Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1953, Blaðsíða 102

GÍSLI JÓNSSON:
Fokdreifar úr ferðinni
sumarið 1952
AÐ HEIMAN HEIM
Enn var mér leyft að líta iS fagra vor
með laufguð tré og glaðan fuglasöng.
Enn var mér leyft að leika um
Huldu göng
og líta í anda gengin œskuspor.
Enn var það leyft — en óðum
styttir dag,
og áður varir komið sólarlag.
smærri en kóngulær, trítlandi a
þeim í ýmsar áttir. Nokkru síðar
óbotnandi þokuhaf, og að afhallandi
degi yfir New York borg. Þar upp1
var þetta kveðið:
Rísa úr hafi hamratröll
hjúpuð þokuböndum.
Það eru ramgjör risafjöll
reist af manna höndum.
Og svo var það einn bjartan og
hlýjan vormorgun, að ég var sestur
innan rifja eins afarmikils flugdreka,
eins og Jónas í maga hvalsins forð-
um daga. Drekinn rumdi og stundi,
jörðin skalf og titraði, þaut aftur á
bak, reistist á rönd og hvarf niður,
niður undan vængjum drekans. Hús-
in urðu eins og lítil brúðuhús, sem
syfjuð börn skilja eftir á grænum
gólfdúk að kvöldi. Árnar lágu mó-
gráar og hreyfingarlausar líkt og
hlykkjóttir höggormar í grasi. Jörð-
in sökk dýpra og dýpra, og bráðum
sáust brúnir klettar með óteljandi
pollum, tjörnum og vötnum á milli.
Skýjað loft, en alt í einu voru öll
skýin fyrir neðan og sólin skínandi
í heiði. Ofan frá séð í sólskini eru
skýin ógurlega hvít, eins og hvít-
fyssandi hafrót hefði frosið og
stirðnað á augnabliki. Skýjabakk-
arnir urðu nú brátt aftur úr lestinni
og fyrir neðan blasa við anga-lítil
býli, grænir akrar, plægð jörð og
skógarbelti, sem skiftast eins og
reitir á taflborði. Vegirnir sýndust
mjórri en skóþvengir og bílarnir
Næsta dag um hádegi aftur upp 1
háloftin og útnorður í haf. Stansað 1
Ný-fundna-landi í ljósaskiftunui11
um stund. Og eftir að nóttin hafði
gleypt okkur þarna á eyðileiðuK1
loftsins, fimtán þúsund fet fyrir
ofan hafflötinn, sátu menn og skegg'
ræddu yfir amerískum „cocktail“ °S
kvöldverði. Brátt heyrðust eng111
hljóð nema hinn voldugi hjartsláttur
flugdrekans, sem vaggaði okkur
blund. Ekki veit ég hve lengi var
sofið, áður en ég hrökk upp við Þa ’
að undarlegum bjarma sló inn ur0
vesturgluggann. ,
Júní-nóttin hafði kveikt varðe
sína í norðrinu.
Við vorum í nálægð við íslauú-
Draumurinn var að rætast.
Og innan stundar steyptist or
inn niður úr þokumekki og SP .
okkur út á Keflavíkurflugv®^
Klukkan var tvö um nóttina.
skein í gegnum skýjarofin, en
ur gustur blés af hafinu. Inni í g1 ^
skálanum, þar sem tollskoðun 0 •
nafni til fram, var alt á ferð og ^
Meðan ég beið, varð mér lit1