Akranes - 01.04.1957, Qupperneq 45

BÓKARFREGN:
Ttimur Biarna Borgfirðingaskálds og
Tlallgnms Jðclurssonar
Rírnnafclagið — Reykjavík 1956.
Það var fyrst árið 1948 að stofnað var
rímnafélag á Islandi. Nú hefur þetta
félag gefið út sjö bindi af rímum og
nokkur aukarit. Alls eru komnir út tíu
rímnaflokkar, og ein skopríma; nokkur
rit eru í undirbúningi. Þá er Finnur Sig-
mundsson að taka saman rímnaskrá; það
verður fróðlegt rit. Mörg verkefni bíða
þessa félags: Það vantar kennslubók í
rimnafræðum, það vantar báttafræði —
og það vantar fleira. En nú er félagið
búið að koma vel undir sig fótunum og
ætti að geta komið miklu í verk á næstu
árum.
I fyrra gaf Rímnafélagið út þrjá merka
rímnaflokka: Rímur af Flóres og Leó,
eftir Bjarna Jónsson Borgfirðingaskáld og
Hallgrím Pétursson, Króka-Refs rímur og
Rímur af f.ykla-Pélri og Magelónu eftir
Hallgrím Pétursson. Allar þessar rímur
eru með því bezta sem til er í þessari
grein, og til lestrar eru þær aðgengilegri
en flestar aðrar rímur frá seinni öldum.
Sá galb er á að bandrit rimnanna eru
slæm, og er engin leið að vita hvernig
þær hafi verið í byrjun. En ekki dugar
að sakast um orðinn blut.
Bjarni Jónsson var mikið skáld, en
svo leikmaður noti læknamál — lífs-
nauðsynlegir smitberar í góðri merkingu
þess orðs. Slikir smitberar eru venjulega
of fáir í hverju bæjarfélagi.
Hér er á ferð óvenjulega gáfaður mað-
ur, viðfeldinn, prúður og vel gerður, þótt
ekki liggi bonum allt í augum uppi á
skammri stund, og því er ekki útilokað
að gutlari geri hann orðlausan í bili.
Ekki mun hann þó gleyma því sem upp
var borið eða að spimt. Og þegar hann
hefur skamma stund hugsað sitt mál, og
leitað til þess afkima heilabúsins sem
mestan vísdóm geymir, kemur enginn
lengur að tómum kofunum hjá dr. Árna-
Eftir þau svör, getur fyrirspyrjandanum
sjálfum orðið svarafátt, þótt vel þættist
standa í báða fætur.
Dr. Árni er enginn veifiskati, og ekki
teldi ég það ómaksins vert að bera á
liann fé, til þess að fá hann til að verja
vafasaman málstað. Vegna spektar sinn-
ar, varfærni í orðum og virðingu fyrir
því málefni er hann telur umtalsvert:,
leggur hann það jafnan ljóst fyrir, og
hittir venjulega beint í mark.
Slíkur er sá maður í fám orðum sagt,
er við kveðjum hér í dag. Við þökkum
honum fyrir dáðríkt starf og eftirbreytn-
isverða viðkynningu, fordæmi hins
vammlausa drengsE-.parmanns, sem mið-
ar allt við æðra mat. Við óskum honum
og þeim hjónum báðum heilla og bless-
unar á komandi dögum og þökkum þeim
framúrskarandi viðkynningu“.
Þau fluttu til Reykjavikur, og eiga þar
heimili að Gnoðarvogi 54.
A K R A N E S
113