Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1931, Side 114
Fiúin: »Maðurinn minn er ekki heima«.
Málflutningsmaðurinn: »Vixil, sem eg á að borga—«.
Frúin: »Eg skal vita, hvort hann er kominn«.
Málflutningsmaðurinn: »Et hann bregzt að borga«.
Frúin: »Nei, það er af og frá, að maðurinn minn
sé heima«.
A. (við beiningamann): »Hvað haflð þér lengi verið
atvinnulaus?«
Beiningamaðurinn: »Alla tíð síðan móðir mín dó«.
A.: »Hvenær dó hún þá?«
Beiningamaðurinn: »Hún dó, þegar eg fæddist«.
Frú Jónsson: »Hugsið þér yður, frú Sveinsson, frú
Pétursson varð bráðkvödd í dag, einmitt í því að
hún var að máta nýjan kjól á sig«.
Frú Sveinsson: »Ósköp var það sorglegt — hvernig
var hann á litinn?«
Jóhann: »Hvað er að þér, Pétur, þú ert svo daufui?«
Pétur: »Æ, það er minnið; eg er farinn að missa
það. Pað var eitthvað, sem eg ætlaði mér að gremjast
af, en nú get eg með engu móti munað, hvað það var«.
Atina litla: tMamma, hann Jói er úti í garði og
stigur ofan á alla litlu ormana«.
Móðirin: »Svei-svei, þetta er ljótt af honum«.
Anna: »Já, og hann vildi ekki lofa mér að stíga
ofan á einn einasta af þeim«.
A. : »Nú hefl eg fimm sinnum þurft að biðja þig
um peningana, sem þú skuldar mér«.
B. : »Já, en þú manst ekki, hvað margsinnis eg varð
að biðja þig um þá, áður en þú lánaðir mér þá«.
Konan: »Manstu þegar við trúlofuðumst og eg lagði
höfuöið við brjóst þér?«
(110)