Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1931, Side 78

sumur hann fóveta, og með því uafni viljum vér
nefna hann hér eftir. Gekk svo fóveti sýslumanni til
handa i öllu og mátti eftir bréflnu gegna öllum hans
verkum, nema hann mátti eigi setjast í dómarasess.
Áður en fóveti hafði farið utan, var hann misjafn-
lega þokkaður, og lögðu menn þó misjafnt til um
það, sem anuað. Eimdi eftir af þessu, þá hann aftur
var innkominn, en þó œtluðu það sumir, að hann
heldur myndi vilja bæta úr málum manna, en lítt
koma fram vilja sinum um það eða annaö, þvi að
við stórlyndan og þveran var að eiga, þar sem
Bonnason var.
Nú víkur þangað sögunni, sem Sæmundur reið frá
Stórólfshvoli og fyrr segir. Fór hann þá í stað að
Velli og samdi þar klögunarskrá, og fekk sýslumanni
og vildi leggja málið til laga. Þó dróst það um sinn,
og mun fóveti heldur hafa ráðið til sætta; og þar
kemur, að hann leitar að semja milli málspartanna
og segir, að Sæmundur heflr geflð honum myndug-
leika til að sættast sín vegna á málin og að Sæ-
mundur, auk skaðabóta fyrir áverkann á kúnni, vili
hafa borgun fyrir ferð sína út í sýslu og umstang
fyrir málinu. Hefur nú fóveti þessi mál við Sigurð
presl og biður hann fyrir hvaðvetna að taka sáttum
af Sæmundi, en prestur færist jafnan undan að veita
bónda nokkurn sóma af þessu máli. Fóveti vill koma
sinum ásetningi fram, en prestur vill eigi láta til
leiðast. Og líöa svo stundir, að nú gerist ekkert til
tíðinda. Pó hefir prestur ritað fóveta, hver boð hann
hafl gert og enn geri fyrir hönd húskarls sins, á
sömu leið sem upphaflega er á vikið, að hann bauð
Filpu i bónda í Garðsvika. Petta bréf kom fyrir sjónir
höfuðsmanni, sem seinna mun sagt verða, og mælt,
að hann þóktist þar sjá, að sæmileg sætt var boðin;
líka hitt, að fóveti hefði blandað sér í málin, en þó
seinna verið dómari. Má vera, að honum hafl eigi
geðjazt að þessu.
(74)