Vera - 01.04.1999, Side 42

eráðlega ganga íslendingar til kosninga
og kjósa 63 alþingismenn sem munu
stjórna landinu næstu fjögur árin. Ýmsu er
lofað í kosningabaráttunni - oft því sama og
var lofað fyrir síðustu kosningar en gleymdist
bara að efna. Jóhanna Á. H. Jóhannsdóttir
ræddi við nokkrar konur og spurði hverju
þeim fyndist mikilvægast að breyta í lands-
málunum. Það eru þær Oddrún Vala Jóns-
dóttir á fréttastofu Ríkisútvarpsins, Sigríður
Einarsdóttir í Múlakaffi, Solveig Magnúsdóttir
starfskona á skammtímavistun fatlaðra barna,
Þorbjörg Kristjánsdóttir fiskvinnslukona í
Granda og Lena Hákonardóttir félagsmála-
stjóri aldraðra að Hæðargarði.
Oddrún Vala jónsdóttír
fulltrúi á fréttastofu Ríkisútvarpsins
Marmsæmandi heilbrigðiskerfi, menntakerfi og félagsþjónusta
Oddrún Vala Jónsdóttir er 35
ára gömul og hefur starfað sem
fulltrúi á fréttastofu Ríkisút-
varpsins í 10 ár. í hennar starfi
felst almenn skrifstofuvinna, að
vera fréttamönnum til aðstoðar,
„Ég vil sjá breytingar eftir kosningar í vor. Við
verðum að snúa við blaðinu í heilbrigðis- og
menntamálum. Sjúkrahús eiga að vera opin
veiku fólki sem þarf á þjónustu að halda.
Sjúkrahús á ekki að reka sem einhvern 9-5
vinnustað, fólk verður veikt á öllum tímum
sólarhrings. Þar eiga sjúklingar að fá bestu
hugsanlega þjónustu. Sjúkrahús hafa verið
rekin sem einhvers konar geymsla fyrir fár-
veikt fólk. Ég bý í samfélagi og greiði með
glöðu geði mína skatta og skyldur. Fyrir þá
peninga vil ég fá mannsæmandi heilbrigðis-
kerfi, menntakerfi og félagsþjónustu. Þar á
ég við að aldraðir, sem hafa skilað sínu til
samfélagsins, og öryrkjar geti lifað af þeim
launum sem þeim eru ætluð. Varðandi aldr-
aða þarf að gera stórátak í þjónustu við þá
sem þurfa á leguplássum að halda. Það á
ekki að flytja fólk hreppaflutningum af því að
það á ekki aðgang að þjónustu í sinni
heimabyggð. Það þarf að gera meira en tala
raða upp efni fyrir fréttir og ým-
islegt sem fellur til. Oddrún er
ógift og barnlaus. Hún býr í eig-
in húsnæði með systur sinni og
systurdóttur.
um slíkt í hátíðarræðum.
Mér finnst alltof mikil áhersla hafi verið lögð
á einkavæðingu og hlutabréf að undan-
förnu. Hvað með þá sem ekki geta keypt
þessi bréf af því þeir eiga rétt fyrir nauð-
þurftum ? Jarðgöng eru sjálfsagt nauðsynleg
fyrir íbúa landsbyggðarinnar en að mínu
mati þarf að hugsa fyrir öðru fyrst. Það þarf
hugarfarsbreytingu þar sem manneskjan er í
fyrirrúmi, fjölskyldur og börn. Mér sýnist að
stjórnmálaflokkar hafi flestir þessi markmið
en það er minna um efndir.
Ég er herstöðvaandstæðingur og andvíg
veru Islands í Nato. Á síðustu vikum höfum
við séð rétt eðli Nato sem kallað hefur verið
friðarbandalag hin síðari ár. Nú fer það með
meiri ófriði en hitt. Ég hef ekki gert upp hug
minn um hvað ég mun kjósa í vor en ég kýs
þann flokk sem hefur eitthvað af mínum
hugmyndum á stefnuskrá sinni.”
42