Akranes - 01.04.1957, Síða 29

Þeir virtu mig þá heldur ekki viðtals.
Sunnudagurinn birtist okkur, eða öllu
lieldur við honum, því fljótari varð hann
til skriðs og kominn vestur úr öllu valdi
þegar við rifum skjáina, enda ekki til
fagnaðar að flýta sér, dimmt yfir og
skemmtanlítið, fórum við Hreppstjóri lít-
ið eitt að laga norðurstafninn á húsinu.
Húsbóndi rannsakaði grunn undir úr-
komumælinn, skrifaði dagbók og fleira.
Stúlkur störfuðu að innanhússverkum
með Halldór fyrir vatnspóst. Magnús
undirbjó myndatökur og teiknaði farnar
leiðir inn á kort sin. Að öðru fór sá
dagur í mas og hvíldir. Nokkuð var teflt
en ekkert spilað, enda betra veður en
þegar Geir Zoega, hinn elzti með því
nafni, kom til lands eftir stórhríðargarð
og var spurður um veður og líðan: „Það
mátti vel spila á spil, en var ómögulegt
að tefla kotru“, var svarið. Auk þessara
starfa höfðum við miklar fyrirætlanir
fyrir mánudaginn, en það var stefnumót
við „Kerlingar“ í Vatnajökli.
Gott er að sofa út. Okkur varð síð-
gengið frá svefnstað á mánudaginn, en
þó komst allt vel til skriðs um það lauk.
Var þá hið fegursta veður. Gengum við
til sæta okkar í bílnum sæl og útsofin.
Leit þá ekki Vatnajökulslega út stefnan,
því að Guðmundur þeystist fyrst vestur
sömu slóðina og við höfðum komið; en
hann beygði fljótt í norðaustur með svo-
nefndum Bláfjöllum, en lagði þá í brekk-
urnar austur yfir fjöllin, er honum þótti
versna vegurinn fram undan. Komst
hann að lokum í 1040 metra hæð yfir
sjó áður en suður af sá og austur til
hinna fyrirheitnu Kerlinga. Hlupu þeir
Magnús og Halldór á undan þar sem
ótryggilegast þótti og sáu út leið. Steypti
Guðmundur síðan bílnum niður brekk-
urnar að Tungnaá, sem þar fellur sunn-
an við fjöllin og upp með henni síðan
Toppur Kerlingar í Vatnajökli hinnar hœrn og
jökullinn vestan hennar.
þar til leiðin lokaðist í gljúfri einu á
milli hrauns norðan ár og hálfsröðuls, er
Jökulgrindur nefnist og rís upp frá ár-
grjóti sunnan og austan við ána og á
nafn sitt að þakka sendiherra Dana, er
hér fór um árið 1925 að mig minnir og
gaf mö.rgu nafn. Voru Jökulgrindur þær
skriða ein laus undir fæti, eggjótt, vegg-
brött og þrælerfið. Þegar upp kom gaf á
að líta. Var þar dalur fyrir með vötn-
um í botni, skitgráum af jökulleir, og
skriðjökull hinu megin.
Þar sá og að vötn þau höfðu áður ver-
ið stórum illúðlegri, þvi að fjöruborð ein
20 töldum við í hlíðinni, hefir jökullinn
sjáanlega stíflað dal þennan og verið þá
milli hans og Jökulgrinda líklega 10 km
langt jökullón hyldjúpt. Er efsta vatnið
í dalnum um 900 metra yfir sjó. Fór-
um við neðan við það yfir dalbotninn,
og var þar þurr sandur á að ganga allt
að jökli. Komu þá einnig fjöruborð í
þeirri hlíð hvert af Öðru, en lengra var
þar á milli þeirra, því minni var bratt-
inn, og var þar auðgengið unz jökulröð-
in sjál-f tók við. Getur varla verra land
AKRANES
97