf.
Kannski hafði hún einfaldlega ekki löngun til þess að sitja á
þingi, þrátt fyrir ákveðnar skoðanir og lcjark. Hún vildi líklega
fremur vinna lconum gagn á annan hátt - með því að halda því
fram að þær væru fullgildir einstaklingar í samfélaginu og ynnu
því ekki minna gagn en karlarnir - og með því að gefa þeim sögu.
Rekja má uppgang vestrænna kvennasögurannsókna til nýju
kvennahreyfingarinnar sem á sjöunda og áttunda áratug þessar-
ar aldar hleypti nýju blóði í lcvennabaráttuna. Konur fóru að
horfa gagnrýnum augum á söguna og spyrja: „Hvar er lang-
amma? Hvar er amma? Hvar er mamma? Hvar er ég sjálf? Vor-
um við kannski aldrei til?"21 Löngun til að þeklcja fortíðina, ekki
aðeins þá fortíð sem lýtur að körlum, stríði og valdastofnunum,
hratt konum af stað í rannsólcnir í leit að sögu kvenna. I stuttu
máli, þá „fannst" saga lcvenna, en heimildir voru og eru oftar en
20 Þórdís Árnadóttir: Er ekki öll mannkynssagan karlasaga?, bls. 16.
21 Vilborg Dagbjartsdóttir: Kompan, bls. 23.
Ljósm. H.B. - Landsbókasafn.
I Kvennasögusafni Islands eru
varðveittar ljósmyndir og
handrit sem notuð voru við
samningu verksins Ljósmæð■
ur á íslandi I—II. Þar á meðal
þessi ræða flutt til heiðurs
Guðlaugu Jónsdóttur yfirsetu-
konu á Ásunnarstöðum £
Breiðdal 16. október 1893.
89