Vera - 01.02.2004, Blaðsíða 17

1
@s^[D ^Ckomcsksi skD gasMiíJ ^wa
»„Viðbrögðin sem maður fær við auglýsingum á einkamal.is eru svo góð að ég
gæti auðveldlega verið með kúnna á hverjum einasta degi ef ég kærði mig um...
Algengust eru bréfin frá giftum mönnum á aldrinum 35-60 ára en ég fæ einnig
mikið af bréfum frá einhleypum karlmönnum sem nenna ekki að hanga á börum
borgarinnar. Þeim finnst það einfaldari lausn að kaupa kynlíf."
Þetta segir stúlka sem kallar sig Rósu í viðtali við Mannlíf (4/2003) og staðfest-
ir það sem sagt hefur verið um hve algengt sé að samið sé um vændiskaup á net-
inu. Rósa er ein þeirra íslensku kvenna sem hafa tjáð sig í fjölmiðlum undanfarið
um vændi og sagt að hún hafi leiðst út í það til að sjá sér farborða fjárhagslega.
4
„Ég verð að hafa í mig og á og þetta var leiðin sem ég sá út
úr kröggunum. Ég var skilin eftir með mikið af skuldum á
bakinu og í stað þess að láta þær falla á fjölskyldu mína fór
ég að selja líkama minn.... Ástæðan fyrir því að ég sam-
þykkti að koma í þetta viðtal er sú að ég vil að fólk sjái að
þjóðfélagsleg staða einstæðra mæðra getur oft verið
mjög slæm. Ég vil að breyting eigi sér stað þannig að kon-
ur eins og ég neyðist ekki til að fara út í slíka iðju. Það
stundar engin vændi að gamni sínu. Konur gera þetta í
sárustu neyð," segir Lilja í viðtalinu við Mannlíf en fram
kemur að hún stundar háskólanám. Hún tekur 50.000
krónur fyrir skiptið og er með nokkra fasta viðskiptavini,
gifta menn, sem hún hittir reglulega heima hjá sér. Með
því nær hún að sjá sér og tveimur börnum sínum farborða
en á þá ósk heitasta að geta hætt þessari starfsemi. „Ég nýt
ekki kynlífsins sem ég stunda með þessum mönnum en
auðvitað verð ég að þykjast njóta þess. Ég lifi engu kynlífi
fyrir utan vinnuna og hef í raun fengið nóg af því. Þetta
skemmir hluta af manni og maður lokar sig af, þetta meið-
ir mann innst inni," segir hún.
Það voru líka fjárhagserfiðleikar sem ráku Rósu út í að
selja sig. Hún hefur þjónustað um 30 manns síðan hún fór
að selja sig en það gerir hún á hótelum eða í bílum og tek-
ur 20 til 30 þúsund krónur fyrir klukkutímann, munnmök
kosta 10.000 krónur. „Atvinnuleysisbætur duga ekki fyrir
mat og húsnæði og lágmarkslaun upp á hundrað þúsund
duga skammt. Ég sé enga aðra lausn en að halda áfram að
selja mig og sé ekki fram á að geta hætt því. Það þarf eitt-
hvað mikið að gerast svo það verði."
Enn ein frásögn af fjárhagslega illa stæðri einstæðri
móður sem fór út í að selja sig birtist í tímaritinu VIÐ sem
gefið er út á Akureyri (1/2004). „Ætli megi ekki segja að
neyðin hafi kennt hinni nöktu konu að spinna," segir hún.
„Ég er með stúdentspróf og var byrjuð í háskólanámi en
það gekk ekki upp eftir að síðari börnin tvö komu til sög-
unnar. Lengi vel þvældist ég á milli illa launaðra starfa þar
til ég stóð uppi einstæð og atvinnulaus. Sjálfsagt hefði ég
getað fengið vinnu við að skúra gólf eða steikja hamborg-
ara en það var bara ekki eitthvað sem mig langaði að
gera." Hún auglýsti á netinu og segir að viðbrögðin hafi
verið ótrúleg, strax fyrsta sólarhringinn fékk hún 200 svör
úr öllum áttum. Hún tekur 15 - 50.000 krónurfyrir skiptið,
til að byrja með komu þeir heim til hennar en eftir að þetta
fór að vinda upp á sig útvega þeir oft staðinn og stundum
fær hún sér sumarbústað á leigu. Hún segist hafa stundað
vændi í tvö ár og ætli sér eitt til tvö ár til viðbótar, þá ætti
hún að vera komin með það góðan varasjóð að hún geti
hætt og skellt sér í skóla.
Hverjar vilja aðstoð?
( nokkurn tíma hafa Stígamót haft sérstakan neyðarsíma
fyrir fólk í vændi og þar var stofnaður sjóður sem nefnist
Kristínarsjóður og hefur það hlutverk að styðja fólk sem
vill losna úr vændi. Sjóðurinn er kenndur við unga konu
sem gaf mikilvægar upplýsingar um vændi f skýrsluna
Vændi og félagslegt umhverfi þess en hún svipti sig síðar
lífi. Árleg fjársöfnun Zontakvenna á (slandi árið 2003 var
helguð stuðningi við vændiskonur og söfnuðust rúmar
þrjár milljónir sem þær gáfu Kristínarsjóði.
Að sögn Rúnu Jónsdóttur hjá Stígamótum hefur nán-
ast ekkert verið hringt í neyðarsimann og segir hún í bí-
gerð að reyna Kka aðrar leiðir til að kynna þjónustuna, t.d.
á meðferðarstofnunum kvenna því vitað er að margar
konur leiðast út í vændi þegar þær eru í neyslu. Árið 2003
leituðu 10 einstaklingar, 8 konur og 2 karlar, til Stígamóta
til að fá aðstoð vegna vændis og voru þau á aldrinum 17 til
44 ára. 21 vændismanneskja hélt áfram í viðtölum frá ár-
inu áður, 16 konur og 5 karlar. „Vændið er oft ekki aðalat-
riðið þegar þetta fólk kemur til okkar, það leitar hingað
vegna ýmis konar kynlífsofbeldis. Frásagnir af vændinu
koma svo fram í samtölunum síðar og getur þar bæði ver-
ið um nýlegt vændi og eldra að ræða. Á síðasta ári komu
einnig til okkar fimm nýir skjólstæðingar vegna kláms, á
aldrinum 14 til 25 ára. Að misnota konur í klámi er ný teg-
und kynlífsofbeldis og felst í því að teknar eru videomynd-
ir eða venjulegar myndir af þeim í samförum eða klám-
fengnum stellingum og það síðan notað gegn þeim, t.d. af
fyrrverandi rekkjunautum. Klámvæðingin hefur leitt af sér
alls kyns starfsemi af þessu tagi þar sem Ijóst er að siðferði-
leg mörk hafa færst mjög til."
Ekki reyndist unnt að fá konur sem eru i meðferð hjá
Stígamótum til að tjá sig um vændi og verður því látið
nægja að vitna til þeirra viðtala sem birst hafa í fjölmiðlum
undandfarið.