Vera - 01.02.2004, Blaðsíða 48

/ GLÆSIHÚS NORÐURSINS
horfði dreymandi á Elvis og blés út úr sér Bjarna frá Vogi.
Beggi Begga, sem var kominn af fátækum foreldrum og
upp vaxinn í stórum systkinahópi á Grímsstaðaholtinu,
hafði alloft komið í Vetrargarðinn á æskuárum sínum,
enda stutt að fara, og þar hafði hann horft á þegar Jói
rokkari og Ragga upphófu sinn kynferðisdans á miðju
dansgólfinu. Beggi sá þetta allt fyrir sér og þeið átekta, þar
sem hann sat andspænis gömlum kunningja sínum og
ætlaði að kynna honum góða hugmynd. Hann horfði á Jó-
hannes Jónsson og sá, að hann var farinn að láta sig
dreyma.
Það vantaði bara, að staðurinn væri glæsilegri, sagði
Beggi Begga, þetta var einsog gamalt fjós. En nú hef ég
fengið góða hugmynd.
Já? sagði Jói rokkari, sem var í svipinn hættur að vera Jó-
hannes Jónsson fulltrúi og sá sjálfan sig í sviðsljósinu.
Við þurfum að byggja glæsihús í Vatnsmýrinni, gera
skemmtihús á heimsmælikvarða úr fjósinu sem kallað var
Vetrargarðurinn, þegar við vorum strákar, sagði Beggi
Begga.
Mér hefur nú einmitt stundum dottið það sama í hug,
sagði Jóhannes Jónsson, sem síst vildi viðurkenna fyrir
Begga Begga, að hann hefði ekki sjálfur fengið góðar hug-
myndir. En það er bara orðið svo mikið af hótelum í seinni
tíð, sagði hann, Hótel Saga, Hótel Esja, Hótel Holt, og fleiri
eru í byggingu...
Ég er ekki að hugsa um svoleiðis hótel, sagði Beggi og
sagði það rólega til að dylja óþolinmæði sína gagnvart
skilningstregðu kunningja síns. Ég er að hugsa um glæsi-
lega skemmtistaði, „show" og þessháttar, auðvitað nektar-
dans eins og nú er farinn að tíðkast hér, glæsilegar striptís-
ur, eitthvað sem hægt er að bjóða upp á nú á tímum,
bjóða útlendingum, þú skilur um hvað ég er að tala. Við
erum svo miklir sveitamenn hér á íslandi, menn eru enn að
stunda rollubúskap og tala um jafnvægi í byggð landsins,
en þetta er að þreytast, það er að koma svolítill stórborg-
arbragur á Reykjavík, það verður ekki langt þangað til við
erum þúnir að fá vopnaða lögreglu einsog allar þjóðir sem
ekki kafna undir nafni, en það vantar bara kórónuna á það
enn sem komið er, að við séum gildir meðal þjóðanna. Út-
lendingar finna þetta, við erum frumstæð þjóð í þeirra
augum, þeir fá ekki hér það sem þeir geta fengið í erlend-
um stórborgum, - það vantar alveg hér, en nú er tíminn
kominn fyrir góða hugmynd, - og arðbæra, - ég vil segja
þjóðhagslega arðbæra, - það veistu, það veistu, Jói.
Jóhannes Jónsson, fulltrúi í Fjármagni hf og virðulegur
borgari, hafði fölnað upp undir ræðunni og var hættur að
púa frá sér Bjarna frá Vogi. Hann starði á Berg Bergsson
einsog hann vissi ekki hvað halda skyldi. Hann leit snögg-
lega á vindilinn, sem nú var að slokkna í, og síðan á mynd-
ina af Elvis Presley, og það kom furðusvipur á andlit hans
(nákvæmlega einsog Beggi Begga hefði getað búist við).
Þú ert þó ekki að tala um hóruhús? spurði hann.
Um leið hljómaði A Hard Day's Night úr útvarpstækinu
sem hann hafði gleymt að skrúfa fyrir og beið Beggi með
svar sitt þangað til Jóhannes Jónsson fulltrúi hafði skrúfað
fyrir Bítlana.
Hóruhús! sagði Beggi í hneykslunartóni. Hver var að tala
um hóruhús? Ég sagði glæsihús! Glæsihús Reykjavíkur.
En þú áttir við hóruhús. Þú talaðir þannig. Ég er ekki svo
mikill asni að ég skilji ekki um hvað þú hefur verið að tala.
Það vantaði nú bara, að við færum að reisa hóruhús fyrir
kanana á Vellinum. Ertu orðinn vitlaus?
Hvað væri svo sem að því? hraut út úr Begga Begga, og
átti þá ekki við hvað væri að því, þó að hann kynni að vera
orðinn vitlaus, heldur hvað væri að því að reisa hóruhús
fyrir kanana á Vellinum, því það hálfvegis fauk í hann.
Hvað var Jói rokkari að æsa sig?
Maður gæti haldið að þér væri alvara, sagði Jóhannes
Jónsson fulltrúi, og var nú hættur að púa. Ég vona bara að
þú sért ekki alveg að tapa þér!
Það var kominn hneykslunarsvipur á Jóhannes Jónsson.
Það nær þá ekki lengra, sagði Beggi og sýndi á sér farar-
snið, en ég var ekki að tala um neitt hóruhús handa kön-
um. Annars vissi ég ekki að þú værir á móti varnarliðinu,
bætti hann við í nokkrum gremjutóni, en reyndi þó að
hafa hemil á þykkju sinni.
Það sljákkaði í Jóhannesi við þessi orð. Hann sagði:
Ég er það ekki, - alls ekki, - síður en svo...en...
Ég var bara að hugsa um ferðafólk allsstaðar að úr heim-
inum, sagði Beggi Begga, og lét á sér heyra að hann teldi
sig hafa orðið fyrir ósanngjörnum viðtökum. Ég hélt nú
einmitt að þú kynnir að hafa áhuga á því, þar sem það er
nú hlutverk þitt hjá Fjármagni hf að annast fyrirgreiðslu
við ferðamenn, - já og kynna land og þjóð. Og ég held nú
að varnarliðið í Keflavík mætti eins borga hlut í glæsihúsi,
þar sem ferðamenn (og þeir líka) fengju að sjá fallegar ís-
lenskar stúlkur, sem ég segi að séu fallegustu stúlkur í
heimi, - já, heimurinn sæi þá að þeir eru ekki hér til að
verja einhverja skrælingja. Og er ekki verið að tala um að
við eigum að láta herinn borga?
Nú varð stutt þögn og vandræðaleg.
Ég hef kannski misskilið þig, Beggi, sagði Jóhannes
Jónsson, og ætlaði að draga að sér góðan reyk til að jafna
sig eftir æsinginn, en þá var dautt í Bjarna frá Vogi. Ég hef
sko ekkert á móti varnarliðinu og Keflavíkurvelli, það
veistu vel, en auðvitað eru þeir hér líka til að verja sjálfa sig
48/ 1. tbl. /2004/vera