Vera - 01.02.2004, Blaðsíða 15

klúbbarnir ekki lengur þurfa að standa
í alls kyns pappírsvinnu vegna at-
vinnuleyfa fyrir stúlkur frá Eystrasalts-
löndunum og Austur-Evrópu, sem er
stærstur hluti dansaranna. Hann virðist
hafa trú á því að þær muni streyma yfir
landamærin um leið og aðild landa
þeirra að Evrópusambandinu verður
orðin að veruleika og sækjast eftir því
að koma til íslands til starfa.
í því sambandi er vert að heyra
hvað melludólgurinn sem viðtal var
við í Mannlífi hefur að segja um stúlkur
frá löndum utan EES svæðisins: „Ef
hingað kæmu stelpur frá Eystrasalts-
löndunum þá væru þær með dólga úti
og jafnvel mafíuna á bakinu, eins og
við sjáum í kvikmyndunum." Það kom
einmitt fram í viðtali í VERU (2/2001)
við stúlkur frá Lettlandi sem störfuðu
hér við nektardans. Þær þurftu að
greiða umboðsmönnum sínum í Lett-
landi 50.000 íslenskar krónur á mánuði
af launum sem þær skröpuðu saman
með því að tæla menn í einkadans, fyr-
ir annað fengu þær ekki greitt.
Ef starfsemi af þessu tagi flokkast
ekki undir mansal væri gaman að vita
hver skilgreiningin á atvinnu af þessu
tagi er.
Nektardansstaðirnir og einka-
dansinn
Á fund Femínistafélagsins á Sólon
mættu einnig Þórólfur Árnason borg-
arstjóri og Jónas Hallsson aðstoðar yf-
irlögrelguþjónn í Reykjavík og var
einkum rætt við þá um framkvæmd
lögreglusamþykktar Reykjavíkur um
bann við einkadansi. í máli Jónasar
kom fram að lögreglan hafi átt í basli
með að fá eigendur staðanna til að
fara eftir lögreglusamþykktinni og
taka niður skilrúmin þar sem einka-
dansinn fór fram. (staðinn sé nú komið
uþp annars konar fyrirkomulag þar
sem tveir menn borgi meira fyrir að
horfa á tvær stelpur dansa og sá dans
fari fram á afmörkuðu svæði. Jónas
sagði að lögreglan kæmi reglulega til
eftirlits á staðina en taldi jafnframt að
einkadans væri enn stundaður á stöð-
unum í dulargervi. Lögreglan hefði
hins vegar ekki séð slíkt athæfi með
eigin augum og hefði þvi ekki getað
kært það. Á fundinum upþlýsti Kristín
Ólafsdóttir jafnréttisfulltrúi í Kópavogi
að í janúar eða febrúar myndi sams-
konar lögreglusamþykkt ganga í gildi
DANSMEYJARNAR VORU TILBÚNAR TIL AÐ HITTA VIÐKOMANDI EFT-
IR LOKUN ÁN ÞESS AÐ SLÍKT FÆRI í GEGNUM BARINN. ÞAÐ MYNDI
K0STA 50-70.000 KRÓNUR FYRIR N0KKRAR KLUKKUSTUNDIR 0G
KAUPANDI VÆNDISINS ÞURFTI SJÁLFUR AÐ ÚTVEGA HÚSNÆÐIÐ
Mynd: Þórdís Ágústsdóttir
þar í bæ, en eins og vitað er hefur
Kóþavogur verið eina bæjarfélagið
undanfarin misseri þar sem einkadans
er enn leyfður.
í tengslum við þá umræðu sem átt
hefur sér stað um starfsemi nektar-
dansstaða er fróðlegt að lesa umsögn
eldri manns sem birtist í umfjöllun
timaritsins VIÐ (1/2004) um vændi á
Akureyri. Fram kemur að þrjú ár séu
liðin síðan hann hætti að stunda súlu-
staðina og að fjárhagur hans hafi aldrei
borið þess bætur. Hann segir: „Fyrir
einmana eldri mann sem aldrei hafði
vaðið í kvenfólki voru þessir staðir Ifk-
astir paradís. Ég held að það megi
helst líkja þessu við fíkn. Þarna eyddi
ég miklu af tíma mínum og öllum pen-
ingunum mínum. Stelpurnar þekktu
mig orðið og sóttu mikið í að setjast og
sþjalla. Til þess að það mætti þurfti ég
að kaupa handa þeim áfengi á upp-
sprengdu verði en jafnvel það dugði
ekki til. Eftir smá tíma fóru þær að fá illt
auga og þá keypti ég einkadans til
þess að forða þeim frá því að lenda í
vandræðum. Vændi sem slíkt var ekki
stundað inni á stöðunum en þar var
hægt að semja um allt milli himins og
jarðar. Eina skilyrðið var að þjónustan
yrði veitt utan staðanna. Þúsundkall-
arnir fuku en það skipti mig ekki máli
því ég var kynferðislega fullnægður (
fyrsta skipti á ævinni."
vera / 1. tbl./2004 / 1