Vera - 01.12.2001, Blaðsíða 68

This is Stina
Nordenstam
Stina er sænsk stelpa að gefa út sína fimmtu plötu. Eins
og fyrri plötur hennar er þessi framúrskarandi, en jafn-
framt ekki eins róleg og hinar fyrri. Hennar séreinkenni
eru þó enn hin sömu: hvíslandi seiðandi röddin, sem
hljómar eins og 10 ára stelpa, og afskaplega góðar og
frumlegar útsetningar á lögunum. Óvenjulegar sönglín-
urnar koma manni alveg á óvart, þegar þær poppa upp í
kollinum á manni, án þess að þær séu beinlínis neitt sér-
lega grípandi. Þetta er umfram allt innileg plata, og einnig
ákaflega krefjandi fyrir hlustendur. Hún gerir kröfu um að
maður setjist niður með textabæklinginn og fari á flakk
með Stínu. Hér er hún með ákveðið þema eins og hún sé
dálítið týnd og því alltaf á leiðinni eitthvert annað í lífinu.
Mjög persónulegir textar hennar eru samt engin innsýn í
hennar heim, heldur er hægt að heimfæra þá á manns
eigið líf. Þetta er eins og að sjá inn í höfuð hennar þar
sem hún er að hugsa um líf sitt, samhengislausar hugsan-
irnar birtast manni, þær eru um atburði sem gerðust, eru
að gerast, eða munu gerast, sumar eru draumur eða upp-
spuni, aðrar veruleiki. Það er eitthvað ferðalag á henni í
mörgum lögunum, hún er að fara um í Hamingjulestinni,
hittir mann á flugvellinum, situr í leigubíl, er á hóteli að
hlusta á flugvélar lenda, kveður einhvern á lestarstöð,
gengur um í garðinum eða hoppar með vini sínum oná
lest á ferð. Þetta eru bernskuminningar sem gætu þó eins
hafa gerst í gær, því það er tímaleysi og draumkennt
ástand í stíl hennar. Það er gott að hlusta á Stínu með
rjúkandi kókóbolla og kertaljós undir teppi, hún er hlý
þótt hún sé ráfandi, en erum við ekki öll aðeins ráfandi í
lífinu? Hvað er betra en Ijúfir tónar undir teppi með kókó
til að geta slakað á og jafnvel hugsað einhverjar fallegar
hugsanir sem flytja mann í bili þangað sem maður finnur
sig, þó ekki væri nema í þann rúma hálftíma sem diskur-
inn spannar?
Peaches
The teaches of Peaches
Kanadíska stelpan Peaches er að gefa út sína fyrstu sóló-
plötu hjá útgáfufyrirtækinu Kitty-yo í Berlín. Ég er svo
heppin að næla mér í eintak í 12 tónum, þar sem oft er að
finna tónlist sem fæst ekki hvar sem er, og við fyrstu
hlustun er ég alveg heilluð. Þessi plata er rosalega ágeng
og agressíf, og alveg greinilegt að þarna er reið pönkpía á
ferð. Tónlist hennar mætti skilgreina sem einhvers konar
pönk-elektró, með smá söngáhrifum frá P.|. Harvey og
Debbie Harrij Hún er mjög mikið að reyna að ganga fram
af fólki með ögrandi og grófum textum og tónum, og það
merkilega er að henni tekst það, en ef þetta væri maður
myndi enginn verða sérstaklega uppveðraður, það hefur jú
flest verið gert áður í þessum „rokk og ról heimi".
Fyrsta lag plötunnar: „Fuck the pain away", gefur tón-
inn um það sem koma skal. Platan er uppfull af kynlífs-
skotnum textum sem eru allt frá því að vera hrópaðir og
kallaðir niður í að vera hvíslaðir á æsandi hátt. Peaches
heitir réttu nafni Merrill Nisker, og er 34 ára fyrrverandi
kennari. Hún er greinilega búin að fá nóg af fyrra líferni
og er tilbúin í eitthvað allt annað. Hún segist sjálf vera
„tík sem vill taka tónlist í rass" og er hún líklega bara að
því. Hún segir líka að kynferðisleg virkni kvenna nái há-
tindi sínum um þrítugt og hví ekki bara að njóta þess og
skemmta sér vel í leiðinni. Tónlist og kynlíf séu nátengd
og þegar hún opni munninn til að syngja komi þetta bara
svona út. Mér virðist sem hún sé samt hálfpartinn að gera
stólpagrín að þessum tónlistarbransa, hún birtist og ögrar
öllunn með grófum textum og attitjúdi, eins og hún viti
vel að þetta sé það eina sem virki til að vinna athygli í
heimi þar sem ekkert er nýtt undir sólu. En hún hefur
bara gaman af öllu saman, fer á kostum í hrárri og gríp-
andi trommuheilatónlist sinni með græjurnar f botni, og
sjokkerar heiminn, og skemmtir sér svo vel!!!
Ath. þessi diskur á ekkert erindi til viðkvæmra, þið hin
endilega leyfiði Peaches að kenna ykkur að vera í stuði,
og hafa einfaldlega gaman af því að vera til.
68