Vera - 01.08.2001, Blaðsíða 25

Mynd: Ingibjörg
Landspítalinn starfrækir áfengismeðferð á Teigi
við Flókagötu í Reykjavík. Helga Asgeirsdóttir
hefur starfað sem áfengisráðgjafi í 23 ár, lengst
af hjá SÁÁ. Undanfarin sjö ár hefur hún verið
meðferðarfulltrúi á Teigi, þar sem hún veitir
bæði konum og körlum ráðgjöf.
Þær eru oft svo JBR
Helga segir að Teigur sé lítil og
heimilisleg meðferðarstöð þar sem
konureru stundum í meirihluta.
Þeim finnst gott að geta verið þar í
dagmeðferð. Þá mæta þær á Teigi
og eru frá nfu til fimm en geta svo
farið heim til barnanna. í kvöldmeð-
ferð getur fólk stundað vinnu sína á
daginn og mætt á kvöldin á Teig.
Einnig eru innlagnarúrræði. Fyrst og
fremst er veitt einstaklingsmeðferð
á Teigi, því það sem hentar einum
hentar ekki öðrum.
„Ég var að vinna hjá SÁÁ alveg
frá byrjun, hef unnið við þetta í 23
ár. Ég ráfaði þarna inn án þess að
vita út í hvað ég væri að fara. Sjálf
er ég ekki alkóhólisti og vissi minna
en ekkert um þennan sjúkdóm. Þá
voru konur í meðferð í miklum
minnihluta og engin sérmeðferð fyr-
ir þær. Þær kvörtuðu ekkert undan
því, það var bara ekki búið að finna
upp að þær hefðu áherslur sem
þyrfti að vinna með sérstaklega.
Skömmin og sársaukinn
sjáanlegri
Á Teigi hafa verið sér grúppur fyrir
konur og hafa verið frá upphafi. Það
er mikill munur frá því sem ég
þekkti áður, því konurnar tjá sig
öðruvísi þegar karlarnir heyra ekki
til. Það eru oft mjög gagnlegar og
kraftmiklar umræður sem fara fram.
Konurnar byrja oft á því að tala um
erfiðu málin við ráðgjafann sinn og
fara svo inn í grúppuna með þau.
Þó að þær taki á erfiðum málum er
ekki þar með sagt að það sé eitt-
hvað auðvelt. Sumt er ekkert rætt í
grúppum, það er meira vettvangur
til að tala um það sem þær vilja.
Það eru sér kvennagrúppur og
karlagrúppur tvisvar í viku, það eru
einu skiptin sem karlarnir og kon-
urnar eru aðskilin. En að öðru leyti
er litið svo á að þau séu með sama
sjúkdóminn og þurfi sömu meðferð.
Ég held að það sé bara til hins
betra að hafa þau saman.
OTNAR
Það er stigsmunur á því hvernig
karlar og konur taka við meðferð,
konur vinna ólíkt tilfinningalega úr
sársauka, afleiðingum og skömm-
inni; öllu sem fylgir því að drekka í
stjórnleysi. Skömmin er jafnt hjá
körlum og konum en hún er meira
sjáanleg hjá konum. Það er gagnvart
börnunum og fjölskyidunni í heild.
Sársauki kvenna og afleiðingar af
alkóhólisma eru mun sjáanlegri,
þær eiga auðveldara með að tjá til-
finningar sínar og þær þurfa oft
meiri hvatningu því sjálfsvirðing
þeirra er mjög lág. Svo koma inn f
þetta erfiðleikar í uppvexti og þær
eru kannski að tala um það í fyrsta
skipti í meðferðinni. Við ráðgjafarnir
vinnum með sálfræðingi og þetta er
mjög gagnlegt að mati kvennanna.
Meira í lífið spunnið
en að lifa af
Munurinn á kynjunum kemur mest
fram í viðtölum. Þær þurfa meiri
hvatningu, þær eru oft svo brotnar.
Það tekur langan tíma að byggja
upp sjálfsvirðingu. Þær geta líka
notað það að vera konur; afneitun
þeirra kemur fram í að fela sig á
bakvið, taka ekki ábyrgð og kenna
öðrum um - en þetta gera karlmenn
líka. Að mörgu leyti er afneitun
þeirra ekkert öðruvísi en hjá karl-
mönnum. Þær eru oft mjög háðar
karlmönnum í iffi sínu, eru háðar
ástandinu sem er oft slæmt og eiga
erfitt með að slíta sig burt.
Það er bæði tilfinningalegt
ósjálfstæði og fjárhagslegt, sérstak-
lega hjá konum á miðjum aldri sem
hafa verið giftar lengi. Þær eiga
mjög erfitt með að koma sér út úr.
örygginu sem fyigir því að vera fjár-
hagslega vel stæður. Konur eru van-
25