Akranes - 01.04.1957, Blaðsíða 18

Um þetta leyti var auglýst eftir stúlku
til að annast venjuleg hússtörf, og var
tekið fram, að þetta væri hjá góðu fólki.
Þegar hún kom þangað til þess að falast
eftir vinnu, fannst henni horfa heldur
ógæfulega fyrir sér, því að þarna var
biðröð kvenna langt út á götu, margir
tugir. Sigríður fór að heiman í sínum
íslenzka búningi, og hafði auðvitað enn
ekki lagt hann á hilluna svo skjótlega.
Þegar hún hafði verið þarna í biðröð-
inni nokkra stund, kemur til hennar
myndarlegur maður, vel klæddur, tekur
hana tali og leiðir hana afsiðis, fer með
hana að bakdyrum hússins og býður
henni að ganga inn. Hún verður þess
fljótlega vör, að þetta er húsbóndi heim-
ilisins, kommandör Möller- Hann leiðir
Sigríði inn i stofu til konu sinnar og
segist eindregið ráðleggja henni að taka
þessa stúlku og enga aðra í sína þjónustu.
Hann hafi verið nokkur ár á íslandi, þar
hafi sér liðið vel, og kunnað vel við Is-
lendinga, sem reynzt hafi sér vel í öll-
um efnum. Auðvitað fór konan að ráðum
bónda síns og réð hún þegar til sín hina
ungu, íslenzku stúlku. Þannig varð hinn
íslenzki búningur Sigríði þegar að góðu
liði í fyrstu lotu, er hún keppti við tugi
samlanda kapteinsins, sem bar fslending-
um svo vel söguna, að henn gat óhrædd-
ur mælt með þeirri stúlkunni, sem var
í hinum íslenzka þjóðbúningi.
Hvorugur aðili brást hinum. Þarna var
Sigríður í nokkur ár í góðu yfirlæti. Fyr-
ir atbeina þessara góðu hjóna fór hún
meira að segja til náms og dvalar á
herragarði á Jótlandi, þar sem hún lærði
rnargt og mikið til hlítar. Eftir það fór
hún sem ráðskona til mikilsmetins góss-
eiganda og var þar í nokkur ár- Eftir
það var hún einnig hjá háttsettum aðals-
manni.
Þessi unga, íslenzka stúlka umgekkzt
þvi fyrst og fremst vel menntað fólk. Því
var hún t. d. ekki ósjaldan í veizlum með
konunglegu fólki. Síðar stjórnaði hún
t. d. matartilbúningi í slikum stórveizl-
um, sem haldnar voru fyrir heldri gesti.
Síðar sótti hún svo um ráðskonustöð-
una við Friðriksspítala í Kaupmannahöfn,
og þrátt fyrir það, að um i oo konur
sóttu um stöðuna, fékk frk. Helgason
hana- Svo kunn var hún orðin, og hafði
svo góð meðmæli frá öllum þeim, er hún
hafði verið hjá, eða kynni höfðu haft af
henni.
Löngu seinna, þegar yfirlæknirinn og
frk. Helgason voru orðin kunnug, barst
eitthvað í tal ráðning hennar að spítalan-
mn. Lét Sigríður þá í ljós undrun sína
yfir því, að hún hefði hlotið stöðuna, Jiar
sem úr svo stórum hóp valinna kvenna
var að velja, auk einhverrar ákveðinnar,
sem baíði mun hafa verið gáfuð kona,
falleg og vel menntuð. „Jú, kæra frk.
Helgason. IJað er nokkuð til sem heitir
intellegence", sagði læknirinn.
IJetta var mikill sigur fyrir hina ungu
stúlku. Ötrúlegur sigur, er útlend kona
fór með sigur af hólmi fyrir slíkum
fjölda innlendra, vel menntra kvenna,
sem margar hafa sjálfsagt verið há-
menntaðar, gáfaðar og göfugar. Þetta
var góð staða, og veitti rétt til eftirlauna,
en var auðvitað að sama skapi erfið og
ábyrgðarmikil-
Starfið var ekki smávaxið, og ekki
heiglum hent að takast slíkt á hendur.
Sjúklingar og starfslið um 500 manns.
Þrátt fyrir það fór henni starfið vel úr
hendi. Hún var skapmikil, ákaflega dug-
leg, stjórnsöm og réttlát. Hún var auð-
vitað ströng og gerði miklar kröfur til
aimarra, en þó fyrst og fremst til sjálfr-
ar sín. Hún gat aldrei séð fólk iðjulaust.
Hún var hrein og bein, og gat oft verið
þungorð og beinskeytt.
86
AKRANES