Vera - 01.02.2004, Side 27

/ VIÐTAL
segist smátt og smátt hafa öðlast
hugrekki til að tala um Guð í slök-
uninni og nota bæn þegar það hefur
átt við. „Þegar ég er með eina mann-
eskju í meðferð spyr ég hvort henni
> finnist í lagi að ég nefni Guð. 1 hóp-
meðferð segi ég hins vegar: „Guð,
samkvæmt skilningi hvers og eins.“
Stundum segi ég líka: „Hvort sem
þú trúir á Jesú Krist upprisinn eða
ekki þá mun guðstrú þín styrkjast."
Yfirleitt er fólk þakklátt fyrir þessa
trúarlegu tengingu en einstöku
sinnum hef ég fengið mótbárur. Það
er reyndar langt síðan að maður
sagði síðast við inig að hann vildi
ekkert hafa með þennan heilaga
anda að gera,“ segir Margrét og
hlær. „Ég er auðvitað meðvituð um
að þetta getur verið viðkvæmt og hef
reynt að finna mína leið. Ég þarf að
passa að stuða enga en gefa þeim
jafnframt næringu sem hafa þörf
fyrir að heyra talað um Guð.“
Hægt að leggja
mælikvarða á líðan
^ Frá árinu 2000 hefur Margrét haft
aðsetur á Þróunarsetrinu við Eiríks-
götu 19 ásamt fleiri hjúkrunarfræð-
ingum. Þar hefur hún haft aðstöðu
til að veita slökunarmeðferð, m.a.
fólki með langvarandi verki sem sumt
er komið í hjólastól og hún hefur
einnig veitt starfsfólki einstaldings-
meðferð við sérstakar aðstæður.
ÞAÐ SEM HEFUR VERIÐ GERT í HEILBRIGÐISKERFINU FRAM TIL ÞESSA ER
AÐ VEITA BESTU MÖGULEGU ÞJÓNUSTU - HVAÐ SEM HÚN KOSTAR. ÞAÐ
SEM HEFUR HINS VEGAR MINNA VERIÐ HUGAÐ AÐ ER AF HVERJU ERUM
VIÐSVONA VEIK
Þegar Margrét er spurð hvernig
hún meti árangur af starfi sínu segist
hún smátt og smátt hafa lært að
nota huglæga kvarða sem eru eink-
um notaðir á verki. „Ég bið fólk að
setja verkina á kvarðann 0 til 10, þar
sem 10 eru þá mestu verkir sem það
getur ímyndað sér. Á sama hátt er
hægt að spyrja um kvíða og innri
spennu. Svo hef ég notað öfugan
kvarða til að spyrja um andlega líð-
an. 0 er þá vanlíðan og 10 mesta
vellíðan. Á þennan hátt hef ég reynt
að gera mér grein fyrir líðan þeirra
sem hafa verið hjá mér í einstak-
lingsmeðferð. Það er misjafnt hvað
tekur langan tíma fyrir fólk að ná ár-
angri. Sumt fólk upplifir góða slök-
un strax í fyrsta skipti og hefur sagt
að kvíði þess hafi minnkað úr 13
niður í 2. Því leið sem sagt svo illa að
það hafði sprengt skalann. Það er á
slílcum stundum sem ég finn veru-
lega að ég hafi gert gagn,“ segir Mar-
grét og brosir.
„Því miður kemur fyrir að fólki
með mikla verki, t.d. stoðkerfis-
verki, er ekki trúað. Við heilbrigðis-
starfsfólk erum stundum ekki nógu
góð í að trúa því sem fólk segir um
eigin líðan, kannski vegna þess að
við eigum erfitt með að viðurkenna
vanmátt okkar. Það kemur nefnilega
fyrir að við getum hjálpað miklu
minna en við vildum. í langflestum
tilfellum getum við þó hjálpað fólki
sem á við líkamlega verki að stríða,
þökk sé verkjalyfjunum sem hafa
verið fundin upp og við notum á
réttan hátt. Fólk sem er orðið ör-
yrkjar hefur þar að auki oft miklar
fjárhagsáhyggjur sem hafa slæm
áhrif á líkamlega og andlega líðan. í
starfi mínu hef ég umgengist mjög
margt fólk sem hefur liðið verulega
illa og er alltaf þakklát þegar ég sé að
slökunarmeðferðin bætir líðan og
jafnvel verki þar sem hún minnkar
kvíða og innri spennu.“
Heilbrigðiskerfi í kreppu
Að lokum er Margrét spurð hvað
henni finnist um þá ákvörðun
stjórnenda spítalans að leggja starf
hennar niður. „Mér finnst það auð-
vitað algjör skandall, “ segir hún en
tekur fram að þar sé hún ekki að tala
um sjálfa sig heldur þá stefnu að
skera niður þjónustu sem snertir
sálarlíf fólks. „Starfsfólki eins og fé-
vera / 1. tbl. / 2004 / 27