Akranes - 01.04.1957, Síða 25

menntun hans, sem hann þó bætti mik-
ið við með sjálfsnámi.
Strax að námi loknu, og samhliða því,
gerðist hann einnig fastur starfsmaður
við hinn mikla rekstur frænda síns. Þar
var ekki til einnar nætur tjaldað, því að
þar starfaði hann í 24 ár. Heiðar var
vel greindur, og var sérstaklega létt um
að læra tungumál. I hinum umfangs-
mikla rekstri, þar sem hann hafði mik-
ið við útlendinga saman að sælda, jók
hann því verulega og varanlega við mála-
kunnáttu sína. Kom þar og enn eitt til.
A þessum árum var Þórður Flygenring
við fisksölustörf á Spáni, þar sem Heiðar
var aðstoðannaður hans um eins árs
skeið.
Árið 1928 réðist Heiðar svo sem starfs-
maður til Veiðarfæraverzlunar 0. Elling-
sen, sem skrifstofumaður. Þá kom mála-
kunnátta lians, og hin praktiska verzlun-
armenntun um tugi ára, að góðu haldi.
Heiðar var óvenjulega góður starfs-
maður, vel menntaður, iðinn og sam-
vizkusamur, húsbóndahollur maður og
mátti i engum efnum vamm sitt vita-
Salomon Heiðar var mikill hæfileika-
maður og fjölgáfaður- Honum var áreið-
anlega flest til lista lagt. Hann var ágæt-
lega hagur, afbragðsskrifari og söng- og
lónlistarmaður af lífi og sál. Það hefði
sjálfsagt verið honum næst skapi, að
mega helga tónlistinni allt sitt líf. Heið-
ar var ekki framgjarn maður, og fremur
dulur. Ekkert hálfkák var honum að
skapi. Því mun honum hafa þótt leitt
að geta ekki notið verulegrar menntunar
í músik. Þótt hann hlyti ekki á þessu
sviði þá menntun, er hugur hans stóð
íil, varð hann íslenzkri tónmennt að
miklu liði.
Faðir hans var honum líkur í þess-
um efnum. Þar var hugur hans allur.
Bóndasonurinn frá Fiskilæk lærði á unga
aldri að leika á orgel hjá hinum merka
tónlistarfrömuði, Jónasi Helgasyni, dóm-
kirkjuorganista. Læriföðumum hefur á-
reiðanlega þótt mikið koma til hæfileika
og námsárangurs lærisveinsins, þvi að
Jónas gaf Runólfi lítið orgel að námi
loknu. Runólfi var þetta lífið sjálft. Var
það haft fyrir 'satt, að hann gleymdi
fénu, þegar músikin var annars vegar.
Það fannst nágrannabændum hans ekki
búhyggja, en náttúran er söm við sig;
þá var ekki mikið um hljóðfæri í sveit-
um landsins og fáir menn sem þar voru
leiðandi. Runólfur spilaði bæði á harmón-
ikku og orgel, og ég hefi heyrt sagt, að
fyrst hafi hann leitt sönginn i Leirár-
kirkju með harmónikkunni sinni. Hann
var og organisti í Siðumúlakirkju, og
notaði þar oi'gel sitt, sem fyrr var nefnt.
Sumurn fannst víst það vera helgispjöll
ið nota orgel við messugjörð, livað þá
harmoniku.
Hér sannaðist sem oft áður, að sjald-
an fellur eplið langt frá eikinni. Heiðar
var ekki gamall þegar hann liafði lært
af föður sínum að leika á orgel.
Þegar suður kom, varð Runólfur fljót-
lega organisti við Garðakirkju á Álfta-
nesi, enda spilaði hann ágætlega, og
gekk allur upp i starfinu. Eftir að Run-
ólfur missti heilsuna, tók Heiðar við
organleikarastarfinu. Síðar var hann og
um mörg ár organisti við Frikirkjuna í
Hafnarfirði.
Heiðar var einn af stofnendum Söng-
félagsins „Þrestir“ og lengi i stjórn hans.
Hann var og kórfélagi þar, enda hafði
haim ágæti söngrödd. Söng hann þar
bassa, alla stund meðan hann átti heima
í Hafnarfirði, og eitthvað eftir að hann
fluttist til Reykjavíkur.
Þegar til Reykjavíkur kom, gerðist
hann og kórfélagi í Karlakór Reykjavik-
ur, og var það í 10 ár. Hann var einnig
A K R A N E S
93