Akranes - 01.04.1957, Qupperneq 26

um mörg ár formaður kórsins, og um
tvcggja ára skeið formaður Karlakóra-
sambands Islands. Þá var Heiðar fyrst
í stað ritstjóri tímaritsins „Heimir“. Auk
alls þessa var hann svo organleikari Að-
ventsafnaðarins frá 1934 til dauðadags.
Heiðar fékkst einnig all mikið við
lagasmíð. Vegna hlédrægni sinnar lét
hann ekki mikið á þvi bera. Honum
fennst hann ekki hafa þar til bnmns að
bera svo fullkomna menntun, að sér
leyfðist að láta þar ljós sitt skína. Nokk-
ur lög hans eru þjóðkunn. Aðeins fá
af lögum hans hafa verið gefin út. 1 þess-
um efnum, sem öðrum, var Heiðar ákaf-
lega vandur að virðingu sinni. Hann
fékkst við lagasmíð, allt fram undir and-
lát sitt. Grein hans' „Nokkur þankabrot
um músik“ í siðasta hefti þessa rits, mun
vera það síðasta, er hann ritaði um þetta
efni- Sú grein sýnir vel, hve músikin var
samgróin innsta eðli hans, og hversu
máttug hún væir til göfgunar mannlegri
sál.
Músikin var hans hjartans mál. Þar
vildi hann umfram allt lifa og hrærast.
Hann leit á tónlistina sem æðri upp-
sprettu, menntandi og göfgandi í senn, og
tengilið milli Guðs og manna. Hann sá,
að hinn mikli spekingur hafði rétt fyrir
sér, sem sagði: „Þar söngur ómar, seztu
glaður, það syngur enginn vondur mað-
ur“.
Heiðar var eirrn sá heilsteyptasti mað-
ur er ég hefi þekkt. Ungur leitaði hann
því eftir fótfestu til að byggja líf sitt á.
Hann fann fljótt að leiðarsteinninn var
]iin kristna trú og lífsskoðun. Aflaði
hann 'sér mikils og góðs bókakosts um
trúfræði og samanburðarguðfræði. Sam-
hliða fór hann að lesa biblíuna, og fann
þar fegursta gimstein allra gimsteina.
Allt, sem vizka mannanna, dáð og dreng-
skapur er frá runnin og byggist á.
Með hliðsjón af þessu hefur það sjálf-
sagt ekki verið nein tilviljun að Heiðar
hafnaði i trúfélagi Aðventista, þar sem
hann fann traustleikann, hina óbifanlegu
vissu.
Heiðar var ákaflega prúður maður,
hlýr í viðmóti og fágaður humoristi.
Harun var heimilisrækinn og heimakær.
Hann var því ástríkur og umhyggjusam-
ur heimilisfaðir, og fékk það ríkulega
endurgoldið á gagnkvæman hátt. Heið-
ar var biðjandi maður, og blessaðist allt
fyrir náið samband við uppsprettu allr-
ar náðar. Hann var hamingjumaður og
heilsteyptur, er gaf öllum mönnum gott
fordæmi. Góður maður á leið til mikilla
fyrirheita í æðra heimi.
Salómon Heiðar var kvæntur ágætri
konu, Jónu Sigurjónsdóttur frá Stóru-
Vatnsleysu. Þau giftust 18, maí 1929 og
lifðu saman í ástríku hjónabandi er eng-
an skugga bar á. Þau eignuðust tvö böm,
Guðrúnu og Helga. Bæði uppkomin, en
í foreldrahúsum. Áður en Heiðar kvænt-
ist, átti hann og son með Margréti Stef-
ánsdóttur, Hauk, bankafulltrúa, sem
einnig er ókvæntur hjá móður sinni. öll
eru bömin prýdd ýmsum beztu kostum
föður síns.
Ef ísland ætti marga hans líka, væri
losið minna, traustleiki og öryggiskennd
meiri. Ég minnist hér og sakna vinar
í stað, en þakka tryggð, dáð og dreng-
skap og óbrigðult fordæmi.
Ól. B. Björnsson.
(Upphaflega átti þessi grein að birtast í Morg-
unblaðinu 24. maí. Þar þótti hún of löng, og var
„umskorin". Niðurröðun og orðalag þessarar
greinar yfirleitt haldið, en undir stendur Kgr.).
94
AKRANES