Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1946, Qupperneq 27

FLETT VIÐ BLAÐI
5
^óku þátt í; frú Elma Gíslason söng
Þar einsöng, en Gunnar Erlendsson
var við hljóðfærið; í kirkjunni var
^Vert sæti skipað og meira en það;
tveir áminstir prestar fluttu þar
emnig fögur kveðjumál, og yfir at-
^öfninni allri hvíldi eftirminnilegur
virðuleiki; allir höfðu á vitund, að
með fráfalli þessarar mikilhæfu konu
hefði íslenska mannfélagið vestan
hafs og íslenska þjóðin mikið mist,
að sæti hennar yrði vandfylt; en hitt
mun og öllum hafa verið jafnljóst,
hve vel hún hefði skilað ávöxtuðu
pundi menningarmálum okkar til
gagns og sæmdar.
IÞegfar vindtariiiii Ibless o . 0
Eftir Jakobínu Johnson
Þegar vindur blæs á vestan
úr víðáttu hafsins Kyrra,
legg eg við örnæmt eyra
ef að eg kynni heyra
andvarp eða orðaskil--------
— þó andinn þrái meira.
Síðstu kveðju sjóliðans unga
svölun væri að heyra.
-------Berast orð í blænum?
“Minn hugur svífur heim.
Hjartans kveðjur, faðir og móðir,
bernska mín — og bræður mínir góðir.
Hljóðnað er harkið — hylur móðan alt,
— hylur stríðsins angist og ranglætið alt.
Hlutverkinu lokið. Land í augsýn nýtt.
Langt mun síst til funda,
— langt mun síst til nýrra gleðifunda.”
-------— f morgun blæs vindur á vestan
úr víðáttu hafsins Kyrra.
Heyrði eg kveðjur — heyrði eg boð,
sem hugar-rót mitt sefuðu og lægðu.
— Dauðinn er landnám í ljóssins Kyrrahafi,
— lífsins fullnægt þrá
gegnum þoku og helstríð til hafnar að sjá.