Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1931, Blaðsíða 81
mátt hjá komast, ef Filpus hefði eigi unnið það
fólskuverk á Rauðhyrnu. Og vantar nú eigi aunað
en þetta sé bókað.
Rap. 9. Nú segir frá presti, að hann vill ekki vera
við málsumfjallan þessa, að eigi þuríi kalla, að hann
hafi æst húskarl sinn, heldur situr hann inni hjá
sýslumanni og talar við hann, þar sem hann lá
veikur í rúmi sinu, ef hann mætti nokkuð vera
honum til skemmtunar, og tekur sýslumaður orðum
hans, það er hann má sökum vanheilsu; tala þeir
um ýmra hluti og lika um mál þetta, og fer allt
skipulega með þeim. Einhverju sinni, er prestur var
úti, varð hann þess vís, að Sæmundur bóndi gekk á
tal við sýslumann og að þeirra tal stóð nokkura
hríð, en vissi þó eigi, hvað þeir ræddust við; þókti
þó draga til líkinda, að það myndi hafa verið um
framgang málsins. Fær nú prestur að heyra um
sættina, áður hún er bókuð, og þykir honum að vísu
húskarl sinn hart leikinn og nokkuð ómaklega og
ranglega, því að eigi var honum grunlaust, að hanu
myndi þar gjalda sín, en ekki njóta, því að hann
vissi, að sýslumaður með sjálfum sér geymdi fjand-
skap til hans; þó kom honum það í brjóst, að hann
ekki vill nú erta sýslumann eða styggja, þar hann
var svo iangt leiddur, að menn hugðu tvísýnt um
líf hans, og vill heldur bíða skaða nokkurn, svo að
hann varast að víkja nokkuru orði að húskarli sín-
um, en lætur sér það hans vegna lynda, sem gerzt
hafði, og sezt nú enn hjá sýslumanni og ræðir við
hann scm áður með góðum fagnaði og atlotum. En
sem þeir ræðast við, og þó sýslumaður nokkuð
þunglega sökum vanheilsu, spyr sýslumaðnr, hvort
búið muni að lykta bókun sáttarinnar, en prestur
segir það ekki vera; kallar hann þá á barn sitt og
segir að boða þangað fóveta. Kemur hann svo inn
til þeirra, en sýslumaður ris nokkuð við i rekkjunni,
og mátti þó varla sig hreyfa, og segir, að hann skal
(77)