Akranes - 01.04.1957, Blaðsíða 51

in undur þótt öllum falli hann vel í
geð, jafnvel kommúnistanum, sem vit-
anlega hefur öirnur takmörk i lifinu en
kaþólskur prestur.
Róbert Arnfhmsson leikur borgarstjór-
ann og gerir hann að skemmtilegum ná-
unga, sem hlýtur vinsældir allra, hvar
í flokki sem þeir standa.
Öllu báglegar hefur tekizt til með
rödd Krists sem heyrist úr fjarska og
er leikin af Indriða Waage. Mér datt
i hug ævintýrið um kiðlingana, sem ekki
trúðu því, að úlfurinn væri mamma
þeirra, vegna þess, hvað hann hafði
hrjúfa rödd. Jafnfráleitt fannst mér að
trúa því, að Kristur myndi tala neitt
svipað því sem Indriði Waage gerði bak
við tjöldin.
önnur hlutverk eru fremur lítil en
vel með þau farið.
Leikstjórn hefur greinilega verið mjög
góð, og er vafalaust gagnlegt að leikhús-
in fái öðru hverju erlenda leikstjóra. Is-
lenzkir leikarar eru eðlilega alleinangrað-
ir og því mikils virði fyrir þá að hafa
samband við listamenn frá öðrum þjóð-
um. Leiklistin er svo alþjóðleg, að eng-
inn leikari getur látið sér nægja að
kynnast því einu, sem unnið er innan
hans eigin leikhúsveggja, ef ekki á að
fara fyrir hinum, eins og manni einum
á Selfossi, sem telur þá leiklist eina
gagnlega og umtalsverða, sem leikin er
austanfjalls-
* Hæ þarna úti
og Browning-Þýðingin.
Leikfélag Reykjavikur sýndi i vctur
tvo einþáttunga, sem allmikla atliygli
vöktu sökum lélegrar aðsóknar. Urgur-
inn entist þó því miður ekki til þess að
vekja almenning til meðvitundar um að,
að því er annan einþáttunginn varðaði
var um að ræða ágætt leikrit, sem var
afburðavel leikið, og er með þessum orð-
um átt við Browning-þýðinguna-
„Hæ þarna úti“ átti ekki betra skilið
en falla sem fyrst i gleymsku og dá-
Þátturinn var, að svo miklu leyti sem
hann var hugsaður, eins konar skýring
á sálarlífi fanga eins í Bandarikjunum.
Að mínu viti jók þátturinn ekki einum
millimetra við þekkingu manna á félags-
legri sálfræði en fjarri fór því að höf-
undur færði sér í nyt margt, sem þessi
fræðigrein hefur þegar varpað ljósi yfir.
Læt ég svo útrætt. um þátt þennan nema
geta má þess, að leikstjórn og meðferð
var lýtalaus.
Browning-þýðingin var hins vegar
merkileg sálarlifslýsing þótt efnið væri
langt frá því að vera nýtt eða frumlegt.
Fornmenntamaðurinn Andrew Crocker-
Harris, menntaskólakennari, snilldarlega
leikinn af Þorsteini ö. Stephensen, er
aðalpersóna leiksins, en hin aðalpersón-
an er húsfreyja hans, Millie, vel leikin
af Helgu Valtýsdóttur.
I rauninni ætti leikur Þorsteins Ö.
skilið sérstaka ritgerð, svo stórfenglegur
var hann. Hann sýndi okkur inn í
innstu fylgsni þjakaðrar mannssálar, sem
hefur orðið fyrir vonbrigðum á öllum
sviðum. Nemendurnir skilja hann ekki
en gero gys að honum, og er John Tap-
low, menntaskólanemi, afburðavel leik-
inn af Þorsteini Gunnarssyni, mennta-
skólanema, fulltrúi þeirra, sem hæða
lærimeistarann, þótt hann búi raunar
einnig yfir hlýjum tilfinningum í garð
kennara sins. Varla þarf að efa, að Þor-
steinn Gunnarsson á eftir að skapa marg-
ir ágætar persónur á leiksviðinu, ef hann
gerir leiklistina að ævistarfi og þolir
góða dóma þótt ungur sá að árum.
Ekki bætir heimilislifið upp það, sem
á skortir í lífshamingju sökum vonbrigða
AKRANES
119