Vera - 01.02.2004, Blaðsíða 3

/ LEIÐARI
+
Penninn og stelpurnar sem kærðu
sölu klámblaða í bókaverslunum til lögreglunnar. Ár-
angurinn er sá að eftir að lögreglan hafði afskipti af mál-
inu ákváðu eigendur Pennans að hætta sölu á grófum
klámblöðum, eins og Hustler o.fl., í verslunum sínum.
Það borgar sig að skipta sér af!
Norskir dómstólar
Er vændi vandamál?
Er vændi vandamál hér á landi? Það er stór spurning og svarið
liggur líklegast í því hvort við viljum opna augu okkur fyrir því
sem er að gerast eða kjósum heldur að vita það ekki. Fyrir
hverja væri það þá vandamál? mætti halda áfram að spyrja.
Kemur mér við að konur og stúlkur úti í bæ grípi til þess ráðs að
selja líkama sinn fremur en að ráða sig í vinnu fyrir launum sem
duga þeim ekki til framfærslu? Er það mitt vandamál að stúlk-
ur selji sig til þess að eiga fyrir dópinu sem þær hafa ánetjast?
Eða að fjöldi erlendra kvenna komi hingað til að stunda vændi
og skilji eftir prósentur af viðskiptunum í vösum íslenskra milli-
liða? Svarið hlýtur að byggjast á því hvort við höfum tekið þá
siðferðilegu afstöðu að okkur komi annað fólk við.
fyrir að dæma dagblaðið Söndag Söndag í Ósló fyrir að
birta auglýsingar um vændisstarfsemi. Dómararnir
töldu engan vafa leika á því hvaða starfsemi væri verið
að auglýsa og segja að milliliðirnir um vændið hafi
treyst á þessar auglýsingar til að koma þjónustunni á
framfæri. Það þarf að vekja athygli lögrelgunnar hér á
landi á auglýsingum af þessu tagi í íslenskum fjölmiðlum.
Ágúst Ólafur Ágústsson
fyrir að leggja til að afnumið verði úr lögum að kynferð-
isafbrot gegn börnum fyrnist á 15 árum. Nýlega var fyrn-
ingarfrestinum beitt á umdeildan hátt í dómi Héraðs-
dóms Vestfjarða en málið bíður úrskurðar Hæstaréttar.
Það mál sýnir vel hversu nauðsynlegt er að lögum verði
breytt.
Stjórnendur umræðuþátta
fyrir að eiga svona erfitt með að velja konur sem við-
mælendur. Þorgerður Þorvaldsdóttir rannsakaði þetta í
aðdraganda siðustu kosninga og komst að þvi að konur
voru aðeins 24% viðmælenda í þólitískum umræðuþátt-
um í sjónvarpi og 39% í útvarpi. Við búum í þjóðfélagi
þar sem karlar eru stöðugt að tala við karla og þurfum
svo sannarlega á röddum kvenna að halda í þann kór.
Fréttablaðið
fyrir viðtal við ónafngreinda menn sem hafa stofnað
nýja klámsíðu sem þeir segja að innihaldi gróft klám.
Mennirnir gerðu mikið úr þvi afreki sínu að hafa fundið
leið til að innheimta aðgang að síðunni án þess að við-
skiptavinirnir eigi á hættu að það sjáist á reikningi
þeirra. Menn leggja mikið á sig til að vernda kynbræður
sína og viðhalda þeirri hefð að það megi kauþa konur (
skjóli nafnleyndar.
Og hver er þá lausnin á vandamálinu? Er hægt að setja lög til
að leysa það? Getur lögreglan staðið allt þetta fólk að verki og
veitt því viðeigandi refsingu? Um það hefur mikið verið deilt
og hvort eigi að vera sakhæft - að selja líkama sinn eða að
kaupa líkama annarrar manneskju. Þar komum við að valda-
jafnvæginu - hver er fjráls og hver er ófrjáls í þessum viðskipt-
um? Finnst okkur það skipta máli? Ef við viljum í raun skipta
okkur af því að kynlíf sé selt fyrir peninga er þá ekki eðlilegt að
höfða til ábyrgðarkenndar sterkari aðilans, þess sem er frjáls
og hefur völdin í sínum höndum? Að refsa kaupandanum, karl-
manninum, hefur að minnsta kosti borið góðan árangur þar
sem það hefur verið reynt. Til Svíþjóðar sækja ekki lengur
glæpahópar sem selja konur. Er ekki til nokkurs vinnandi að
finna leiðir til að stöðva mafíustarfsemi sem byggist á því að
selja fátækar stúlkur í kynlífsiðnað til ríkra þjóða? Glæpaiðnað
sem hefur vaxið gífurlega undanfarinn áratug og er orðið al-
varlegt, alþjóðlegt vandamál.
I þessu efni eru það karlmennirnir sem bera ábyrgðina. Vændi
er svar við eftirspurn þeirra eftir konum til kaups. Hér í blaðinu
segir Gísli Hrafn Atlason frá rannsókn sinni á karlmönnum sem
kaupa vændi. Algengt var að giftir menn sem hann talaði við
segðu að ástæðan fyrir því að þeir keyptu vændi væri að þeir
fengju ekki „allt" eða ekki „nóg" hjá konunni sinni. Þær kenn-
ingar sem styðja vændiskaup karlmanna segir Gísli að gangi út
á að grundvallarmunur sé á kynlífsþörf karla og kvenna og að
karlar hafi mun meiri þörffyrir kynlíf en konur. Samhliða því sé
talið að ef karlar fái ekki þá „útrás" í kynlífi sem þeir þarfnist þá
fari allt í bál og brand og þeir verði meðal annars ofbeldisfullir.
Skyldu allir karlmenn samþykkja þetta? Vilja þeir ekki bara taka
höndum saman við okkur konurnar sem teljum að hin öfga-
fulla klámvæðing síðustu ára hafi leitt okkur út í svo mikla
óhamingju að við verðum að reyna að snúa til baka? Hvað
finnst körlum t.d. um þær fréttir að algengt sé að hópar ung-
lingsstráka „eigi" stelpu sem þeir misnota, stundum allir í einu
og mani hvern annan til að reyna á stúlkunni ýmsar aðferðir
sem þeir hafa horft á í klámmyndum?
Segir þetta ekki allt sem segja þarf um það að við getum ekki
bara lokað augunum og látið eins og vandamálið komi okkur
ekki við? Efast einhver um það lengur að samband sé á milli
kláms og vændis?

vera / 1. tbl. / 2004 / 3