Freyr - 01.02.1994, Blaðsíða 20

Hestaferðir um hálendið krefjast góðrar skipulagningar. Ekki má treysta um ofá
beit á viðkvœmu gróðurlendum. (Freysmynd).
Verði þessum dómi ekki hrundið í
Hæstarétti skapar hann að mínu áliti
alvarlegt fordæmi. Pá má benda á að
víða koma vegagirðingar ekki að
tilætluðum notum, enda fæstar girt-
ar til að friða vegina, og mikil slysa-
hætta getur skapast ef gripir eru ekki
fjarlægðir fljótt úr vegköntum þar
sem vegsvæði eru afgirt. Hér þurfa
allir að taka saman höndum til að
bæta ástandið, bændur, hestamenn,
sveitarstjórnir, lögregla og síðast en
ekki síst Vegagerð ríkisins sem ætti
að kosta bæði uppsetningu og við-
hald gripheldra girðinga þar sem
þeirra er þörf, a.m.k. með fjölförn-
ustu vegunum. sbr. ályktanir Bún-
aðarþings 1990, 1991 og 1993.
7. Meðferð útigangshrossa. Oft
eru hrossabændur og hestamenn
gagnrýndir fyrir meðferð útigangs-
hrossa. Ég verð þess áþreifanlega
var í harðindaköflum líkt og síðast-
liðinn vetur, að kvörtunum um þessi
efni fjölgar, bæði úr þéttbýli og
dreifbýli. Sem betur fer eru margar
þeirra ekki réttmætar en því miður
eru þess dæmi, á hverjum vetri, að
búfjáreftirlitsmenn, ráðunautar og
dýralæknar þurfi að grípa í taumana
lögum samkvæmt. Sú ánægjulega
þróun hefur þó orðið að meðferð
útigangshrossa hefur batnað víðast
hvar síðustu áratugina, einkum hvað
varðar fóðrun með beitinni. Uti-
gangshrossum er ætlað mun meira
fóður en áður tíðkaðist og víða er
þeim gefið mikið út allan veturinn,
sérstaklega eftir að rúllubaggarnir
komu til sögunnar. Pví verður þó
ekki á móti mælt að sums staðar eru
hross látin ganga of nærri landinu,
sérstaklega þegar snjólétt er. Einnig
ber nokkuð á því að landið er ekki
nógu loðið á haustin, hefur verið
beitt of mikið yfir sumarið, væntan-
lega vegna þess að of mörg hross eru
á jörðinni eða að beitin er illa skipu-
lögð. Mikil umferðarhætta getur
Sturla Friðriksson var í kvöld-
veislu hjá frændfólki sínu og ferðafé-
lögum nú í byrjun þorra, þar sem
mikið var framreitt af þjóðlegum
réttum. Taldi Sturla þar, að hætta
væri á því að matarsmekkur manna
hér á landi væri að breytast og að
Síst ég mundi sakna þess
þótt súrmaturinn færi.
Eg hef samþykkt EES
og et því kalkúnslæri.
Súrmatsát og þorraþamb
þörf er á að minnka,
úr því fyrir fjallalamb
fæst nú erlend skinka.
skapast að vetrinum þar sem hross
komast á vegi, einkum þegar girð-
ingar og hlið fennir í kaf. Þá getur
skipt sköpum að gefa hrossunum vel
út og haga gjöfinni þannig að þeim
sé haldið sem mest frá vegsvæðum.
Hvað skjól og húsakost varðar
ályktaði Búnaðarþing 1993 um þau
mál og var forðagæslu Búnaðarfé-
lags íslands falið að kanna stöðuna.
Sú könnun er nú í gangi. Pá má geta
þess að fyrir tveim ár-
um skipaði landbúnaðarráðherra
nefnd til að undirbúa reglugerð um
aðbúnað og umhirðu hrossa. Víða
hafa útigangshross aðgang að góðu
skjóli eða þau liggja við opið. Það
veldur þó nokkrum áhyggjum að á
sumum jörðum komast þau hvergi í
skjól, eru á marflötum berangri
hvernig sem viðrar. Slíkt skaðar
ímynd hrossabúskapar og þarfnast
úrbóta sem ekki þurfa að vera kostn-
aðarsamar.
Að lokum vil ég benda á það
ákvæði laga um búfjárhald, að séu
hross í hagagöngu, t.d. á jörð þar
sem ekki er föst búseta, skal eigandi
ætíð tilgreina aðila innan viðkom-
andi sveitarfélags, samþykktan af
sveitarstjórn, sem skal hafa eftirlit
og umsjón með hrossunum. Petta
ákvæði var sett í lögin að beiðni
sveitarstjórna, einkum vegna hrossa
í eigu þéttbýlisbúa.
með auknum innflutningi á land-
búnaðarvöru myndi hefðbundinn
matur Islendinga eiga í vök að verj-
ast og jafnvel leggjast af með öllu.
Svona í gamni og sem öfugmæli við
skoðanir hans sjálfs fór Sturla með
þessar vísur.
Harðfisksjapl og hákarlssmakk
hentar ekki að sinni.
Ég vil ekkert íslenskt - takk
í EB-samvinnunni.
Á hákarlsát ég enda batt
og aldrei mat úr súru fæ,
síðan ég hef samþykkt GATT
samninginn frá Urúgvæ.
Þorrablót 1994
68 FREYR - 3’9A