Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1931, Síða 115
Maðurinn: »Já, og eg man lika, að efnalaugin var í
mestu vandræðum með að ná andlitsfarðanum úr
treyjunni minni«.
Viðskiptamaðurinn: »Pað var merkilegt, að þér
skuliö geta selt þessi úr fyrir fimm krónur; það
kostar ekki minna að búa þau til«.
Úrsmiðurinn: »Já, það stendur heima«.
Viðskiplamaðurinn: »En hvaðan hafið þér þá
ágóðann?«
Úrsmiðurinn: »Hann kemur af viðgerðunum«.
Stórkaupmaðurinn (við gjaldkera sinn nýráðinn):
»Eg vona, að þér þekkið skyldur þær, sem á gjald-
keranum hvíla!«
Gjaldkerinn: »Verið þér alveg rólegur, herra stór-
kaupmaður; eg skal fara með peningana yðar alveg
eins og eg ætti þá sjálfur«.
A. : »Kærastan þín er víst ljóshærð«.
B. : »Ja, eg veit það ekki með vissu; hún er hjá
hárgreiðslukonunni, sem stendur«.
A.: »Jón sagði mér, að þú værir kominn í hjóna-
band. Er það ekki spaug?«
A.: »Já, í hjónabandi er eg, en spaug er það ekki«.
Vinnumaðurinn: wHeyrið þér, húsmóðir, þetta hand-
klæði er svo litið, að eg get alls ekki þurrkað mér
á því«.
Húsmóðirin: »Getið þér þá ekki brúkað dálítið
minna af vatni?«
Faðirinn: »Sagðirðu svo Jóhannesi, að eg fyrirbyði
honum að koma hér oftar?«
Dóltirin: »Nei, pabbi, mér fannst það ekki nauð-
synlegt. Hann getur ekki vel komið oftar en hann gerir«.
(111)