Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1931, Síða 95

Nokkurar fyrirspurnir hafa borizt teiknistofu sjóðs-
ins um pað, hvort lán mundi fást til pess að breyta
og endurnýja eldri steinsteypuhús. Á liðnu ári var
eilt lán veitt til endurhýsingar á jörð, þar sem all-
stórt steinhús var fyrir, en orðið svo úr sér gengið
og óhæft til íbúðar, að ekki þótti tiltök að gera við
það. Það var þó að eins 20 ára gamalt.
Menn, sem reist hafa dýr en óvönduð og ólánleg
steiuhús á jörðum sínum, telja sig nú ólánsama og
iðrast gerða sinna og vilja óska sér þess, að stein-
húsið sé komið í burlu.
Jörð nokkur á Austurlandi, bezta jörð og vel í
sveit sett, hefir verið i eyði tvö síðastliðin ár. Par
er ibúðarhús úr steinsteypu, skrokkur mikill, en svo
óvandað er það, að kunnugir telja mannhættu að
búa i því. Mér hefir verið tjáð, að ástæðan fyrir því,
að hún selst ekki eða leigist, sé íbúðarhúsið, og er
þó sagt, að hún sé boðin til kaups undir fasteigna-
matsverði. Svona fer, þegar þeir ráða, sem ekki hafa
neina þekkingu til brunns að bera og eru kærulausir
um veiferð sína og óborinna kynslóða.
Með lögum um byggingar- og landnárnssjóð byrjar
nýtt tímabil í sögu húsagerðarinnar hér á landi.
Fram að þessum tíma hefir hver og einn verið sjálf-
ráður um það, hvrrnig hann hagaði húsum á jörð
sinni, jafnvel á jörðum rikisins, og án íhlutunar um
það, hvort hann léti gera vandað eða óvandað hús.
Að vísu hefir leiðbeiningarstarf í húsagerð til sveita
bætt húsagerðina til mikilla muna, en það voru að eins
leiðbeiningar, sem margir, en langt frá því allir, tóku
til greina, enda bar engin skylda til að taka þær til
greina, og einn maður komst ekki yfir það, sem skyldi.
Lögin um byggingar- og landnámssjóð heimila ekki
lán, nema til varanlegra og vel gerðra húsa. Til-
gangurinn með þessu ákvæði mun ekki vera að eins
sá að tryggja lánin, sem veitt eru til frá 42—55 ára,
heldur einnig að koma 1 veg fyrir, að jarðirnar verði
(91)