Akranes - 01.04.1957, Blaðsíða 57

lærði smíðar hjá Ólafi Þorsteinssyni frá
Halldórshúsi, og smíðaði nokkuð með
honum.
Jón Magnússon kvæntist ekki. Hann
átti hins vegar einn son með Þórunni
Brandsdóttur frá Króki, sem lengi var
vannukona í Guðrúnarkoti og í Lamb-
húsum. Þessi scnur þeirra er Hjörleifur
M. Jónsson, fisksali í Reykjavík. Hjör-
leifur er vel greindur, orðhvatur og dug-
legur. Hann er dálitið hagmæltur (Það
mun Jón, faðir hans, einnig hafa verið).
Hjörleifur les mikið, sérstaklega ljóð, og
ann þar Einari Benediktssyni öBum öðr-
um fremur og vitnar oft til hans. Hann
ber skyn á margt og hefur mikið reynt.
Er drengskaparmaður og trygglyndur. Er
því auðséð, að hann hefur erft marga
beztu kosti föður síns, enda er minning
hans rík i huga Hjörleifs. Kona Hjörleifs
er Ástríður Andrésdóttir frá Hrisbrú í
Mosfellssveit. Þeirra börn:
1. Jón Magnússon, dó ársgamall.
2. Jón Óskar, viðskiptafræðingur. Vann
legni hjá Shell h.f-, kvæntur Ingu
Guðbrandsdóttur úr Rvík. Þeirra
börn: Þuriður og Guðbrandur.
3. Ólöf, gift Hjörtþóri Ágústssyni,
skáldi, frá Rauðará. Þeirra börn:
Arnar Hjörleifur, Rannveig. Áður
en hún giftist, átti hún dreng er
Reynir heitir.
4. Andrés, kvæntist Erlu Sigurðardótt-
ur úr Reykjavík, þau skildu. Þeirra
synir: Sigurður og Ólafur.
5. Hjördís, gift Guðmundi Skúlasyni
frá Flateyri. Þeirra sonur Skúli.
6. Reynir, dáinn.
Hjörleifur fluttist liéðan frá Akranesi
1919 til Reykjavíkur. Um 4 ára skeið
var hann við utanbúðarstörf hjá Natan
& Olsen. Iljá Morgunblaðinu var hann
í 3 ár og hjá Vöruhúsinu í 10 ár. Síðan
hefur hann jöfnum höndum verið bif-
reiðastjóri og fengizt við fisksölu- Árið
1952 varð Hjörleifur fyrir miklu höfuð-
áfalli, sem hann aldrei mun ná sér eftir.
Það er aðeins eitil harka hans, sem hefur
haldið honum uppi, því að langt er frá
að hann gangi heill til skógar.
Þorsteini á Grund og Jóni á Bergstöð-
um var vel til vina, og orti Þorsteinn
erfiljóð eftir hann. Þar í eru þessi tvö
erindi:
Ævislarf og öll ]>ln verk,
unnið var ineð trúskap dáðum,
höndin lipur, hugsjón merk
hagvitur um rofin serk.
Viljaþrek og vonin sterk
viðnám fylgdi öllum ráðum.
Ævistarf og allt þitt verk
unnið var með trúskap, dáðum.
Göfgar kveðjur greiðist þér,
góði, trúi, dyggi maður,
saman fundum síðar her
sifjabönd þótt slitni hér.
Einn þá kemur, annar fer;
öllum þrjóta verustaðir.
Göfgar kveðjur greiðist þér,
góði, trúi, dyggi maður.
Þess er áður getið, að Jcn hafi verið
eitthvað hagmæltur. Hann gerði ekki
mikið að því að yrkja, og enn síður var
því haldið saman. Jón var mikill dýra-
vinur. Hann átti hest, og er þessi vísa
um hann:
Fáum vinum veit ég af,
er vissu betur hver af öðrum;
dýrinu sem að Guð mér gaf,
gœddi eg minum beztu fjöðrum.
Jóni þótti vænt um Hjörleif, son sinn,
og bar mikla umhyggju fyrir honum.
Einhvern tíma orti hann þessa heilræða-
vísu til Hjörleifs:
Vera hvötin þín skal það.
þig sem minnst að státa,
en alla hluti á sinn stað,
ætið skaltu láta.
A K R A N E S
12/5