Vísir - 24.12.1939, Qupperneq 43

VÍSIR
3?
Þessu svarar Byron að nokkru
leyti sjálfur í bréfi til kunningja
síns. Þar skrifar hann á þessa%
leiS: „Fái eg a'ö lifa í tíu ár enn,^;
þá munuö þér sjá, aö eg er enn ’
ekki dauður úr öllum æöum. Eg á
ekki viö skáldskapinn, því hann
er mér ekki nema aukaatriði. Yð-
ur finst það máske einkennilegt,
:aö eg skuli segja þetta, en mér
finst sjálfum, að skáldskapurinn
sé ekki mín raunverulega köllun.
Ef mér endist aldur, mun eg byrja
á stai fi, sem heimspekingar kom-
andi tíma munu b(rjóta heilann
um. Þetta skal verða efnt, sé þess
■ nokkur kostur.“ — Á þessum orð-
um var auðfundið, að Byron hefir
metið starfið og umbæturnar sjálf-
ar mikið meir en hugsjónirnar,
sem láu þeim til grundvallar.
Löngun Byrons til að breyta
hugsjónum sínum í veruleika og
staðreyndir, varð með hverjum
deginum sem leið ákafari. Frá þvi
að hann byrjaði að skrifa voru rit
hans öll þrungin af þeirri brenn-
andi þrá, að brjóta öll bönd kúg-
unar, vana, siðakerfa, ótta og
skriðdýrsháttar og gera manninn
að því, sem hann átti að vera —
imynd guðs síns. Og þessi kenn-
ing var borin fram af svo miklum
og brennandi sannfæringarkrafti,
að alla Evrópu setti hljóða við og
hún hlustaði á rödd þessa hróp-
anda, því hún gat ekki annað. By-
ron talaði til hjartnanna og kveikti
þar hinn sama eld, sem bjó og
brann í hans eigin brjósti. En sá
var aðeins munurinn, að sá eldur,
sem kviknaði í brjóstum einstak-
linga viðsvegar úti um heim, kuln-
aði víðasthvar út, því hann skorti
magn til að brenna. En Byron
sjálfur var sem eldfjall í umbrot-
um, hann haíði nægilegt magn ti!
að gjósa og' byltast.
Hugur Byrons beindist til
Grikklands, en þar braust út upp-
reisn grískra þjóðernissinna gegn
undirokun og harðstjórn Tyrkja.
,,Eg fer til Hellas og þar mun eg'
sennilega deyja“, sagði Byron við
vin-sinn. Hann hlóð skip með skot-
vopnum, skotfærum, meðölum og
sáraumbúðum og lét í haf frá Gen-
ua sumarið 1B23. Eftir alllanga
<lvöl á jónisku eyjunum fór hann
um nótt á hraðskreiðu seglskipi og
stefndi ■1G rikkland.Á undraverðan
hátt komst hann í gegn um tyrk-
nesku sjóvarnirnar, var eltur af
herskipi, cn komst undan því, lenti
síðan í fárviðri og komst loks i
byrjun janúarmánaðar 1824, eft-
ir sjóhrakninga og hættulega ferð,
til Missolunghi, höfuðborgar Vest-
ur-Grikklands. Fallbyssuskot
dundu, hergöngulög hljómuðu og
margfaldar raðir hermanna stóðu
í heiðursfylkingu til að fagna
Byron lávarði, er hann sté á land.
Honum var fagnað af meiri inni-
leik en nokkurum konungi hefir
verið fagnað, og hin undirokaða
gríska þjóð bygði vonir sínar á
þessum einstæða boðbera frelsis-
ins.
Gagntekinn af ákafa og áhuga
fyrir frelsismálum Grikkja hófst
Byron þegar handa og stofnaði
fyrst 500 manna hersveit, er ltann
ætlaði sem úrvals árásarhersveit
gegn þýðingarmiklum hervirkjum
Tyrkja í Lepanto. En þessir viltu
og taumlausu Grikkir hugsuðu
rneira um sjálfa sig i augnablikinu
en um sjálfsteeði þjóðar sinnar,
GLEÐILEG JÓL!
Viðtækjaverslun ríkisins,
GLEÐILEG JÓL!
Verslun Sigurðar Halldórssonar, Öldugötu 20.

Þegar þeir áttu að ráðast gegn
virkinu, gerðu þeir uppreisn gegn
Byron og það kostaði miklar fórn-
ir og mikla fyrirhöfn fyrir hann,
að losa sig við þá.
Þá stofnaði Byron fallbyssulið,
er samanstóð af evrópiskum sjálf-
boðaliðum. En ennþá einu sinni
gerðu árásarsveitarmennirnir upp-
reisn og stofnuðu baráttumálum
sinnar eigin þjóðar í voða. ' Til
þess að stilla til friðar og koma
kyrð á mannfjöldann aftur, reið
Byron ásamt fylgdarliði sínu um
götur borgarinnar og þangað sem
uppreisnin stóð yfir. í þeirri ferð
lentJÍ hann í þrumuveðri, gegn-
blotnaði, ofkældist og veiktist.
Hitasótt lamaði smám saman kafta
hans.
Byron beið dauða sins með hel-
lenskri ró. „Grikkland!“ hrópaði
hann. „Þér hef eg fórnað eignum
mínum, tíma og heilsu. Nú fórna
eg þér lífi mínu!“ Hann andaðist
um páskaleytið 1824, með nafn
systur sinnar á vörunum. Hann
varð tæplega 36 ára að aldri, bráð-
þroska ofurmenni, eins og Raffael
og Mozart, og eitthvert eldheit-
asta skáld, sem England hefir fætt.
Hann dó í baráttu fyrir hugsjón
lífs síns, hugsjón, er gagntók alt
hans líf og mótaði alla hans bar-
áttu. Öll hans ódauðlegu skáld-
rit voru skrifuð í anda þessarar
hugsjónar — en það var frelsið.
Alt líf, alt starf og umf-ram alt
dauði Byrons var eitt óslitið hróp
eftir frelsi — meira frelsi.
Þetta hróp — það var vegur
Byrons til ódaúðleikans.
Samið með hliðsjón af ritgerð
eftir Claus Schrempf.
Þ. J.
£
8
I
GLEÐILEG JÚL!
Húsgagnaverslun
Friðriks Þorsteinssonar. ;s
5Í
55 55
GLEÐILEG JÓL!
Klæðaverslun
Andrésar Andréssonar
h.f.
50000000080000000000000000!
S «
GLEÐILEG .lÚL!
o Prjónastofan H L1N.
iööi Hiiiotií itsoiKStioa'ii sooooí íöo;
, 10