Freyr - 01.02.1994, Blaðsíða 10

Um leið varð ég margs vísari. Það
ritaða efni sem ég lagði fram á ráð-
stefnunni og fundunum var sent fjöl-
miðlum og varð það til þess að mér
var boðið að koma fram í útvarps-
þáttum og birt voru stutt viðtöl við
mig í dagblöðum, bæði í St. John’s
og Corner Brook.
í ferðinni lá ég ekki á þeirri skoð-
un minni að úr því að íslenskir bænd-
ur gætu svarað öllum þörfum innan-
landsmarkaðarins fyrir margvíslegar
gæðavörur ættu starfsbræður þeirra í
Nýfundnalandi að geta gert slíkt hið
sama, ef þeir fengju skilyrði til þess.
Þessum röksemdum var vel tekið en
jafnframt var bent á að Island væri
sjálfstæð þjóð en ekki jaðarbyggð í
stóru samfélagi þar sem markaðs-
hyggjan ræður ferðinni. Þá gat ég
ekki varist þeirri hugsun, og læt
hana koma hér fram, að við gætum
lent í svipuðum sporum í framtíðinni
ef ráðamenn þjóðarinnar setja um of
traust sitt á fjölþjóðleg bandalög á
borð við GATT og Evrópubanda-
lagið. Eitt er víst að geti bændur á
Nýfundnalandi ekki keppt við inn-
fluttar landbúnaðarvörur, sem
margar hverjar eru afurðir umhverf-
isskaðlegs verksmiðjubúskapar,
munu hérlendir starfsbræður þeirra
ekki heldur gera það. Reynslan þar
sýnir að ekki hafa skapast ný störf í
stað þeirra sem hafa tapast í land-
búnaði því að iðnaðaruppbygging á
slíkum jaðarsvæðum gengur treg-
lega og sjávarútvegurinn hefur
brugðist. Atvinnuleysið er nú komið
í20% eins og áður var vikið að. Þessi
þróun er vissulega umhugsunarefni,
ekki síst fyrir okkur í ljósi þess hve
gildi landbúnaðar er vanmetið hér á
landi, þrátt fyrir versnandi atvinnuá-
stand.
Lokaorð.
í frétt frá Félagsmálaráðuneytinu
í haust kom fram að samkvæmt nýrri
könnun kostaði 4% atvinnuleysi ís-
lensku þjóðina a.m.k. 7 milljarða
króna á ári. Væri nú ekki athugandi
fyrir þá hagfræðinga, stjórnmála-
menn og aðra, sem einblína á óhefta
alþjóðlega markaðshyggju og telja
sjálfsagt mál að opna upp á gátt fyrir
innflutning landbúnaðarafurða, að
skoða efnahagsmálin líka í félags-
legu og umhverfislegu samhengi?
Pað er víðar en á íslandi sem búfé kemst óhindrað inn á vegsvœði. Suffolk œr með
lamb, sennilega blendingar, greinilega vön umferðinni, nádœgt bcenum Placentia.
Á nokkrum strjálbýlum svæðum gengurféð laust og víða við þjóðvegi eru skilti
sem vara við umferð dýra. (Ljósm. Ó.R.D.)
Tíu vetra hestur af smáhestakyni sem er í útrýmingarhœttu á Nýfundnalandi. Pessi
liross eru heldur smávaxnari og þungbyggðari en þau íslensku, aðallega notað til
að draga tré úr barrskógunum. Vegna skógarvinnunnar er þessi hestur með
skeifur sem líkjast skaflajárnum. Fremst á myndinni sést dœmigerð búfjárgirðing
úr heimafengnum renglum. (Ljósm. Ó.R.D.)
ari en ella. Oftar en ekki er kjötið
selt beint til neytenda á mjög breyti-
legu verði. Áformað er að koma á
opinberri gæðaflokkun til að renna
styrkari stoðum undirsölumálin. Því
má við bæta að fjárbændur á Ný-
fundnalandi eiga erfitt með að koma
ull og gærum í verð. Þar er hvorki
móttaka né iðnaður fyrir þessar af-
urðir og því verður hver og einn að
leita fyrir sér í öðrum fylkjum, aðal-
lega í Nova Scotia.
Vandi jaðarbyggða.
Ferðin til Nýfundnalands varð
mér bæði til gagns og ánægju. Ég
naut einstakrar gestrisni og kynntist
mörgu prýðis fólki sem vildi fræðast
um Island og íslenskan landbúnað.
58 FREYR - 3*94