Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1953, Blaðsíða 125

Þritugasta og fjórða órsþing
Þjóðræknisfélags íslendinga \
Vesturheimi
höfst 23. febrúar 1953; setti forseti
um 10 leytið, og var þá sunginn
'Umurinn nr. 38 í íslenzku sálmabókinni
hfi!,n mmkunn, 6 GutS, er sem himinninn
ifti ' ÞVÍ næSt flutti séra Elríkur Bryn‘
tsson frá Vancouver undurfagra bæn,
S siðan var sunginn sálmurinn ,,Faöir
ar,úanna“.
Borseti, séra Valdimar J. Eylands, flutti
tm-k^rslu sína °s S61-®1 Dr. Richard Beck
“Eu um, aö hún yrði samþykkt meö
mavægitegum breytingum, og þakkatii
lseta skýrsluna.
ri ,^6ra Bgili Fáfnis lagöi og til, aö menn
basu Ur ssetum og vottuöu forseta sérstakar
kir fyrir glögga og góða skýrslu.
Arsský
rsla forseta Þjóði’æknisfélagsins
6l er staöhæft I gömlum bókum að
ba^6rt sé nýtt undir sólunni. Sjáifsagt er
keml étt’ 6n hitt er jafnvíst, að margt
baö Ul °kkur kynlega fyrir, vegna þess að
sjálf 6r n^tf kvað snertir reynslu okkar
féj ra- Þannig var það nýtt í sögu þessa
jQ ks’ siðasta ársþing þess var haldið I
kalimfnu^* sl®astliðið sumar. Var það þing
bá í tilraunaskyni til að skera úr
fUjltera ára ágreiningsefni meðal þing-
l6gr.rUa um það, hver árstiðin væri heppi-
®kk*i hU ^lngllalds, veturinn eða sumarið.
en „ n°tti þð þetta sumarþing takast betur
sinn vo' hvað aðsókn snerti, að I þetta
nn ,,Var aftui- horfið að þvl ráði að halda
þö vln® ^ venjulegum tíma. Breyting hefir
á jjV r!; Serð á lögum félagsins, þannig, að
nEesteiuu bingi verður að ákveða, hvenær
Um skuli haldið. Þvi álcvæði verð-
ötsr 1 . a® fylgja nú, og jafnan, meðan
lögUmS1 er ekki gengið frá því máli að
Sv0 essari nýbreytni frá fyrra ári leiðir
arnefnI!aí nfti;’ °s það er, að engin stjórn-
til bess nefir áður I sögu félagsins verið
°g SK,’| vö<1d að leggja fram skýrslu sína,
tUanaða aí Sðr fil blnSIs’ eftir aðeins htu
a starf. Mætti þvl ætla, að I staðinn
fyrir ársskýrslu forseta, komi nú aðeins
nlu mánaða skýrsla, sem ætti að réttu lagi
að vera þriðjungi styttri en venjulega.
Um það, að svo verði, skal þó engu fögru
lofað.
Hvað sem þessum nýmælum líður, erum
við nú samankomin 1 dag til að hefja 34.
ársþing Þjóðræknisfélagsins, og býð ég
ykkur öll, þingfulltrúa og gesti, velkomin
til starfs, ráðagerða og samfélags. Hvaða
þýðingu hefir það annars að starfrækja
þetta félag, og halda þessi þing? Til eru
þeir, sem myndu svara og segja: Það hefir
bókstaflega enga þýðingu, nema sem
skammdegisskemmtun og dægradvöl fyrir
nokkra öldunga í Winnipeg og nærliggj-
andi sveitum, fólk sem aldrei hefir unað
hlutskipti sinu I kjörlöndum sínum, en
lifir og hrærist daglega I hugsunum sín-
um, austur I blámóðu Islenzkra fjalla. Þá
eru þeir einnig, sem myndu kveða enn
sterkara að og segja, að þetta, og öll önnur
félög af sama tagi, með hvaða þjóðarbroti
sem er, sé blátt áfram Þrándur I Götu
eðlilegrar og sjálfsagðrar þjóðfélagsþró-
unar I þessari heimsálfu. Félagið hefir
það takmark, segja þeir, að blása I gamlar
glæður, sem ættu að vera kulnaðar út fyrir
löngu, sem sé, tungu og menningarerfðir
smáþjóða, sem einskis mega sln á mæli-
kvarða heimsmálanna. Væri þá nær að
kynna þessu fólki engilsaxneska menn-
ingu, svo að það gæti þeim mun betur, og
þeim mun fyrr samlagað sig hinu vestræna
þjóðlífi, og hætt að mæna tárvotum
saknaðaraugum til hins hrafnfundna lands
norður I höfum.
Við deilum ekki á þá bræður, sem þann-
ig tala eða hugsa, en engu að síður höldum
við stefnunni að settu marki, og biðjum
engan mann afsökunar á því að við erum
til sem þjóðræknisfélag, eða á þeirri starf-
semi, sem við höfum rekið og munum
reka. Rúmlega 30 ára saga þessa félags
hefir sýnt og sannað, svo að ekki verður á
móti mælt, að við, sem erum I Þjóðræknis-
félaginu, og fjölmargir aðrir, sem, þótt