Vera - 01.08.2001, Blaðsíða 27

er rvæsr)3í+a 4óþ
rew és Þekki
Það er ofsalega gaman að vera
dópisti íAmsterdam. Maðurgetur
verið dópisti ansi iengi niðurlæg-
ingarlaust. Þar er maður lengur að
komast niður á botninn, þennan
samfélagslega botn. Þarna úti var
það ekki samfélagsieg yfirlýsing að
kaupa sér hass, því það gerðu það
allir. En líf mitt var samt sem áður
að fara niður á við. Ég þurfti alltaf á-
fengi eða dóp á hverjum degi, ekkert
endilega mikið, en alltaf eitthvað. Á
lokaárinu hætti ég í skólanum og
þegar minn árgangur var að útskrif-
ast var ég að selja skartgripi úti á
torgi. Var þá komin á götuna, flúði
frá kærasta, sem ég hafði verið með
í ofbeldissambúð í fjögur ár, en gisti
nótt og nótt hjá kunningjunum, sem
mér fannst vera „alvöru fólk".
Tvær mjög góðar vinkonur mínar
voru heróínistar og þrátt fyrir allar
fyrri heitstrengingar prófaði ég að
reykja það. Loksins fann ég dópið
sem gaf mér eins góða vímu og
morfínið þegar ég var þrettán ára.
Ég varð sem betur fer ekki húkkt á
heróíninu þó ég notaði það
nokkrum sinnum. Svo tók ég þá
ákvörðun að flytjast heim, enda
búin að missa allt niður um mig í
Amsterdam. Þegar heim var komið
reyndist uppáhaldsneysluvinkonan
vera komin í meðferð hjá SÁÁ á
Staðarfelli. Ég talaði við hana í síma
þar sem hún lýsti því fjáiglega
hversu stórkostleg meðferðin væri.
Sjálf hafði ég aldrei haft „tfma" til
að fara f meðferð, en var nú í þeim
sporum að vera ekki í skóla eða
vinnu og vissi að ef ég héldi áfram í
neyslu þá myndi ég leysast upp f
ekki neitt. Þegar ég kom inn fann ég
að þarna fékk ég annað tækifæri. Ég
vissi að ef ég nýtti mér það myndi
ég eignast annað lff.
Reynsla sem strákarnir
skilja ekki
Það var eftir mína tíð sem SÁÁ byrj-
aði með kvennameðferð. Ég hefði
hiklaust valið mér að fara í hana ef
hún hefði verið í boði. Ég hefði mik-
ið frekar kosið að vera í kvenna-
grúppu og með kvenráðgjafa. Ég er
mjög opin og var að tala um kyn-
ferðislega misnotkun, einhvern við-
bjóð í ruglinu, og þá var strákur í
grúppunni sem hló, fannst þetta
ekki vera neitt mál. Þetta var við-
kvæmt fyrir mér og ég fór að skæla.
Þetta varð til að umræða opnað-
ist í grúppunni um að þetta væri
öðruvísi reynsla fyrir stelpurnar
heldur en strákana. í fyllerfinu er
mikil kynlífsbrenglun í gangi og
maður misbýður sjálfum sér, vaknar
við hliðina á ókunnugum manni og
man ekkert.
AA hefur verið mín
uppeldisstöð
AA prógrammið er svo magnað. Það
er ekki nóg að mæta á fundi. En ef
maður vinnur 12 sporin þá fær mað-
ur lausn á vandamálinu. Þetta er
svo mikil hreinsun. En maður þarf
að hafa viljann til að vinna þetta
framkvæmdaprógramm. Alkar þurfa
að vinna þetta mjög skipulega, þeir
eru svo mikil kaosdýr. Ég hef fengið
nýtt líf, hef komist til konu. Hjá AA
eru kvennafundir sem ég fer líka á.
Þeir eru mjög góðir, það er öðruvísi
stemning, mikil einlægni. Við erum
samt alltaf að tala um prógrammið.
Ég fer með erfið og persónuleg mál
til trúnaðareinstaklings innan AA
eða vina minna.
Þó ég hafi ekki alið upp dóttur
mína hefur sambandið milli okkar
alltaf verið gott. í dag kemur hún til
mín með öll þau mál sem 15 ára
unglingi liggurá hjarta. Ég segi
henni frá minni æsku og alkóhól-
isma. Ég er alin upp við alkóhól-
isma og ofbeldi. Það er gott að
pabbi hennar tók hana því ég óska
engu barni þess að aiast upp við
þær aðstæður sem ég hefði boðið
henni upp á.
O